Οι υπέρ τρίτων επιβαρύνσεις

Οι υπέρ τρίτων επιβαρύνσεις
Αποψη κ.Μάνου


Κάθε φορά που διαφημίζεται ένα προϊόν, το 21,5% της δαπάνης αποτελεί έσοδο του ταμείου των δημοσιογράφων. Δικαιολογείται ηθικά αυτή η δαπάνη; Είναι δίκαιη; Γιατί να μη φροντίζουν τη σύνταξή τους, μόνοι τους, οι δημοσιογράφοι και οι εργοδότες τους αντί να επιβαρύνουν τις τιμές που πληρώνουν οι καταναλωτές;

Κάθε πράξη στην οποία αναμειγνύεται δικηγόρος επιβαρύνεται με μια δαπάνη υπέρ του Ταμείου των νομικών. Γιατί δεν πληρώνουν το Ταμείο τους οι ίδιοι οι δικηγόροι από τα δικά τους εισοδήματα;

Το κράτος επιχορηγεί το Ταμείο των εργαζομένων στη ΔΕΗ με 700 εκ. ευρώ ετησίως με λεφτά που παίρνει από τους πολίτες του ιδιωτικού τομέα. Οι πολλοί πληρώνουν για τους λίγους. Σε ποια ηθική βάση στηρίζεται αυτή η επιβάρυνση; Είναι δίκαιη;

Το κράτος έχει εγγυηθεί στους φαρμακοποιούς υψηλά ποσοστό κέρδους που τους καταβάλλονται από τα Ταμεία με λεφτά των πολιτών. Σε ένα φάρμακο με χονδρική τιμή 1.000 ευρώ ο φαρμακοποιός κερδίζει 350 ευρώ, ενώ ο σουηδός φαρμακοποιός κερδίζει 15,5 ευρώ. Είναι ηθικό; είναι δίκαιο; Η καθιέρωση του σουηδικού συστήματος θα ελάφρυνε την επιβάρυνση των πολιτών κατά 1,5 δις ευρώ ετησίως.

Όλα τα παραπάνω παραδείγματα εντάσσονται στη γενική κατηγορία των υπέρ τρίτων επιβαρύνσεων. Εκατοντάδες τέτοιες επιβαρύνσεις υπέρ προνομιούχων τρίτων έχουν θεσπιστεί από το πολιτικό σύστημα. Κανείς δεν γνωρίζει το συνολικό ποσό της επιβάρυνσης, κυρίως διότι οι ωφελούμενοι δεν επιθυμούν να γίνει γνωστό. Χωρίς πάντως δυσκολία μπορεί να εντοπιστεί δαπάνη – μεγαλύτερη από 10 δις ετησίως – που βαρύνει τους πολλούς είτε αμέσως, είτε εμμέσως προς όφελος πολύ-πολύ λιγότερων. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να καταργηθούν όλες ανεξαιρέτως οι υπέρ τρίτων επιβαρύνσεις με μια απλή διάταξη νόμου. Αφού καταργηθούν όλες, αν υπάρχουν δυο τρεις που πρέπει να διατηρηθούν, ας θεσμοθετηθούν εκ νέου.