Γούντι Άλλεν: Η επόμενη ζωή μου...
Από το http://clopyandpaste.blogspot.com/
Την επόμενη ζωή μου θέλω να τη ζήσω ανάποδα.
Ξεκινάς από νεκρός. Έτσι το γλιτώνεις αυτό.
Μετά ξυπνάς σε ένα γηροκομείο και αισθάνεσαι κάθε μέρα και καλύτερα.
Σε πετάνε έξω από το γηροκομείο, γιατί δεν είσαι πλέον τόσο γέρος. Πηγαίνεις και εισπράττεις τη σύνταξή σου και μετά όταν αρχίζεις να δουλεύεις σου δίνουν δώρο ένα χρυσό ρολόι και κάνουν πάρτι για σένα την πρώτη μέρα στη δουλειά.
Δουλεύεις τα επόμενα 40 χρόνια μέχρι να γίνεις νέος και να χαρείς την ζωή.
Κάνεις πάρτι, πίνεις αλκοόλ και γενικά είσαι 'ατακτούλης'. Μετά είσαι έτοιμος για το γυμνάσιο.
Μετά πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις. Δεν έχεις ευθύνες, γίνεσαι βρέφος μέχρι την στιγμή που γεννιέσαι. Μετά περνάς 9 μήνες κολυμπώντας σε ένα πολυτελές σπα με όλα τα κομφόρ, κεντρική θέρμανση και πλήρη εξυπηρέτηση, μεγαλύτερο χώρο κάθε μέρα και - Νάτο !!!
Τελειώνεις σαν...
ένας οργασμός...
Πηγή: tro-ma-ktiko.blogspot.com
Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010
Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010
Αλληλεγγύη
ΦΛΥΟΝ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ
Πολιτιστικός Οικολογικός
Σύλλογος Αλληλεγγύης
Μ. Μπότσαρη 41
Τηλ. 210 6821750
Κιν.6974505522
Χαλάνδρι 9/12/2010
Προς
Σήμερα που όλοι βιώνουμε τις συνέπειες τις οικονομικής
κρίσης, η βοήθεια στους ακόμα φτωχότερους από εμάς
είναι αναγκαία. Το παραμικρό που μπορούμε να διαθέσουμε
έχει πολλαπλάσια αξία για κάποιους άλλους.
Ο Σύλλογος ΦΛΥΟΝ ζητάει για μια άλλη φορά την συμμετοχή σας για να μπορέσουμε όλοι μαζί να βοηθήσουμε
κάποιες άπορες οικογένειες. Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν
και τα μηνύματα για Αγάπη και Αλληλεγγύη θα πρέπει να βρουν αποδέκτες. Ο Σύλλογος μας στηρίζεται στην ευαισθησία σας ώστε να καταφέρουμε στις γιορτές να στείλουμε την βοήθεια μας, μαζί με τις ευχές και την υπόσχεση ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους ξεχνούν.
Για το λόγο αυτό συγκεντρώνουμε
Τρόφιμα μακράς διαρκείας γάλα, ζάχαρη, όσπρια, ζυμαρικά, κ.λ.π.
Είδη οικιακής χρήσης.
Δωροεπιταγές
Το Δ.Σ του Συλλόγου μας σας εύχεται Καλές Γιορτές.
Η Πρόεδρος
Βιβή Κυπριώτη
Πολιτιστικός Οικολογικός
Σύλλογος Αλληλεγγύης
Μ. Μπότσαρη 41
Τηλ. 210 6821750
Κιν.6974505522
Χαλάνδρι 9/12/2010
Προς
Σήμερα που όλοι βιώνουμε τις συνέπειες τις οικονομικής
κρίσης, η βοήθεια στους ακόμα φτωχότερους από εμάς
είναι αναγκαία. Το παραμικρό που μπορούμε να διαθέσουμε
έχει πολλαπλάσια αξία για κάποιους άλλους.
Ο Σύλλογος ΦΛΥΟΝ ζητάει για μια άλλη φορά την συμμετοχή σας για να μπορέσουμε όλοι μαζί να βοηθήσουμε
κάποιες άπορες οικογένειες. Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν
και τα μηνύματα για Αγάπη και Αλληλεγγύη θα πρέπει να βρουν αποδέκτες. Ο Σύλλογος μας στηρίζεται στην ευαισθησία σας ώστε να καταφέρουμε στις γιορτές να στείλουμε την βοήθεια μας, μαζί με τις ευχές και την υπόσχεση ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους ξεχνούν.
Για το λόγο αυτό συγκεντρώνουμε
Τρόφιμα μακράς διαρκείας γάλα, ζάχαρη, όσπρια, ζυμαρικά, κ.λ.π.
Είδη οικιακής χρήσης.
Δωροεπιταγές
Το Δ.Σ του Συλλόγου μας σας εύχεται Καλές Γιορτές.
Η Πρόεδρος
Βιβή Κυπριώτη
Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010
Ορκομωσία
ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΝΕΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Χαλάνδρι, 24/12/2010
ΔΗΜΟΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ Αριθμ. Πρωτ. 22906
ΠΡΟΣ: Τακτικά μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου
ΘΕΜΑ: Πρόσκληση προς τα τακτικά μέλη Δημοτικού Συμβουλίου για ορκωμοσία.
Μετά την επικύρωση της εκλογής και την ανακήρυξη του επιτυχόντος και των επιλαχόντων συνδυασμών, σύμφωνα με την υπ΄αριθμ. 1213/2010 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, παρακαλείσθε όπως προσέλθετε στο Παλαιό Δημαρχείο (Γρ. Γυφτοπούλου 2, 1ος όροφος) στις 29 Δεκεμβρίου, ημέρα Τετάρτη και ώρα 18:00, ώστε σε δημόσια συνεδρίαση, να διεξαχθεί η προβλεπόμενη από το άρθρο 52 του Ν. 3852/2010 ορκωμοσία.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Χαλάνδρι, 24/12/2010
ΔΗΜΟΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ Αριθμ. Πρωτ. 22906
ΠΡΟΣ: Τακτικά μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου
ΘΕΜΑ: Πρόσκληση προς τα τακτικά μέλη Δημοτικού Συμβουλίου για ορκωμοσία.
Μετά την επικύρωση της εκλογής και την ανακήρυξη του επιτυχόντος και των επιλαχόντων συνδυασμών, σύμφωνα με την υπ΄αριθμ. 1213/2010 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, παρακαλείσθε όπως προσέλθετε στο Παλαιό Δημαρχείο (Γρ. Γυφτοπούλου 2, 1ος όροφος) στις 29 Δεκεμβρίου, ημέρα Τετάρτη και ώρα 18:00, ώστε σε δημόσια συνεδρίαση, να διεξαχθεί η προβλεπόμενη από το άρθρο 52 του Ν. 3852/2010 ορκωμοσία.
Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010
Συνεχίζουμε πιο δυνατοί Νίκος Πανταζής
Θέλω να ευχαριστήσω όσους μας στήριξαν με την ψήφο τους.
Οι εκλογές κερδίζονται με ψήφους και όχι με συμπάθειες και υποκριτικές φιλίες. Αν όσοι μας εκφράσανε την συμπάθεια μας ψηφίζανε τότε σήμερα θα ήμασταν Διοίκηση και θα απέφευγε το Χαλάνδρι ότι θα ζήσει τα επόμενα χρόνια.
Το αποτέλεσμα άδικο για τον συνδυασμό για την προσπάθεια που καταβάλαμε ολόκληρη την τετραετία,για τον προσωπικό αγώνα του καθενός
Δεν καταφέραμε να πείσουμε για την ανεξαρτησία μας .Αν και ήταν ολοφάνερο ότι δεν είχαμε την στήριξη κάποιου κόμματος. Δεν μας εμπιστεύθηκαν οι συμπολίτες μας παρά το γεγονός ότι μόνο εμείς είχαμε πρόγραμμα ρεαλιστικό και κοστολογημένο για ολόκληρη την πόλη και ένα ψηφοδέλτιο με νέα πρόσωπα πετυχημένα στον τομέα τους και χωρίς τα αρνητικά που έφεραν όλοι οι άλλοι υποψήφιοι από την πολυετή εμπλοκή τους στα κοινά.
Αυξήσαμε την δύναμη μας και ποσοστιαία και αριθμητικά από 4% σε 5,40% και κατά + 117 ψήφους αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό.
Οι αιτίες που προκάλεσαν το άτυχο αποτέλεσμα πολλές .
Η εμφάνιση του πρωθυπουργού και ο εκβιασμός των εκλογών συσπείρωσε όχι μόνο το Πασοκ αλλά και την Νέα Δημοκρατία.
Η κάθοδος του Παττακού που υποστηρίχθηκε από το Πασοκ και την Νέα Δημοκρατία λειτούργησε σαν ανάχωμα στον δικό μας συνδυασμό για να μειώσει την πιθανότητα που έδιναν τα γκάλοπ να πάμε εμείς την δεύτερη Κυριακή.
Η αλλαγή στάσης υποστηρικτών μας ,ανθρώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης που στήριξαν έμμεσα αλλά και άμεσα την κάθοδο Παττακού αποσταθεροποίησαν την δική μας προσπάθεια και έγιναν αιτία να μην προχωρήσουν συνεργασίες που θα άλλαζαν το πολιτικό κλίμα
H μεγάλη αποχή έβλαψε κυρίως τους ανεξάρτητους συνδυασμούς και μας στέρησε την ελπίδα για την ανατροπή
Παρά την επικοινωνία με τον κόσμο και την έκδοση της μηνιαίας εφημερίδας δεν έγιναν γνωστές οι θέσεις μας και οι αγώνες της παράταξης για τα προβλήματα της πόλης, ακόμη και οι εκδηλώσεις μας .
Τα στελέχη μας δεν ήταν γνωστά στην ευρύτερη κοινωνία της πόλης ,τα περισσότερα εντάχθηκαν αργά στον συνδυασμό και ο χρόνος που δραστηριοποιήθηκαν ήταν μικρός. Τα επώνυμα στελέχη που περιμέναμε να στελεχώσουν τον συνδυασμό την τελευταία στιγμή διάλεξαν την σιγουριά των κομματικών επιλογών ή προτίμησαν να μην κατέβουν στις εκλογές.
Δεν είχαμε την δυνατότητα αφισοκόλλησης λόγω της απαγόρευσης του Νόμου που δεν ίσχυσε για τις άλλες παρατάξεις που αφισοκόλλησαν για λογαριασμό τους τα κόμματα.
Δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε δυναμική νίκης που θα μας έφερνε ψηφοφόρους που πάνε με τον νικητή, και αυτό φάνηκε στην παρουσία του κόσμου στην κεντρική ομιλία.
1. Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΩΜΑ αποτελείται από 9.800.000 εγγεγραμμένους πολίτες.
2. Από αυτούς, ΠΡΟΣΗΛΘΑΝ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ και ΨΗΦΙΣΑΝ οι 5.980.000
3. Δηλαδή, δεν προσήλθαν να ψηφίσουν 3.820.000 πολίτες, αριθμός που ισούται με το 39 % του εκλογικού σώματος.
4. Τα ΑΚΥΡΑ και τα ΛΕΥΚΑ, μετρήθηκαν σε 540.000, αριθμός που ισούται με τον 9 % αυτών που ψήφισαν.
5. Το σύνολο των μη προσελθόντων πολιτών, μαζί με …. τα άκυρα και λευκά ψηφοδέλτια, ήταν 4.360.000 αριθμός που ισούται με το 44 % του εκλογικού σώματος.
6. Τα δύο «κόμματα εξουσίας», απέσπασαν to 2010
* Το ΠΑΣΟΚ 1.850.000 ψήφους
* Η ΝΔ 1.750.000 «
* ΣΥΝΟΛΟ 3.600.000 ψήφοι
7. Τα 3.600.000 ψήφοι που συγκεντρώνουν τα δύο κόμματα μαζί, αποτελούν το 37,5 % του εκλογικού σώματος, ενώ
* Το 1.850.000 ψήφοι του ΠΑΣΟΚ, αποτελούν το 19,2 % του εκλογικού σώματος
* Το 1.750.000 ψήφοι της ΝΔ, αποτελούν το 18,3 % του εκλογικού σώματος
8. Στις περυσινές εκλογές του Οκτωβρίου,
* Το ΠΑΣΟΚ είχε αποσπάσει 3.094.000 ψήφους
* Η ΝΔ είχε αποσπάσει 2.358.000 ψήφους
* Τα δύο κόμματα μαζί, είχαν συγκεντρώσει το 77% του συνόλου των ψηφισάντων.
Τα παραπάνω επίσημα και αδιαμφισβήτητα στοιχεία, λένε τα εξής:
1. 4.287.000 πολίτες, (το 44 % του εκλογικού σώματος), ο ένας στους δύο Έλληνες και Ελληνίδες, αποδοκίμασε το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Με την πράξη του αυτή, έδειξε ότι υπάρχει κενό εκπροσώπησής του. Το μήνυμα είναι πολύ ηχηρό και απευθύνεται με τον πλέον επίσημο και αγωνιώδη τρόπο στις πολιτικές εφεδρείες που βρίσκονται αδρανείς μέσα στην κοινωνία. Ήρθε η ώρα τους. Πρέπει «να βγούνε μπροστά» και να οργανώσουν τη συσπείρωση αυτού του λαού, που προχθές διαχώρισε τη θέση του από τα ανδράποδα που το σύστημα εξέθρεψε όλα αυτά τα χρόνια, πτωχεύοντας την Ελληνική κοινωνία.
2. Το ΠΑΣΟΚ, από τα 3.094.000 ψήφους (που πήρε πέρυσι), έχασε μέσα σε ένα χρόνο, 1.244.000 υποστηρικτές του, δηλαδή το 40 % της δύναμής του !!!
3. Η ΝΔ, από τα 2.358.000 ψήφους (που πήρε πέρυσι), έχασε μέσα σε ένα χρόνο, 608.000 υποστηρικτές της, δηλαδή το 26 % της , ήδη, τσεκουρωμένης πέρυσι, δύναμής της, χωρίς να έχει καμία απώλεια από κυβερνητική εξουσία!!! Αλήθεια, ο κ. Σαμαράς, αντί να κλαίει και να οδύρεται, θριαμβολογεί; Επειδή έχασε λιγότερους υποστηρικτές και πλησίασε το βυθιζόμενο ΠΑΣΟΚ; Τα νέα δεδομένα που δημιούργησαν προχθές οι κάλπες, έχουν διαμορφώσει ένα πολύ ενδιαφέρον πολιτικό περιβάλλον.
2. Δυστυχώς για μας το εκλογικό σώμα αντέδρασε με αποχή, άκυρο λευκό και δεν στήριξε τους ανεξάρτητους συνδυασμούς κυρίως γιατί δεν πείσθηκε για την ανεξαρτησία τους και την αξιοπιστία τους .Είναι βέβαιο ότι θα το κάνει την επόμενη φορά.
3. Ο βρασμός στο καζάνι, δυναμώνει.
Η «στιγμή της αλήθειας» για το καθεστώς πολιτικό σύστημα, δείχνει ότι πλησιάζει πολύ γοργά.
H Ελληνική κοινωνία υφίσταται τις καταστρεπτικές συνέπειες μιας πορείας με χαρακτηριστικά την διαφθορά, τον ατομισμό ,την συναλλαγή, τις χορηγίες των πολιτικών, χαρακτηριστικά που τα αποδέχθηκαν ως κανόνα επιβίωσης μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που προσαρμόσθηκαν στο κλίμα και γιαυτό η αναστροφή θα είναι δυσκολότερη.
Η οικονομική κρίση και το χρέος γίνονται αφορμή για την μεγαλύτερη επίθεση στις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς.Κατακτήσεις ετών χάθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα, στρατιές ανέργων περιθωριοποιούνται και οι εργαζόμενοι ισοπεδώνονται. Τα δύο μεγάλα κόμματα είναι αποκλειστικά υπεύθυνα γιατί δεν σχεδίασαν ποτέ δεν μας είπαν την αλήθεια και τώρα ακόμη μας λένε ψέματα γιατί δεν πιστεύουν στην δύναμη και την δημιουργικότητα αυτού του λαού γιατί είναι υποτελείς ξένων κέντρων. Πόσο θα μας φτωχύνουν ακόμη, τι θα γίνει με τους μισθούς , συντάξεις και τα Εθνικά θέματα;
Η τοπική αυτοδιοίκηση με μειωμένους τους πόρους με πλήρη εξάρτηση από την εκάστοτε εξουσία θα αναγκασθεί να αυξήσει τα τέλη να περικόψει κοινωνικές δομές να κλείσει παιδικούς σταθμούς που ελάφρυναν το οικογενειακό προϋπολογισμό θα υπολειτουργήσει στην καθαριότητα ,ΚΕΠ που υπάρχει έλλειψη μόνιμου προσωπικού και οι συμβασιούχοι απολύονται και θα καταρρεύσει σύντομα. ΣΕ 3,5 χρόνια έχουμε εκλογές, που θα συνδυασθούν με τις Ευρωεκλογές. Το όνειρο δεν θα το φθάσουμε ποτέ αν δεν συμβούν γεγονότα που θα οδηγούν στην υλοποίηση του στόχου που γνωρίζαμε από την αρχή ότι είναι δύσκολο εγχείρημα.
Χρειαζόμαστε δράση Τα γεγονότα καλύτερα από τα όνειρα
Θα επιμείνουμε διαφορετικά προδίδουμε τους εαυτούς και όσους ελπίζουν σε μας. Σήμερα η προσπάθεια φαντάζει μεγάλη αλλά όταν το όχημα θα πάρει ταχύτητα τότε όλα θα είναι ευκολότερα.
Και σε τοπικό επίπεδο υπάρχει το πολιτικό κατεστημένο που αποτελεί τον πυρήνα εξουσίας των τελευταίων 20 ετών και είναι όσοι αποδέχθηκαν χωρίς σκέψη χωρίς προβληματισμό τις εντολές των κυβερνήσεων. Αυτοί δεν έχουν θέση ανάμεσα μας
Είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει πιο δυναμική αντίδραση από την αποχή και το άκυρο και ελπίζω να στηριχθούν οι δυνάμεις που δίνουν αισιοδοξία και ελπίδα.
Γιαυτο πιστεύω ότι πρέπει να συνεχίσουμε την προσπάθεια μαζί με την κοινωνία μαζί με τους συμπολίτες μας που μας εμπιστεύθηκαν αλλά και με εκείνους που παρέμειναν εγκλωβισμένοι στην προσωπική τους επιβίωση στην συντηρητική άποψη ότι τίποτα δεν αλλάζει, όλα είναι γραμμένα. Είναι δική μας επιλογή να αντιστεκόμαστε σε ότι δεν συμφέρει στην πόλη ή αντίθετα να παραιτούμαστε. Είναι δική μας επιλογή οι πολιτικοί που μας κυβερνούν και εμείς μόνο εμείς μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση που βρίσκεται η ζωή μας για την οποία είμαστε υπεύθυνοι με τις επιλογές μας.
Οι εκλογές κερδίζονται με ψήφους και όχι με συμπάθειες και υποκριτικές φιλίες. Αν όσοι μας εκφράσανε την συμπάθεια μας ψηφίζανε τότε σήμερα θα ήμασταν Διοίκηση και θα απέφευγε το Χαλάνδρι ότι θα ζήσει τα επόμενα χρόνια.
Το αποτέλεσμα άδικο για τον συνδυασμό για την προσπάθεια που καταβάλαμε ολόκληρη την τετραετία,για τον προσωπικό αγώνα του καθενός
Δεν καταφέραμε να πείσουμε για την ανεξαρτησία μας .Αν και ήταν ολοφάνερο ότι δεν είχαμε την στήριξη κάποιου κόμματος. Δεν μας εμπιστεύθηκαν οι συμπολίτες μας παρά το γεγονός ότι μόνο εμείς είχαμε πρόγραμμα ρεαλιστικό και κοστολογημένο για ολόκληρη την πόλη και ένα ψηφοδέλτιο με νέα πρόσωπα πετυχημένα στον τομέα τους και χωρίς τα αρνητικά που έφεραν όλοι οι άλλοι υποψήφιοι από την πολυετή εμπλοκή τους στα κοινά.
Αυξήσαμε την δύναμη μας και ποσοστιαία και αριθμητικά από 4% σε 5,40% και κατά + 117 ψήφους αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό.
Οι αιτίες που προκάλεσαν το άτυχο αποτέλεσμα πολλές .
Η εμφάνιση του πρωθυπουργού και ο εκβιασμός των εκλογών συσπείρωσε όχι μόνο το Πασοκ αλλά και την Νέα Δημοκρατία.
Η κάθοδος του Παττακού που υποστηρίχθηκε από το Πασοκ και την Νέα Δημοκρατία λειτούργησε σαν ανάχωμα στον δικό μας συνδυασμό για να μειώσει την πιθανότητα που έδιναν τα γκάλοπ να πάμε εμείς την δεύτερη Κυριακή.
Η αλλαγή στάσης υποστηρικτών μας ,ανθρώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης που στήριξαν έμμεσα αλλά και άμεσα την κάθοδο Παττακού αποσταθεροποίησαν την δική μας προσπάθεια και έγιναν αιτία να μην προχωρήσουν συνεργασίες που θα άλλαζαν το πολιτικό κλίμα
H μεγάλη αποχή έβλαψε κυρίως τους ανεξάρτητους συνδυασμούς και μας στέρησε την ελπίδα για την ανατροπή
Παρά την επικοινωνία με τον κόσμο και την έκδοση της μηνιαίας εφημερίδας δεν έγιναν γνωστές οι θέσεις μας και οι αγώνες της παράταξης για τα προβλήματα της πόλης, ακόμη και οι εκδηλώσεις μας .
Τα στελέχη μας δεν ήταν γνωστά στην ευρύτερη κοινωνία της πόλης ,τα περισσότερα εντάχθηκαν αργά στον συνδυασμό και ο χρόνος που δραστηριοποιήθηκαν ήταν μικρός. Τα επώνυμα στελέχη που περιμέναμε να στελεχώσουν τον συνδυασμό την τελευταία στιγμή διάλεξαν την σιγουριά των κομματικών επιλογών ή προτίμησαν να μην κατέβουν στις εκλογές.
Δεν είχαμε την δυνατότητα αφισοκόλλησης λόγω της απαγόρευσης του Νόμου που δεν ίσχυσε για τις άλλες παρατάξεις που αφισοκόλλησαν για λογαριασμό τους τα κόμματα.
Δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε δυναμική νίκης που θα μας έφερνε ψηφοφόρους που πάνε με τον νικητή, και αυτό φάνηκε στην παρουσία του κόσμου στην κεντρική ομιλία.
1. Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΩΜΑ αποτελείται από 9.800.000 εγγεγραμμένους πολίτες.
2. Από αυτούς, ΠΡΟΣΗΛΘΑΝ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ και ΨΗΦΙΣΑΝ οι 5.980.000
3. Δηλαδή, δεν προσήλθαν να ψηφίσουν 3.820.000 πολίτες, αριθμός που ισούται με το 39 % του εκλογικού σώματος.
4. Τα ΑΚΥΡΑ και τα ΛΕΥΚΑ, μετρήθηκαν σε 540.000, αριθμός που ισούται με τον 9 % αυτών που ψήφισαν.
5. Το σύνολο των μη προσελθόντων πολιτών, μαζί με …. τα άκυρα και λευκά ψηφοδέλτια, ήταν 4.360.000 αριθμός που ισούται με το 44 % του εκλογικού σώματος.
6. Τα δύο «κόμματα εξουσίας», απέσπασαν to 2010
* Το ΠΑΣΟΚ 1.850.000 ψήφους
* Η ΝΔ 1.750.000 «
* ΣΥΝΟΛΟ 3.600.000 ψήφοι
7. Τα 3.600.000 ψήφοι που συγκεντρώνουν τα δύο κόμματα μαζί, αποτελούν το 37,5 % του εκλογικού σώματος, ενώ
* Το 1.850.000 ψήφοι του ΠΑΣΟΚ, αποτελούν το 19,2 % του εκλογικού σώματος
* Το 1.750.000 ψήφοι της ΝΔ, αποτελούν το 18,3 % του εκλογικού σώματος
8. Στις περυσινές εκλογές του Οκτωβρίου,
* Το ΠΑΣΟΚ είχε αποσπάσει 3.094.000 ψήφους
* Η ΝΔ είχε αποσπάσει 2.358.000 ψήφους
* Τα δύο κόμματα μαζί, είχαν συγκεντρώσει το 77% του συνόλου των ψηφισάντων.
Τα παραπάνω επίσημα και αδιαμφισβήτητα στοιχεία, λένε τα εξής:
1. 4.287.000 πολίτες, (το 44 % του εκλογικού σώματος), ο ένας στους δύο Έλληνες και Ελληνίδες, αποδοκίμασε το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Με την πράξη του αυτή, έδειξε ότι υπάρχει κενό εκπροσώπησής του. Το μήνυμα είναι πολύ ηχηρό και απευθύνεται με τον πλέον επίσημο και αγωνιώδη τρόπο στις πολιτικές εφεδρείες που βρίσκονται αδρανείς μέσα στην κοινωνία. Ήρθε η ώρα τους. Πρέπει «να βγούνε μπροστά» και να οργανώσουν τη συσπείρωση αυτού του λαού, που προχθές διαχώρισε τη θέση του από τα ανδράποδα που το σύστημα εξέθρεψε όλα αυτά τα χρόνια, πτωχεύοντας την Ελληνική κοινωνία.
2. Το ΠΑΣΟΚ, από τα 3.094.000 ψήφους (που πήρε πέρυσι), έχασε μέσα σε ένα χρόνο, 1.244.000 υποστηρικτές του, δηλαδή το 40 % της δύναμής του !!!
3. Η ΝΔ, από τα 2.358.000 ψήφους (που πήρε πέρυσι), έχασε μέσα σε ένα χρόνο, 608.000 υποστηρικτές της, δηλαδή το 26 % της , ήδη, τσεκουρωμένης πέρυσι, δύναμής της, χωρίς να έχει καμία απώλεια από κυβερνητική εξουσία!!! Αλήθεια, ο κ. Σαμαράς, αντί να κλαίει και να οδύρεται, θριαμβολογεί; Επειδή έχασε λιγότερους υποστηρικτές και πλησίασε το βυθιζόμενο ΠΑΣΟΚ; Τα νέα δεδομένα που δημιούργησαν προχθές οι κάλπες, έχουν διαμορφώσει ένα πολύ ενδιαφέρον πολιτικό περιβάλλον.
2. Δυστυχώς για μας το εκλογικό σώμα αντέδρασε με αποχή, άκυρο λευκό και δεν στήριξε τους ανεξάρτητους συνδυασμούς κυρίως γιατί δεν πείσθηκε για την ανεξαρτησία τους και την αξιοπιστία τους .Είναι βέβαιο ότι θα το κάνει την επόμενη φορά.
3. Ο βρασμός στο καζάνι, δυναμώνει.
Η «στιγμή της αλήθειας» για το καθεστώς πολιτικό σύστημα, δείχνει ότι πλησιάζει πολύ γοργά.
H Ελληνική κοινωνία υφίσταται τις καταστρεπτικές συνέπειες μιας πορείας με χαρακτηριστικά την διαφθορά, τον ατομισμό ,την συναλλαγή, τις χορηγίες των πολιτικών, χαρακτηριστικά που τα αποδέχθηκαν ως κανόνα επιβίωσης μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που προσαρμόσθηκαν στο κλίμα και γιαυτό η αναστροφή θα είναι δυσκολότερη.
Η οικονομική κρίση και το χρέος γίνονται αφορμή για την μεγαλύτερη επίθεση στις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς.Κατακτήσεις ετών χάθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα, στρατιές ανέργων περιθωριοποιούνται και οι εργαζόμενοι ισοπεδώνονται. Τα δύο μεγάλα κόμματα είναι αποκλειστικά υπεύθυνα γιατί δεν σχεδίασαν ποτέ δεν μας είπαν την αλήθεια και τώρα ακόμη μας λένε ψέματα γιατί δεν πιστεύουν στην δύναμη και την δημιουργικότητα αυτού του λαού γιατί είναι υποτελείς ξένων κέντρων. Πόσο θα μας φτωχύνουν ακόμη, τι θα γίνει με τους μισθούς , συντάξεις και τα Εθνικά θέματα;
Η τοπική αυτοδιοίκηση με μειωμένους τους πόρους με πλήρη εξάρτηση από την εκάστοτε εξουσία θα αναγκασθεί να αυξήσει τα τέλη να περικόψει κοινωνικές δομές να κλείσει παιδικούς σταθμούς που ελάφρυναν το οικογενειακό προϋπολογισμό θα υπολειτουργήσει στην καθαριότητα ,ΚΕΠ που υπάρχει έλλειψη μόνιμου προσωπικού και οι συμβασιούχοι απολύονται και θα καταρρεύσει σύντομα. ΣΕ 3,5 χρόνια έχουμε εκλογές, που θα συνδυασθούν με τις Ευρωεκλογές. Το όνειρο δεν θα το φθάσουμε ποτέ αν δεν συμβούν γεγονότα που θα οδηγούν στην υλοποίηση του στόχου που γνωρίζαμε από την αρχή ότι είναι δύσκολο εγχείρημα.
Χρειαζόμαστε δράση Τα γεγονότα καλύτερα από τα όνειρα
Θα επιμείνουμε διαφορετικά προδίδουμε τους εαυτούς και όσους ελπίζουν σε μας. Σήμερα η προσπάθεια φαντάζει μεγάλη αλλά όταν το όχημα θα πάρει ταχύτητα τότε όλα θα είναι ευκολότερα.
Και σε τοπικό επίπεδο υπάρχει το πολιτικό κατεστημένο που αποτελεί τον πυρήνα εξουσίας των τελευταίων 20 ετών και είναι όσοι αποδέχθηκαν χωρίς σκέψη χωρίς προβληματισμό τις εντολές των κυβερνήσεων. Αυτοί δεν έχουν θέση ανάμεσα μας
Είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει πιο δυναμική αντίδραση από την αποχή και το άκυρο και ελπίζω να στηριχθούν οι δυνάμεις που δίνουν αισιοδοξία και ελπίδα.
Γιαυτο πιστεύω ότι πρέπει να συνεχίσουμε την προσπάθεια μαζί με την κοινωνία μαζί με τους συμπολίτες μας που μας εμπιστεύθηκαν αλλά και με εκείνους που παρέμειναν εγκλωβισμένοι στην προσωπική τους επιβίωση στην συντηρητική άποψη ότι τίποτα δεν αλλάζει, όλα είναι γραμμένα. Είναι δική μας επιλογή να αντιστεκόμαστε σε ότι δεν συμφέρει στην πόλη ή αντίθετα να παραιτούμαστε. Είναι δική μας επιλογή οι πολιτικοί που μας κυβερνούν και εμείς μόνο εμείς μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση που βρίσκεται η ζωή μας για την οποία είμαστε υπεύθυνοι με τις επιλογές μας.
Δήλωση Αλέξη Μητρόπουλου
Ο Πρόεδρος της ΕΝΥΠΕΚΚ (Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους, www.enypekk.gr) δηλώνει απερίφραστα πως ο κατήφορος της κατάργησης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων δεν έχει τέρμα.
Με πρόσχημα την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, που οι πολύ χαμηλοί μισθοί και οι πενιχρές συντάξεις ελάχιστα επηρεάζουν, σε ένα κυριολεκτικά βομβαρδισμένο από τα μέτρα του Μνημονίου κοινωνικό τοπίο, το Εργατικό Δίκαιο και οι Συνταγματικές διατάξεις για την προστασία της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους, μεταβάλλονται σε μια σκιά τού παρελθόντος. Τα κοινωνικά δικαιώματα τοποθετήθηκαν στην «προκρούστεια» κλίνη τού ιδιοτελούς και αντιανθρώπινου νεοφιλελευθερισμού, που μεταβάλλει το Εργατικό Δίκαιο σε τμήμα του επιχειρηματικού σχεδίου.
Η μετάθεση των εργασιακών ρυθμίσεων σε όλο και χαμηλότερο επίπεδο συλλογικοποίησης συνεπιφέρει απίσχνανση της εργατικής παρέμβασης, μεγάλες ρωγμές στο Δίκαιο της συλλογικής προστασίας και καθιστά τα αποδυναμωμένα και αποψιλωμένα Συνδικάτα συνυπεύθυνα της απορρυθμιστικής πορείας. Οι δραστικές μειώσεις των μισθών και των ημερομισθίων στις ΔΕΚΟ και τον ιδιωτικό τομέα πλήττουν ιδιαίτερα τους νέους που γίνονται πλέον έρμαια των αγοραίων ανέμων. Το κοινωνικό τοπίο σε σύντομο χρονικό διάστημα θα γίνει ένα πεδίο αθέμιτου ανταγωνισμού, όπου το ένστικτο της αυτοσυντήρησης θα εκτοπίζει κάθε απόπειρα ρυθμιστικής παρέμβασης.
Όσοι μελετούν με αντικειμενική διάθεση την περιπέτεια της ελληνικής οικονομίας γνωρίζουν ότι το έλλειμμα της παραγωγικότητας του ιδιωτικού τομέα οφείλεται αφενός μεν στα κλειστά κανάλια τού ιδιωτικού κράτους, που προστατεύει τα συμφέροντα των μεγάλων εταιριών, αφετέρου δε, στην έλλειψη σχεδιασμού νέων προϊόντων, στην απροθυμία εισαγωγής νέων προηγμένων μεθόδων παραγωγής, στην παντελή απουσία της έρευνας και της καινοτομίας, στην προϊούσα αποπαραγωγικοποίηση του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα, στην ανυπαρξία μεσομακροπρόθεσμων σχεδίων ανάπτυξης, στην καταπολέμηση όλων των ελπιδοφόρων μορφών κοινωνικής οικονομίας, στην κατάρρευση -και με την υπογραφή της χώρας μας- όλων των απαραίτητων προστατευτικών και ρυθμιστικών κανόνων για την προστασία της εγχώριας παραγωγής.
Είχαμε από ετών προειδοποιήσει ότι η είσοδος στο τούνελ τού αδυσώπητου ανταγωνισμού, με κύριο κριτήριο τη μείωση της έμμεσης και άμεσης εργατικής αμοιβής, δεν οδηγεί πουθενά. Πάντα θα βρίσκονται «πρόθυμες» χώρες, που μαζί με τις άλλες μορφές ενέργειας θα «καίνε» και ανθρώπους (θα έχουν δηλαδή χαμηλές αμοιβές, ανασφάλιστη ή «μαύρη» εργασία, περιβαλλοντική και φορολογική ασυλία), ώστε να επιτύχουν ανταγωνιστικό και εξαγωγικό πλεονέκτημα. Επομένως αυτό που απαιτείται για να μην επανέλθουμε σε συνθήκες προ-δημοκρατικής εποχής είναι η σταδιακή ενιαιοποίηση των κανόνων παραγωγής, με αύξηση των αμοιβών της εργασίας, των κοινωνικών παροχών και επιμερισμό του εργασιακού χρόνου σε όλους.
Απορούμε που υπάρχουν ακόμη στη χώρα μας δημόσιοι παράγοντες, που υποστηρίζουν τον αντικοινωνικό δρόμο του Μνημονίου, παρά τα καταστροφικά του αποτελέσματα και την αστοχία των προβλέψεών του. Η ΕΝΥΠΕΚΚ αναμένει την ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου, ώστε με ειδικούς επιστήμονες να εντάξει τις επιμέρους ρυθμίσεις στα οικεία κεφάλαια του Εργατικού Δικαίου και να ενημερώσει το λαό και τους εργαζομένους για τις κατ'ιδίαν επιδεινώσεις που επέρχονται στη συνάρτηση Εργασιακού και Ασφαλιστικού Συστήματος.
Για την ΕΝΥΠΕΚΚ
Ο Πρόεδρος
Αλέξης Π. Μητρόπουλος
www.amitropoulos.gr
Με πρόσχημα την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, που οι πολύ χαμηλοί μισθοί και οι πενιχρές συντάξεις ελάχιστα επηρεάζουν, σε ένα κυριολεκτικά βομβαρδισμένο από τα μέτρα του Μνημονίου κοινωνικό τοπίο, το Εργατικό Δίκαιο και οι Συνταγματικές διατάξεις για την προστασία της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους, μεταβάλλονται σε μια σκιά τού παρελθόντος. Τα κοινωνικά δικαιώματα τοποθετήθηκαν στην «προκρούστεια» κλίνη τού ιδιοτελούς και αντιανθρώπινου νεοφιλελευθερισμού, που μεταβάλλει το Εργατικό Δίκαιο σε τμήμα του επιχειρηματικού σχεδίου.
Η μετάθεση των εργασιακών ρυθμίσεων σε όλο και χαμηλότερο επίπεδο συλλογικοποίησης συνεπιφέρει απίσχνανση της εργατικής παρέμβασης, μεγάλες ρωγμές στο Δίκαιο της συλλογικής προστασίας και καθιστά τα αποδυναμωμένα και αποψιλωμένα Συνδικάτα συνυπεύθυνα της απορρυθμιστικής πορείας. Οι δραστικές μειώσεις των μισθών και των ημερομισθίων στις ΔΕΚΟ και τον ιδιωτικό τομέα πλήττουν ιδιαίτερα τους νέους που γίνονται πλέον έρμαια των αγοραίων ανέμων. Το κοινωνικό τοπίο σε σύντομο χρονικό διάστημα θα γίνει ένα πεδίο αθέμιτου ανταγωνισμού, όπου το ένστικτο της αυτοσυντήρησης θα εκτοπίζει κάθε απόπειρα ρυθμιστικής παρέμβασης.
Όσοι μελετούν με αντικειμενική διάθεση την περιπέτεια της ελληνικής οικονομίας γνωρίζουν ότι το έλλειμμα της παραγωγικότητας του ιδιωτικού τομέα οφείλεται αφενός μεν στα κλειστά κανάλια τού ιδιωτικού κράτους, που προστατεύει τα συμφέροντα των μεγάλων εταιριών, αφετέρου δε, στην έλλειψη σχεδιασμού νέων προϊόντων, στην απροθυμία εισαγωγής νέων προηγμένων μεθόδων παραγωγής, στην παντελή απουσία της έρευνας και της καινοτομίας, στην προϊούσα αποπαραγωγικοποίηση του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα, στην ανυπαρξία μεσομακροπρόθεσμων σχεδίων ανάπτυξης, στην καταπολέμηση όλων των ελπιδοφόρων μορφών κοινωνικής οικονομίας, στην κατάρρευση -και με την υπογραφή της χώρας μας- όλων των απαραίτητων προστατευτικών και ρυθμιστικών κανόνων για την προστασία της εγχώριας παραγωγής.
Είχαμε από ετών προειδοποιήσει ότι η είσοδος στο τούνελ τού αδυσώπητου ανταγωνισμού, με κύριο κριτήριο τη μείωση της έμμεσης και άμεσης εργατικής αμοιβής, δεν οδηγεί πουθενά. Πάντα θα βρίσκονται «πρόθυμες» χώρες, που μαζί με τις άλλες μορφές ενέργειας θα «καίνε» και ανθρώπους (θα έχουν δηλαδή χαμηλές αμοιβές, ανασφάλιστη ή «μαύρη» εργασία, περιβαλλοντική και φορολογική ασυλία), ώστε να επιτύχουν ανταγωνιστικό και εξαγωγικό πλεονέκτημα. Επομένως αυτό που απαιτείται για να μην επανέλθουμε σε συνθήκες προ-δημοκρατικής εποχής είναι η σταδιακή ενιαιοποίηση των κανόνων παραγωγής, με αύξηση των αμοιβών της εργασίας, των κοινωνικών παροχών και επιμερισμό του εργασιακού χρόνου σε όλους.
Απορούμε που υπάρχουν ακόμη στη χώρα μας δημόσιοι παράγοντες, που υποστηρίζουν τον αντικοινωνικό δρόμο του Μνημονίου, παρά τα καταστροφικά του αποτελέσματα και την αστοχία των προβλέψεών του. Η ΕΝΥΠΕΚΚ αναμένει την ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου, ώστε με ειδικούς επιστήμονες να εντάξει τις επιμέρους ρυθμίσεις στα οικεία κεφάλαια του Εργατικού Δικαίου και να ενημερώσει το λαό και τους εργαζομένους για τις κατ'ιδίαν επιδεινώσεις που επέρχονται στη συνάρτηση Εργασιακού και Ασφαλιστικού Συστήματος.
Για την ΕΝΥΠΕΚΚ
Ο Πρόεδρος
Αλέξης Π. Μητρόπουλος
www.amitropoulos.gr
Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010
Δραστηριότητα Νίκου Πανταζή
Δραστηριότητα Νίκου Πανταζή
Ο Νίκος Πανταζής είναι μέλος του Δημοκρατικού Βήματος και παρακολούθησε την εκδήλωση στην παλιά βουλή με κεντρικό ομολητή τον κ.Γεννηματά
Ο Νίκος Πανταζής συμμετέχει στην ενωση Υπεράσπισης της Εργασίας και του Κοινωνικού κρατους του Αλέξη Μητρόπουλου και παρακολούθησε την εκδήλωση παρουσίασης της Διακήρυξης που αναρτήθηκε στο pantazisnikos.blog
Ο Νίκος Πανταζής παρέστη και μίλησε στην εκδήλωση της Παρέμβασης Γυναικών Χαλανδρίου με θέμα τα παιδιά
Συνάντηση Νίκου Πανταζή με τον πρόεδρο των Δημοκρατικών κ.Πολυζωίδη
Στην συνάντηση συμμετείχε και το μέλος του προεδρείου του Δημοτικού Συνδυασμού Χαλανδρι - Αναγέννηση Νίκος πανταζής κ.Χατζηαγγελίδου Μαρία
Eυχαριστώ όλους για τις ευχές και τα στελέχη του Συνδυασμού για την παρουσία τους στο σπίτι μου.Δεν χορέψαμε αλλά το χρωστάω.Συνεχίζουμε δυνατοί και σοφότεροι.
Ο Νίκος Πανταζής είναι μέλος του Δημοκρατικού Βήματος και παρακολούθησε την εκδήλωση στην παλιά βουλή με κεντρικό ομολητή τον κ.Γεννηματά
Ο Νίκος Πανταζής συμμετέχει στην ενωση Υπεράσπισης της Εργασίας και του Κοινωνικού κρατους του Αλέξη Μητρόπουλου και παρακολούθησε την εκδήλωση παρουσίασης της Διακήρυξης που αναρτήθηκε στο pantazisnikos.blog
Ο Νίκος Πανταζής παρέστη και μίλησε στην εκδήλωση της Παρέμβασης Γυναικών Χαλανδρίου με θέμα τα παιδιά
Συνάντηση Νίκου Πανταζή με τον πρόεδρο των Δημοκρατικών κ.Πολυζωίδη
Στην συνάντηση συμμετείχε και το μέλος του προεδρείου του Δημοτικού Συνδυασμού Χαλανδρι - Αναγέννηση Νίκος πανταζής κ.Χατζηαγγελίδου Μαρία
Eυχαριστώ όλους για τις ευχές και τα στελέχη του Συνδυασμού για την παρουσία τους στο σπίτι μου.Δεν χορέψαμε αλλά το χρωστάω.Συνεχίζουμε δυνατοί και σοφότεροι.
Διακηρυξη Ενωσης προστασίας εργασίας και κοινωνικού κράτους
Δ Ι Α Κ Η Ρ Υ Ξ Η
της Ένωσης για την Υπεράσπιση
της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους
(ΕΝ.ΥΠ.Ε.Κ.Κ.-koinwnikokratos@hotmail.com)
1.Ο νεοφιλελευθερισμός, ως μέθοδος οργάνωσης της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, οδήγησε και στην πολύπλευρη διεύρυνση του κοινωνικού ρήγματος. Με την αποθέωση του «ιδίου συμφέροντος», την πλάνη τής «αυτορρύθμισης των αγορών», την ιδιωτικοποίηση των δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών, την απορρύθμιση των Εργασιακών Σχέσεων και του Κοινωνικού Κράτους, την κυριαρχία της εικονικής οικονομίας, την υπερεκμετάλλευση (έως εξάντλησης) των πλουτοπαραγωγικών πηγών, δοκιμάζει τα όρια της κοινωνικής ανοχής και οδηγεί σε μια βαθειά και διαρκή οικονομική, κοινωνική και οικολογική κρίση.
Εν τούτοις όμως, οι κυρίαρχες δυνάμεις της λυμφατικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ανεπτυγμένο κόσμο λαμβάνουν μέτρα «εξόδου» από αυτήν, τα οποία έχουν την ίδια συστημική λογική. Τα θύματα της κρίσης, οι μεγάλες μάζες των φτωχών, των νεόπτωχων, των ανήμπορων, των απόκληρων της ζωής, των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων, των συνταξιούχων, των μικροαγροτών-θυμάτων της Κ.Α.Π. και της απελευθέρωσης των αγορών (Π.Ο.Ε.), των ανέργων νέων, καθώς και των «ευέλικτα» εργαζομένων ή ετεροαπασχολούμενων των σύγχρονων εργασιακών προσαρμογών, καλούνται, με διαρκή προγράμματα νεοσυντηρητικής δημοσιονομικής «ανασύνταξης», να πληρώσουν τις αστοχίες της πολιτικής τους, κυρίως δε, τα αλλεπάλληλα προγράμματα ενίσχυσης των Τραπεζών και των χρεών του ιδιωτικού τομέα.
Αυτή η δοκιμασμένη στις πλάτες των λαών συνταγή των Διεθνών Οργανισμών, παρά τις δογματικές της αντιφάσεις και την πλήρη διάψευσή της στην πράξη, επιβάλλεται και σήμερα στη χώρα μας. «Νομιμοποιημένη» μέσω του Συμφώνου Σταθερότητας και του μεταβλητού Μνημονίου, ως πρόγευσης του «δημοσιονομικού Συντάγματος» (που σχεδιάζεται από την ευρωπαϊκή ελίτ, τη γερμανική σφαίρα επιρροής και τους νεοφιλελεύθερους τεχνοκράτες της Κομισιόν), ανεξαρτήτως αν έτσι καταστρέφεται το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο τής παραδοσιακής Σοσιαλδημοκρατικής Συναίνεσης της 30ετούς περιόδου 1945-1975, πυρήνας του οποίου ήταν η πλήρης απασχόληση, η σχεδόν μηδενική ανεργία, το κοινωνικό, παρεμβατικό και αναπτυξιακό κράτος. Η εξέλιξη αυτή είχε προδιαγραφεί -ως ενδεχόμενη δυνατότητα- από τα διόλου ιδεολογικώς ουδέτερα ιδρυτικά κείμενα της Ε.Ο.Κ./Ε.Ε., παγιώθηκε όμως από την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη (1986) και το Μάαστριχτ (1992), έτσι ώστε σήμερα η «ευρω-Συνθήκη» της Λισσαβόνας να εξωθεί τις σοσιαλιστικές, αλλά και τις δημοκρατικές ιδέες εκτός ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Ο μεγάλος χαμένος της απορρυθμιστικής περιόδου που διανύουμε είναι το Κοινωνικό Κράτος σε όλες τις πτυχές και εκφάνσεις του. Αφού όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα συρρικνώθηκαν οι πηγές χρηματοδότησής του, με τη χαλάρωση και την αποσύνδεση των υποσυστημάτων του από τις αναγκαίες μορφές κοινωνικής οικονομίας, τώρα εισέρχεται στο στάδιο της προϊούσας ποσοτικής και ποιοτικής συρρίκνωσης των παροχών του.
Η λογική των «προϋπολογισμών μηδενικού ελλείμματος», σε συνδυασμό με την κατάργηση των κλασικών μέσων και πηγών χρηματοδότησής του, οδηγεί σε κατάρρευση όλα τα υποσυστήματά του, που ενσαρκώνουν τα στοιχειώδη ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Αυτό αφορά σε όλο το πλέγμα των εργασιακών, ασφαλιστικών, εκπαιδευτικών, ιατροφαρμακευτικών-νοσηλευτικών, περιβαλλοντικών, συγκοινωνιακών, πολιτιστικών, οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων. Κυρίως αφορά στην καθημερινή χρήση και απόλαυση, από όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες, των Δημοσίων Αγαθών και υπηρεσιών, που παραδίδονται στα ιδιωτικά συμφέροντα. Με την επίκληση του ευφημισμού των «διαρθρωτικών αλλαγών», εξελίσσεται ένα σχέδιο ματαίωσης της εναλλακτικής οργάνωσης του μέλλοντος, ενώ στο παρόν, όχι μόνο καθίσταται δύσκολη -αν όχι αδύνατη- η πρόσβαση στα στοιχειώδη της ζωής των φτωχότερων στρωμάτων του πληθυσμού, αλλά προσθέτως υποβαθμίζεται και η ποιότητά τους, αφού μετατρέπονται σε αγοραία προϊόντα.
Το Κοινωνικό Κράτος (με την ευρεία έννοια) και τα Δημόσια Αγαθά βρίσκονται στην καρδιά της Πολιτικής Κοινωνίας. Είναι τα σπουδαιότερα δημιουργήματα του δημοκρατικώς δρώντος Λαού. Κατοχυρώθηκαν μετά από μεγάλους κοινωνικούς, δημοκρατικούς και εθνικούς αγώνες. Είναι αναγκαία για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης και για την αναβάθμιση της παραγωγικής διαδικασίας στα πλαίσια του αστικού συστήματος. Θεμελιώνουν και νομιμοποιούν τις υπαρκτικές βάσεις τής κοινωνικής συμβίωσης. Αμβλύνουν τις ταξικές αντιθέσεις τού καπιταλισμού. Η οργάνωσή τους με τις βέλτιστες μεθόδους και τους αρίστους λειτουργούς αναβαθμίζει το ανθρώπινο και κοινωνικό κεφάλαιο, πολλαπλασιάζει την κοινωνική παραγωγικότητα και δημιουργεί το στέρεο έδαφος για την ευημερία όλων των πολιτών. Αυτό είναι το πρώτιστο μέλημα τής αυτόνομης αντιπροσωπευτικής Πολιτικής Λειτουργίας, που επιβάλλεται να επανακυριαρχήσει όλων των άλλων κοινωνικών λειτουργιών, κυρίως δε, επί της οικονομικής, η οποία, τις δεκαετίες που διανύουμε, λαμβάνει τις πρωτογενείς αποφάσεις.
2.Η επανάσταση της Πληροφορικής και η Κοινωνία της Γνώσης, που διαχέονται κατά το μέτρο και τους σχεδιασμούς τής λεγόμενης «δικτατορίας του κυβερνοχώρου» -η οποία ιδιοποιείται την πεμπτουσία της ανθρώπινης γνώσης γενεών και γενεών-, διαψεύδει τις ελπίδες που εξέθρεψε για την απελευθέρωση των κοινωνιών από τη μάστιγα της ανεργίας και των ποικίλλων μορφών ευέλικτης και ανασφαλούς εργασίας.
Το όραμα ότι ο πολλαπλάσιος πλούτος, που δημιουργείται από τις νέες αυτές έξυπνες και αυτοματοποιημένες παραγωγικές δυνάμεις, θα διανεμόταν δίκαια (και θα επέτρεπε την αυτόνομη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου από τους πολίτες για την άνθιση της πολιτικής, συνδικαλιστικής, πολιτιστικής και συλλογικής εν γένει δράσης), ματαιώθηκε από τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες οικονομικές συσσωρεύσεις πλούτου και εξουσίας της εικονικής (κυρίως) οικονομίας, οι οποίες κατόρθωσαν να επιβάλλουν το δικό τους ορισμό των εννοιών ως μονόδρομο της Ανθρωπότητας. Αντί να μειωθεί ο χρόνος εργασίας για όλους τους εργαζόμενους χωρίς μειώσεις των αποδοχών τους, τα ωράρια διευρύνονται, οι αργίες μειώνονται και οι απλήρωτες υπερωρίες γίνονται μέρος του συμβατικού χρόνου. Η δομική ανεργία γίνεται συστατικό στοιχείο των κοινωνιών με αυξητικές τάσεις. Ο όγκος εργασίας που απομένει για τη χειρωνακτική, πνευματική ή μικτή εργασία κατακερματίζεται σε όλο και πιο ασύντακτες και ανεξέλεγκτες μορφές ελαστικής απασχόλησης με υποτυπώδεις αμοιβές. Προϊόντος του χρόνου, όλο και μεγαλύτερος όγκος εργασίας εξαιρείται από τις συλλογικές ρυθμίσεις και τα κοινωνικά δικαιώματα και μεταβάλλονται σε σχέσεις «καθαρού» μισθού.
Μαζί με την αποδόμηση του σκληρού πυρήνα της μισθωτής εργασίας, που υποβαθμίζει «την αξία της τιμής της εργατικής δύναμης», καταρρέει και το συναρτημένο με αυτήν Ασφαλιστικό Σύστημα. Τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης από τη χρηματοπιστωτική κρίση συνοδεύονται από ραγδαίες εργασιακές επιδεινώσεις, με την έκρηξη της ανεργίας και τη γενίκευση της ευελιξίας. Και οι κυβερνήσεις, αντί να προετοιμάσουν μιαν εμφανώς εναλλακτική πρόταση οικονομικής ανάπτυξης, που θα βρίσκεται στον αντίποδα του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου της κρίσης (με προέχουσα επιδίωξη τη δημιουργία νέων θέσεων σταθερής εργασίας αξιοπρεπούς αμοιβής), συμπράττουν στην καθολική απορρύθμιση, υποκύπτοντας στις πιέσεις της Διεθνούς των τραπεζιτών, των επενδυτικών funds και των οίκων αξιολόγησης και επιμένοντας στο ίδιο περιβαλλοντοκτόνο μοντέλο και στην ένταση της συσσώρευσης της εικονικής οικονομίας.
Η σημερινή Ευρώπη του Συμφώνου Σταθερότητας και του νέου «δημοσιονομικού υπερ-Συντάγματος», του υπερτιμημένου για πολλούς ευρώ και της ανύπαρκτης κοινής οικονομικής πολιτικής, όλο και περισσότερο βυθίζεται στην αντιδιαλεκτική και μονεταριστική πολιτική του Μάαστριχτ και της Ενιαίας Αγοράς, που σταθεροποιεί -αν δεν μεγεθύνει- τις ανισότητες μεταξύ του βιομηχανικού και χρηματοοικονομικού μητροπολιτικού κέντρου και της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Η πολιτική της Μέρκελ και της ζώνης επιρροής της Γερμανίας οδηγεί σε λεόντεια συμβίωση αδυσώπητου ανταγωνισμού, όπου τα αποτελέσματα είναι προδιαγεγραμμένα. Οι αδύναμες χώρες, αντί να δέχονται μεταβιβάσεις με διάφορους τρόπους από τις ανεπτυγμένες, υφίστανται την αφαίμαξη των οικονομιών τους με διπλό τρόπο και δανειοδοτούνται με τοκογλυφικά επιτόκια, για να εισάγουν τα προϊόντα των ανεπτυγμένων χωρών με τη βοήθεια της πιστωτικής επέκτασης και του καταναλωτικού προτύπου αλλά και το πρόγραμμα εξαγοράς των κυβερνήσεων που εφαρμόζουν οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις.
Ενιαία αγορά και τελωνειακή ένωση, χωρίς συγκροτημένη νομισματική πολιτική, στήριξη των αδύναμων, ενίσχυση του Κοινωνικού Κράτους, αμεσότητα και ευελιξία νομισματικών «ενέσεων» από την κοινή Τράπεζα, που θα ασκεί με διακριτότητα και δικαιοσύνη και τα καθήκοντα της ελλείπουσας εθνικής Τράπεζας, είναι μια μορφή νέας αποικιοκρατίας του μητροπολιτικού κέντρου σε βάρος της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Απαιτούνται νομισματική ένωση, πολλαπλασιασμός του κοινοτικού προϋπολογισμού για κοινές πολιτικές και μεταβιβάσεις αλληλεγγύης, ώστε να δοθεί η δυνατότητα σ’αυτούς που έμειναν πίσω -με ευθύνη του πλούσιου Βορρά- να ορθοποδήσουν. Η διάσωσή μας είναι χρέος τους. Κι αυτό μόνο η αυτόνομη και περήφανη πολιτική της διαλεκτικής εναλλακτικής σκέψης, που απορρίπτει την Ευρώπη της χρηματοοικονομικής βιομηχανίας και της τραπεζικής κυριαρχίας, μπορεί να το αξιώσει και να το πετύχει.
3.Εξάλλου, η ατομοκεντρική πρόσληψη ζωής, που προώθησε η κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη αντίληψη, κατάργησε την αμεσότητα των συνελεύσεων και τη δραστικότητα των συλλογικοτήτων. Το διαδίκτυο, από επιβοηθητικό μέσο ενημέρωσης, επικοινωνίας και προετοιμασίας των συνεδριάσεων, μεταβλήθηκε σε χοάνη εξαφάνισης των διαπροσωπικών σχέσεων και διαδικασιών. Η παρακμή της ενεργού Εκκλησίας του Δήμου υποβαθμίζει περαιτέρω το κομματικό και συνδικαλιστικό φαινόμενο. Κόμματα και Συνδικάτα μεταβάλλονται σε ασαφή, αποϊδεολογικοποιημένα και ρευστά αισθητικά μορφώματα, αδύναμα να επαγγελθούν την αλλαγή, πολύ δε περισσότερο, την ανατροπή των συντεταγμένων του νεοφιλελεύθερου συστήματος.
Το Μνημόνιο και τα πολιτικά υποκείμενα που το στηρίζουν μεταβάλλονται σε όχημα άλωσης από τις «ελεύθερες» αγορές όσων τομέων δημόσιας ή κοινωνικής δραστηριότητας έχουν μείνει εκτός αυτών. Προσβάλλουν το πατριωτικό αίσθημα και την πίστη του Λαού σε μια ελεύθερη και δημοκρατική πατρίδα. Με τη συνολική ενοχοποίηση των πολιτών ως «ενόχου» πληθυσμού μιας «διεφθαρμένης» χώρας, επιρρίπτουν τις ευθύνες των «συνενόχων» τού ελληνικού και ευρωπαϊκού συστήματος στους ανυπαίτιους της κρίσης! Με τις πρωτοφανείς δεσμεύσεις των δανειακών συμβάσεων, υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας και θέτουν τη διαχρονική της περιουσία και τα δημόσια αγαθά στη διάθεση των ξένων ιδιωτικών συμφερόντων.
Το καταιγιστικό αυτό κλίμα τής ετερονομίας και της εξάρτησης προοιωνίζεται και τη χειρότερη έκβαση των μεγάλων εθνικών μας θεμάτων, για τα οποία υπόγειες διαδρομές των συνεννοήσεων (υπό την εποπτεία των ΗΠΑ) προμηνύουν μόνον φιλατλαντικές διευθετήσεις και παραχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, και κυρίως οι νέοι, αδυνατούν να βρουν εργασία ανάλογη με τις σπουδές και τα ουσιαστικά τους προσόντα. Μετά από αρκετά χρόνια περιδίνησής τους στην ανεργία, την υποαπασχόληση και την ετεροαπασχόληση, παίρνουν το δρόμο τής μετανάστευσης -κυρίως στις ευρωπαϊκές χώρες- για την ανεύρεση μιας αξιοπρεπούς θέσης εργασίας. Βιώνοντας την ανάλγητη συμπεριφορά της «μητριάς» πατρίδας, απορρίπτουν την πολιτική διαδικασία, στρέφουν τα νώτα τους στα κόμματα και τη δημοκρατική συμμετοχή και αποστρέφουν το πρόσωπό τους (λόγω της γενικευμένης απαξίωσης) ακόμη και σε ελπιδοφόρες Κινήσεις και πρόσωπα, όπως έδειξαν οι πρόσφατες Αυτοδιοικητικές Εκλογές.
Και όμως! Αν σε κάτι προσέβλεψαν με σχετική βεβαιότητα οι διανοητές τού Διαφωτισμού και του Ιστορικού Υλισμού, ήταν η προϊούσα αντιστοίχιση της ιδεολογικοπολιτικής συγκρότησης των πολιτικών υποκειμένων με την κοινωνική διαστρωμάτωση. Τα ευάριθμα, ενημερωμένα και μορφωτικώς εξοπλισμένα τμήματα της νέας ευρείας εργατικής τάξης δεν έχουν πλέον τους γνωστικούς αποκλεισμούς τού βιομηχανικού προλεταριάτου.
Στην προώθηση αυτής της αντιστοίχισης πρέπει να επικεντρωθεί η προσοχή και η δράση όλων των προοδευτικών δυνάμεων, κυρίως τώρα που η νέα Σοσιαλδημοκρατία της συστημικής συναίνεσης παραιτήθηκε του σκοπού να εξανθρωπίσει το σύστημα και οι Οργανώσεις που την στήριζαν μεταλλάχθηκαν σε συντηρητικές, αποσυλλογικοποιημένες, εξαρτημένες και αναποτελεσματικές οντότητες, οργανωτικά φαντάσματα της βιομηχανικής περιόδου. Η προσπάθεια αυτή της ταξικής και ιδεολογικής αντιστοίχισης μπορεί να φέρει στο ίδιο πεδίο και πνεύμα διαλόγου, δυνάμεις και Κινήματα, από διαφορετικές ιστορικές διαδρομές και βιώματα. Έτσι, θα απελευθερώσει τη δημιουργική πνοή όλων και θα οδηγήσει σε κοινές δράσεις στη βάση των κοινών παραδοχών και προβλημάτων, κυρίως με τη θέαση της κοινής δυσοίωνης μοίρας. Επομένως, μπορεί να θέσει και τους φιλόδοξους αλλά όχι αδύνατους στόχους της μελλοντικής συμμαχικής τους δράσης.
4.Τώρα που, με το νεοαποικιοκρατικό Μνημόνιο και τη λεόντεια και καταπλεονεκτική δανειακή σύμβαση, οι πολιτικές τής απορρύθμισης προωθούνται ραγδαία από τις νεοφιλελεύθερες δομές της τριαρχίας, διαλύοντας κάθε κοινωνικό θεσμό, κάθε συνεκτικό ιστό και κάθε μηχανισμό αναδιανομής του πλούτου, είναι ανάγκη οι πολίτες της χώρας μας να αντισταθούν. Δεν ήρθε το τέλος της εξέλιξης των Κοινωνιών και της Ιστορίας, με την επικράτηση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, όπως διακηρύχθηκε χωρίς διαλεκτική σκέψη, ούτε το αντιφατικό, άστοχο, καταστροφικό, αναποτελεσματικό (εν σχέσει και με τις δικές του προβλέψεις) και αντικοινωνικό Μνημόνιο μπορεί να αποτελέσει τρόπο ρύθμισης των κοινωνικών μας πραγμάτων. Ο ανθρώπινος παράγοντας, η κοινωνία των ενεργών πολιτών, η κοινότητα της Γνώσης, της Έρευνας και της Πληροφορίας, οι μηχανισμοί αναδημιουργίας της Συνείδησης, οφείλουν:
-Να αρθρώσουν τον δικό τους αυτόνομο και πλήρη συλλογισμό.
-Να αποδώσουν τα φαινόμενα, τα γεγονότα, τις διαμορφούμενες καταστάσεις, το διευρυνόμενο κοινωνικό ρήγμα, την περιβαλλοντική κατάρρευση, την αυξημένης ταξικότητας συγκρότηση της Κοινωνίας, την πολύπλευρη αλλοτρίωση, στις πραγματικές τους αιτίες, που είναι οι ιδιοτελείς, αντικοινωνικές και αντιανθρώπινες αποφάσεις των επικυρίαρχων τάξεων και των πολιτικών τους εκπροσώπων.
-Να συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός κοινωνικο-οικονομικού συστήματος που αποκαθιστά την αρτιότητα του περιβάλλοντος, αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε τόπου, εντός των πλαισίων της αειφορίας, επανενώνει τον κοινωνικό ιστό με την καθολικότητα της πλήρους και ασφαλισμένης εργασίας και αποδίδει σε όλους τους πολίτες τη χρήση και απόλαυση των άυλων και υλικών Δημοσίων Αγαθών, διευκολύνοντας την απρόσκοπτη άσκηση όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Αυτά όμως προϋποθέτουν την άμεση αποτίναξη του ζυγού τού Μνημονίου, αλλά και τη γενικευμένη σθεναρή αντίσταση των ευρωπαϊκών λαών, που θα ανατρέψουν τις νεοφιλελεύθερες ρυθμίσεις της Διεθνούς των Τραπεζιτών και θα αποκαταστήσει τη δημοκρατική και κοινωνική λειτουργία στην περιφερειακή αυτή ενότητα.
Υπερασπιζόμενοι το Κοινωνικό Κράτος, τη Μισθωτή Εργασία και τα Δημόσια Αγαθά, θέλουμε να ενώσουμε τη φωνή και την αυτόνομη δράση μας με τις προσπάθειες όλων αυτών που τα θέτουν στο επίκεντρο της Πολιτικής Κοινωνίας. Επιθυμία μας είναι να συμβάλλουμε στην αποτελεσματικότητα αυτού του αγώνα που διεξάγουν πρόσωπα, Κινήματα, πολιτικά Κόμματα και άλλα ελπιδοφόρα μορφώματα της ενεργού κοινωνίας.
Για την εκπλήρωση αυτού του σκοπού ιδρύουμε την Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους. Η Ένωση αυτή είναι ένας ανοιχτός χώρος διαρκούς επικοινωνίας, διαλόγου και αγώνα, χωρίς αποκλεισμούς, που επιδιώκει να προσθέσει ένα ακόμη επίπεδο ενωτικής δράσης στο ενεργητικό μας παρόν. Αυτό θα συντελεστεί:
-με την τεχνική, πολιτική, ιδεολογική και κοινωνική υποστήριξη και ενθάρρυνση των κατάλληλων πρακτικών και μεθόδων προστασίας και ανάδειξης των συλλογικών δικαιωμάτων στην εργασία, την ασφάλιση, την περίθαλψη, τη γνώση, το περιβάλλον και εν γένει σε κάθε κοινωνικό χώρο,
-με την αναζήτηση, -μέσα από τη συνεύρεση, τη διαρκή συνάντηση ανθρώπων της Επιστήμης, της πολιτικής, της κοινωνικής δράσης, των τεχνών και της διανόησης, στην Ελλάδα, την ΕΕ και τον κόσμο-, νέων κοινών γραμμών και πρωτοβουλιών, συνεισφοράς και αλληλεγγύης, προς την κατεύθυνση της κοινωνικής συνοχής και της κοινωνικής προόδου μέσα στις νέες συνθήκες,
-με την κατά τόπους αποκεντρωμένη δραστηριότητα, την ενημέρωση και τον συντονισμό όλων των εγρήγορων πολιτών της ελληνικής περιφέρειας και την ενίσχυση κάθε προοδευτικού και ενεργού «κοινωνικού τόπου διαλόγου», συλλογικότητας και μορφώματος κοινωνικής οικονομίας, που αξιοποιεί τα επιχώρια συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Με την ελπίδα ότι η Κίνησή μας θα βρει ανταπόκριση, από πολλές εγρήγορες συνειδήσεις του ελληνικού χώρου,
της Ένωσης για την Υπεράσπιση
της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους
(ΕΝ.ΥΠ.Ε.Κ.Κ.-koinwnikokratos@hotmail.com)
1.Ο νεοφιλελευθερισμός, ως μέθοδος οργάνωσης της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, οδήγησε και στην πολύπλευρη διεύρυνση του κοινωνικού ρήγματος. Με την αποθέωση του «ιδίου συμφέροντος», την πλάνη τής «αυτορρύθμισης των αγορών», την ιδιωτικοποίηση των δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών, την απορρύθμιση των Εργασιακών Σχέσεων και του Κοινωνικού Κράτους, την κυριαρχία της εικονικής οικονομίας, την υπερεκμετάλλευση (έως εξάντλησης) των πλουτοπαραγωγικών πηγών, δοκιμάζει τα όρια της κοινωνικής ανοχής και οδηγεί σε μια βαθειά και διαρκή οικονομική, κοινωνική και οικολογική κρίση.
Εν τούτοις όμως, οι κυρίαρχες δυνάμεις της λυμφατικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ανεπτυγμένο κόσμο λαμβάνουν μέτρα «εξόδου» από αυτήν, τα οποία έχουν την ίδια συστημική λογική. Τα θύματα της κρίσης, οι μεγάλες μάζες των φτωχών, των νεόπτωχων, των ανήμπορων, των απόκληρων της ζωής, των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων, των συνταξιούχων, των μικροαγροτών-θυμάτων της Κ.Α.Π. και της απελευθέρωσης των αγορών (Π.Ο.Ε.), των ανέργων νέων, καθώς και των «ευέλικτα» εργαζομένων ή ετεροαπασχολούμενων των σύγχρονων εργασιακών προσαρμογών, καλούνται, με διαρκή προγράμματα νεοσυντηρητικής δημοσιονομικής «ανασύνταξης», να πληρώσουν τις αστοχίες της πολιτικής τους, κυρίως δε, τα αλλεπάλληλα προγράμματα ενίσχυσης των Τραπεζών και των χρεών του ιδιωτικού τομέα.
Αυτή η δοκιμασμένη στις πλάτες των λαών συνταγή των Διεθνών Οργανισμών, παρά τις δογματικές της αντιφάσεις και την πλήρη διάψευσή της στην πράξη, επιβάλλεται και σήμερα στη χώρα μας. «Νομιμοποιημένη» μέσω του Συμφώνου Σταθερότητας και του μεταβλητού Μνημονίου, ως πρόγευσης του «δημοσιονομικού Συντάγματος» (που σχεδιάζεται από την ευρωπαϊκή ελίτ, τη γερμανική σφαίρα επιρροής και τους νεοφιλελεύθερους τεχνοκράτες της Κομισιόν), ανεξαρτήτως αν έτσι καταστρέφεται το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο τής παραδοσιακής Σοσιαλδημοκρατικής Συναίνεσης της 30ετούς περιόδου 1945-1975, πυρήνας του οποίου ήταν η πλήρης απασχόληση, η σχεδόν μηδενική ανεργία, το κοινωνικό, παρεμβατικό και αναπτυξιακό κράτος. Η εξέλιξη αυτή είχε προδιαγραφεί -ως ενδεχόμενη δυνατότητα- από τα διόλου ιδεολογικώς ουδέτερα ιδρυτικά κείμενα της Ε.Ο.Κ./Ε.Ε., παγιώθηκε όμως από την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη (1986) και το Μάαστριχτ (1992), έτσι ώστε σήμερα η «ευρω-Συνθήκη» της Λισσαβόνας να εξωθεί τις σοσιαλιστικές, αλλά και τις δημοκρατικές ιδέες εκτός ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Ο μεγάλος χαμένος της απορρυθμιστικής περιόδου που διανύουμε είναι το Κοινωνικό Κράτος σε όλες τις πτυχές και εκφάνσεις του. Αφού όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα συρρικνώθηκαν οι πηγές χρηματοδότησής του, με τη χαλάρωση και την αποσύνδεση των υποσυστημάτων του από τις αναγκαίες μορφές κοινωνικής οικονομίας, τώρα εισέρχεται στο στάδιο της προϊούσας ποσοτικής και ποιοτικής συρρίκνωσης των παροχών του.
Η λογική των «προϋπολογισμών μηδενικού ελλείμματος», σε συνδυασμό με την κατάργηση των κλασικών μέσων και πηγών χρηματοδότησής του, οδηγεί σε κατάρρευση όλα τα υποσυστήματά του, που ενσαρκώνουν τα στοιχειώδη ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Αυτό αφορά σε όλο το πλέγμα των εργασιακών, ασφαλιστικών, εκπαιδευτικών, ιατροφαρμακευτικών-νοσηλευτικών, περιβαλλοντικών, συγκοινωνιακών, πολιτιστικών, οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων. Κυρίως αφορά στην καθημερινή χρήση και απόλαυση, από όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες, των Δημοσίων Αγαθών και υπηρεσιών, που παραδίδονται στα ιδιωτικά συμφέροντα. Με την επίκληση του ευφημισμού των «διαρθρωτικών αλλαγών», εξελίσσεται ένα σχέδιο ματαίωσης της εναλλακτικής οργάνωσης του μέλλοντος, ενώ στο παρόν, όχι μόνο καθίσταται δύσκολη -αν όχι αδύνατη- η πρόσβαση στα στοιχειώδη της ζωής των φτωχότερων στρωμάτων του πληθυσμού, αλλά προσθέτως υποβαθμίζεται και η ποιότητά τους, αφού μετατρέπονται σε αγοραία προϊόντα.
Το Κοινωνικό Κράτος (με την ευρεία έννοια) και τα Δημόσια Αγαθά βρίσκονται στην καρδιά της Πολιτικής Κοινωνίας. Είναι τα σπουδαιότερα δημιουργήματα του δημοκρατικώς δρώντος Λαού. Κατοχυρώθηκαν μετά από μεγάλους κοινωνικούς, δημοκρατικούς και εθνικούς αγώνες. Είναι αναγκαία για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης και για την αναβάθμιση της παραγωγικής διαδικασίας στα πλαίσια του αστικού συστήματος. Θεμελιώνουν και νομιμοποιούν τις υπαρκτικές βάσεις τής κοινωνικής συμβίωσης. Αμβλύνουν τις ταξικές αντιθέσεις τού καπιταλισμού. Η οργάνωσή τους με τις βέλτιστες μεθόδους και τους αρίστους λειτουργούς αναβαθμίζει το ανθρώπινο και κοινωνικό κεφάλαιο, πολλαπλασιάζει την κοινωνική παραγωγικότητα και δημιουργεί το στέρεο έδαφος για την ευημερία όλων των πολιτών. Αυτό είναι το πρώτιστο μέλημα τής αυτόνομης αντιπροσωπευτικής Πολιτικής Λειτουργίας, που επιβάλλεται να επανακυριαρχήσει όλων των άλλων κοινωνικών λειτουργιών, κυρίως δε, επί της οικονομικής, η οποία, τις δεκαετίες που διανύουμε, λαμβάνει τις πρωτογενείς αποφάσεις.
2.Η επανάσταση της Πληροφορικής και η Κοινωνία της Γνώσης, που διαχέονται κατά το μέτρο και τους σχεδιασμούς τής λεγόμενης «δικτατορίας του κυβερνοχώρου» -η οποία ιδιοποιείται την πεμπτουσία της ανθρώπινης γνώσης γενεών και γενεών-, διαψεύδει τις ελπίδες που εξέθρεψε για την απελευθέρωση των κοινωνιών από τη μάστιγα της ανεργίας και των ποικίλλων μορφών ευέλικτης και ανασφαλούς εργασίας.
Το όραμα ότι ο πολλαπλάσιος πλούτος, που δημιουργείται από τις νέες αυτές έξυπνες και αυτοματοποιημένες παραγωγικές δυνάμεις, θα διανεμόταν δίκαια (και θα επέτρεπε την αυτόνομη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου από τους πολίτες για την άνθιση της πολιτικής, συνδικαλιστικής, πολιτιστικής και συλλογικής εν γένει δράσης), ματαιώθηκε από τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες οικονομικές συσσωρεύσεις πλούτου και εξουσίας της εικονικής (κυρίως) οικονομίας, οι οποίες κατόρθωσαν να επιβάλλουν το δικό τους ορισμό των εννοιών ως μονόδρομο της Ανθρωπότητας. Αντί να μειωθεί ο χρόνος εργασίας για όλους τους εργαζόμενους χωρίς μειώσεις των αποδοχών τους, τα ωράρια διευρύνονται, οι αργίες μειώνονται και οι απλήρωτες υπερωρίες γίνονται μέρος του συμβατικού χρόνου. Η δομική ανεργία γίνεται συστατικό στοιχείο των κοινωνιών με αυξητικές τάσεις. Ο όγκος εργασίας που απομένει για τη χειρωνακτική, πνευματική ή μικτή εργασία κατακερματίζεται σε όλο και πιο ασύντακτες και ανεξέλεγκτες μορφές ελαστικής απασχόλησης με υποτυπώδεις αμοιβές. Προϊόντος του χρόνου, όλο και μεγαλύτερος όγκος εργασίας εξαιρείται από τις συλλογικές ρυθμίσεις και τα κοινωνικά δικαιώματα και μεταβάλλονται σε σχέσεις «καθαρού» μισθού.
Μαζί με την αποδόμηση του σκληρού πυρήνα της μισθωτής εργασίας, που υποβαθμίζει «την αξία της τιμής της εργατικής δύναμης», καταρρέει και το συναρτημένο με αυτήν Ασφαλιστικό Σύστημα. Τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης από τη χρηματοπιστωτική κρίση συνοδεύονται από ραγδαίες εργασιακές επιδεινώσεις, με την έκρηξη της ανεργίας και τη γενίκευση της ευελιξίας. Και οι κυβερνήσεις, αντί να προετοιμάσουν μιαν εμφανώς εναλλακτική πρόταση οικονομικής ανάπτυξης, που θα βρίσκεται στον αντίποδα του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου της κρίσης (με προέχουσα επιδίωξη τη δημιουργία νέων θέσεων σταθερής εργασίας αξιοπρεπούς αμοιβής), συμπράττουν στην καθολική απορρύθμιση, υποκύπτοντας στις πιέσεις της Διεθνούς των τραπεζιτών, των επενδυτικών funds και των οίκων αξιολόγησης και επιμένοντας στο ίδιο περιβαλλοντοκτόνο μοντέλο και στην ένταση της συσσώρευσης της εικονικής οικονομίας.
Η σημερινή Ευρώπη του Συμφώνου Σταθερότητας και του νέου «δημοσιονομικού υπερ-Συντάγματος», του υπερτιμημένου για πολλούς ευρώ και της ανύπαρκτης κοινής οικονομικής πολιτικής, όλο και περισσότερο βυθίζεται στην αντιδιαλεκτική και μονεταριστική πολιτική του Μάαστριχτ και της Ενιαίας Αγοράς, που σταθεροποιεί -αν δεν μεγεθύνει- τις ανισότητες μεταξύ του βιομηχανικού και χρηματοοικονομικού μητροπολιτικού κέντρου και της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Η πολιτική της Μέρκελ και της ζώνης επιρροής της Γερμανίας οδηγεί σε λεόντεια συμβίωση αδυσώπητου ανταγωνισμού, όπου τα αποτελέσματα είναι προδιαγεγραμμένα. Οι αδύναμες χώρες, αντί να δέχονται μεταβιβάσεις με διάφορους τρόπους από τις ανεπτυγμένες, υφίστανται την αφαίμαξη των οικονομιών τους με διπλό τρόπο και δανειοδοτούνται με τοκογλυφικά επιτόκια, για να εισάγουν τα προϊόντα των ανεπτυγμένων χωρών με τη βοήθεια της πιστωτικής επέκτασης και του καταναλωτικού προτύπου αλλά και το πρόγραμμα εξαγοράς των κυβερνήσεων που εφαρμόζουν οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις.
Ενιαία αγορά και τελωνειακή ένωση, χωρίς συγκροτημένη νομισματική πολιτική, στήριξη των αδύναμων, ενίσχυση του Κοινωνικού Κράτους, αμεσότητα και ευελιξία νομισματικών «ενέσεων» από την κοινή Τράπεζα, που θα ασκεί με διακριτότητα και δικαιοσύνη και τα καθήκοντα της ελλείπουσας εθνικής Τράπεζας, είναι μια μορφή νέας αποικιοκρατίας του μητροπολιτικού κέντρου σε βάρος της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Απαιτούνται νομισματική ένωση, πολλαπλασιασμός του κοινοτικού προϋπολογισμού για κοινές πολιτικές και μεταβιβάσεις αλληλεγγύης, ώστε να δοθεί η δυνατότητα σ’αυτούς που έμειναν πίσω -με ευθύνη του πλούσιου Βορρά- να ορθοποδήσουν. Η διάσωσή μας είναι χρέος τους. Κι αυτό μόνο η αυτόνομη και περήφανη πολιτική της διαλεκτικής εναλλακτικής σκέψης, που απορρίπτει την Ευρώπη της χρηματοοικονομικής βιομηχανίας και της τραπεζικής κυριαρχίας, μπορεί να το αξιώσει και να το πετύχει.
3.Εξάλλου, η ατομοκεντρική πρόσληψη ζωής, που προώθησε η κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη αντίληψη, κατάργησε την αμεσότητα των συνελεύσεων και τη δραστικότητα των συλλογικοτήτων. Το διαδίκτυο, από επιβοηθητικό μέσο ενημέρωσης, επικοινωνίας και προετοιμασίας των συνεδριάσεων, μεταβλήθηκε σε χοάνη εξαφάνισης των διαπροσωπικών σχέσεων και διαδικασιών. Η παρακμή της ενεργού Εκκλησίας του Δήμου υποβαθμίζει περαιτέρω το κομματικό και συνδικαλιστικό φαινόμενο. Κόμματα και Συνδικάτα μεταβάλλονται σε ασαφή, αποϊδεολογικοποιημένα και ρευστά αισθητικά μορφώματα, αδύναμα να επαγγελθούν την αλλαγή, πολύ δε περισσότερο, την ανατροπή των συντεταγμένων του νεοφιλελεύθερου συστήματος.
Το Μνημόνιο και τα πολιτικά υποκείμενα που το στηρίζουν μεταβάλλονται σε όχημα άλωσης από τις «ελεύθερες» αγορές όσων τομέων δημόσιας ή κοινωνικής δραστηριότητας έχουν μείνει εκτός αυτών. Προσβάλλουν το πατριωτικό αίσθημα και την πίστη του Λαού σε μια ελεύθερη και δημοκρατική πατρίδα. Με τη συνολική ενοχοποίηση των πολιτών ως «ενόχου» πληθυσμού μιας «διεφθαρμένης» χώρας, επιρρίπτουν τις ευθύνες των «συνενόχων» τού ελληνικού και ευρωπαϊκού συστήματος στους ανυπαίτιους της κρίσης! Με τις πρωτοφανείς δεσμεύσεις των δανειακών συμβάσεων, υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας και θέτουν τη διαχρονική της περιουσία και τα δημόσια αγαθά στη διάθεση των ξένων ιδιωτικών συμφερόντων.
Το καταιγιστικό αυτό κλίμα τής ετερονομίας και της εξάρτησης προοιωνίζεται και τη χειρότερη έκβαση των μεγάλων εθνικών μας θεμάτων, για τα οποία υπόγειες διαδρομές των συνεννοήσεων (υπό την εποπτεία των ΗΠΑ) προμηνύουν μόνον φιλατλαντικές διευθετήσεις και παραχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, και κυρίως οι νέοι, αδυνατούν να βρουν εργασία ανάλογη με τις σπουδές και τα ουσιαστικά τους προσόντα. Μετά από αρκετά χρόνια περιδίνησής τους στην ανεργία, την υποαπασχόληση και την ετεροαπασχόληση, παίρνουν το δρόμο τής μετανάστευσης -κυρίως στις ευρωπαϊκές χώρες- για την ανεύρεση μιας αξιοπρεπούς θέσης εργασίας. Βιώνοντας την ανάλγητη συμπεριφορά της «μητριάς» πατρίδας, απορρίπτουν την πολιτική διαδικασία, στρέφουν τα νώτα τους στα κόμματα και τη δημοκρατική συμμετοχή και αποστρέφουν το πρόσωπό τους (λόγω της γενικευμένης απαξίωσης) ακόμη και σε ελπιδοφόρες Κινήσεις και πρόσωπα, όπως έδειξαν οι πρόσφατες Αυτοδιοικητικές Εκλογές.
Και όμως! Αν σε κάτι προσέβλεψαν με σχετική βεβαιότητα οι διανοητές τού Διαφωτισμού και του Ιστορικού Υλισμού, ήταν η προϊούσα αντιστοίχιση της ιδεολογικοπολιτικής συγκρότησης των πολιτικών υποκειμένων με την κοινωνική διαστρωμάτωση. Τα ευάριθμα, ενημερωμένα και μορφωτικώς εξοπλισμένα τμήματα της νέας ευρείας εργατικής τάξης δεν έχουν πλέον τους γνωστικούς αποκλεισμούς τού βιομηχανικού προλεταριάτου.
Στην προώθηση αυτής της αντιστοίχισης πρέπει να επικεντρωθεί η προσοχή και η δράση όλων των προοδευτικών δυνάμεων, κυρίως τώρα που η νέα Σοσιαλδημοκρατία της συστημικής συναίνεσης παραιτήθηκε του σκοπού να εξανθρωπίσει το σύστημα και οι Οργανώσεις που την στήριζαν μεταλλάχθηκαν σε συντηρητικές, αποσυλλογικοποιημένες, εξαρτημένες και αναποτελεσματικές οντότητες, οργανωτικά φαντάσματα της βιομηχανικής περιόδου. Η προσπάθεια αυτή της ταξικής και ιδεολογικής αντιστοίχισης μπορεί να φέρει στο ίδιο πεδίο και πνεύμα διαλόγου, δυνάμεις και Κινήματα, από διαφορετικές ιστορικές διαδρομές και βιώματα. Έτσι, θα απελευθερώσει τη δημιουργική πνοή όλων και θα οδηγήσει σε κοινές δράσεις στη βάση των κοινών παραδοχών και προβλημάτων, κυρίως με τη θέαση της κοινής δυσοίωνης μοίρας. Επομένως, μπορεί να θέσει και τους φιλόδοξους αλλά όχι αδύνατους στόχους της μελλοντικής συμμαχικής τους δράσης.
4.Τώρα που, με το νεοαποικιοκρατικό Μνημόνιο και τη λεόντεια και καταπλεονεκτική δανειακή σύμβαση, οι πολιτικές τής απορρύθμισης προωθούνται ραγδαία από τις νεοφιλελεύθερες δομές της τριαρχίας, διαλύοντας κάθε κοινωνικό θεσμό, κάθε συνεκτικό ιστό και κάθε μηχανισμό αναδιανομής του πλούτου, είναι ανάγκη οι πολίτες της χώρας μας να αντισταθούν. Δεν ήρθε το τέλος της εξέλιξης των Κοινωνιών και της Ιστορίας, με την επικράτηση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, όπως διακηρύχθηκε χωρίς διαλεκτική σκέψη, ούτε το αντιφατικό, άστοχο, καταστροφικό, αναποτελεσματικό (εν σχέσει και με τις δικές του προβλέψεις) και αντικοινωνικό Μνημόνιο μπορεί να αποτελέσει τρόπο ρύθμισης των κοινωνικών μας πραγμάτων. Ο ανθρώπινος παράγοντας, η κοινωνία των ενεργών πολιτών, η κοινότητα της Γνώσης, της Έρευνας και της Πληροφορίας, οι μηχανισμοί αναδημιουργίας της Συνείδησης, οφείλουν:
-Να αρθρώσουν τον δικό τους αυτόνομο και πλήρη συλλογισμό.
-Να αποδώσουν τα φαινόμενα, τα γεγονότα, τις διαμορφούμενες καταστάσεις, το διευρυνόμενο κοινωνικό ρήγμα, την περιβαλλοντική κατάρρευση, την αυξημένης ταξικότητας συγκρότηση της Κοινωνίας, την πολύπλευρη αλλοτρίωση, στις πραγματικές τους αιτίες, που είναι οι ιδιοτελείς, αντικοινωνικές και αντιανθρώπινες αποφάσεις των επικυρίαρχων τάξεων και των πολιτικών τους εκπροσώπων.
-Να συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός κοινωνικο-οικονομικού συστήματος που αποκαθιστά την αρτιότητα του περιβάλλοντος, αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε τόπου, εντός των πλαισίων της αειφορίας, επανενώνει τον κοινωνικό ιστό με την καθολικότητα της πλήρους και ασφαλισμένης εργασίας και αποδίδει σε όλους τους πολίτες τη χρήση και απόλαυση των άυλων και υλικών Δημοσίων Αγαθών, διευκολύνοντας την απρόσκοπτη άσκηση όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Αυτά όμως προϋποθέτουν την άμεση αποτίναξη του ζυγού τού Μνημονίου, αλλά και τη γενικευμένη σθεναρή αντίσταση των ευρωπαϊκών λαών, που θα ανατρέψουν τις νεοφιλελεύθερες ρυθμίσεις της Διεθνούς των Τραπεζιτών και θα αποκαταστήσει τη δημοκρατική και κοινωνική λειτουργία στην περιφερειακή αυτή ενότητα.
Υπερασπιζόμενοι το Κοινωνικό Κράτος, τη Μισθωτή Εργασία και τα Δημόσια Αγαθά, θέλουμε να ενώσουμε τη φωνή και την αυτόνομη δράση μας με τις προσπάθειες όλων αυτών που τα θέτουν στο επίκεντρο της Πολιτικής Κοινωνίας. Επιθυμία μας είναι να συμβάλλουμε στην αποτελεσματικότητα αυτού του αγώνα που διεξάγουν πρόσωπα, Κινήματα, πολιτικά Κόμματα και άλλα ελπιδοφόρα μορφώματα της ενεργού κοινωνίας.
Για την εκπλήρωση αυτού του σκοπού ιδρύουμε την Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους. Η Ένωση αυτή είναι ένας ανοιχτός χώρος διαρκούς επικοινωνίας, διαλόγου και αγώνα, χωρίς αποκλεισμούς, που επιδιώκει να προσθέσει ένα ακόμη επίπεδο ενωτικής δράσης στο ενεργητικό μας παρόν. Αυτό θα συντελεστεί:
-με την τεχνική, πολιτική, ιδεολογική και κοινωνική υποστήριξη και ενθάρρυνση των κατάλληλων πρακτικών και μεθόδων προστασίας και ανάδειξης των συλλογικών δικαιωμάτων στην εργασία, την ασφάλιση, την περίθαλψη, τη γνώση, το περιβάλλον και εν γένει σε κάθε κοινωνικό χώρο,
-με την αναζήτηση, -μέσα από τη συνεύρεση, τη διαρκή συνάντηση ανθρώπων της Επιστήμης, της πολιτικής, της κοινωνικής δράσης, των τεχνών και της διανόησης, στην Ελλάδα, την ΕΕ και τον κόσμο-, νέων κοινών γραμμών και πρωτοβουλιών, συνεισφοράς και αλληλεγγύης, προς την κατεύθυνση της κοινωνικής συνοχής και της κοινωνικής προόδου μέσα στις νέες συνθήκες,
-με την κατά τόπους αποκεντρωμένη δραστηριότητα, την ενημέρωση και τον συντονισμό όλων των εγρήγορων πολιτών της ελληνικής περιφέρειας και την ενίσχυση κάθε προοδευτικού και ενεργού «κοινωνικού τόπου διαλόγου», συλλογικότητας και μορφώματος κοινωνικής οικονομίας, που αξιοποιεί τα επιχώρια συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Με την ελπίδα ότι η Κίνησή μας θα βρει ανταπόκριση, από πολλές εγρήγορες συνειδήσεις του ελληνικού χώρου,
Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010
Ανοιχτή επιστολή στον Ελληνισμό
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ
21. 08. 2010
Την υπογράφουν 61 καθηγητές πανεπιστημίων Ελλάδας, Κύπρου, Καναδά και ΗΠΑ, ενώ η κίνηση υποστηρίζεται από ιδιώτες, επιχειρηματίες και απλούς πολίτες. Η επιστολή έχει ως εξής:
Αγαπητοί συμπολίτες, η Πατρίδα μας η Ελλάδα ευρίσκεται υπό κατοχή. Με αύξουσα επικινδυνότητα η κατοχή είναι οικονομική, πολιτική, εθνική και πνευματική.
Οικονομική κατοχή από τα ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τις ντόπιες συντεχνίες, τον διεφθαρμένο συνδικαλισμό, τις ΔΕΚΟ και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Πολιτική κατοχή από το κατ' επίφαση δημοκρατικό σύστημα που στην πράξη υποθάλπει μία ανεξέλεγκτη κομματική δικτατορία με στρατιώτες της γραβάτας και του λευκού πουκάμισου, υποστηριζόμενη από τα επιστημονικώς καθοδηγούμενα μέσα μαζικής επιρροής ΜΜΕ.
Εθνική κατοχή από νεοταξικούς εθνομηδενιστές, υπηρέτες της παγκοσμιοποίησης, που οδηγούν το έθνος κράτος σε αλλοτρίωση και σε συρρίκνωση.
Πνευματική κατοχή από αμοραλιστές, διαφθορείς της πνευματικής και ψυχικής υγείας των πολιτών, υποβαθμιστές της παιδείας, εκμαυλιστές της νεολαίας και αρνητές κάθε φιλόπονης έννοιας αρετής.
Τα αίτια που μας οδήγησαν έως εδώ είναι πολλά και- κατά περίπτωση- αν και έχουν αναλυθεί σε λεπτομέρεια, εντούτοις συγκαλύπτονται από σύγχυση που δημιουργούν ο καταιγισμός με άσχετες πληροφορίες, οι ποικίλες υστερόβουλες αναλύσεις και τα αντικρουόμενα συμπεράσματα εξεταστικών δήθεν επιτροπών που η κάθε μία παρουσιάζει διαφορετική άποψη για το ίδιο θέμα.
Τα γεγονότα ξεκίνησαν με τη μεταπολίτευση όταν πολλά αιτήματα για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, ελευθερίας, μόρφωσης και υπαρξιακής ολοκλήρωσης έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης, διαστρέβλωσης των εννοιών και μετατροπής τους σε μηχανισμούς υποτέλειας και εξάρτησης.
Στην οικονομία τα αιτήματα βελτίωσης του επιπέδου ζωής δεν ικανοποιήθηκαν από την οικονομική ανάπτυξη σαν αποτέλεσμα βελτίωσης της παραγωγικότητας, αλλά καλύφθηκαν από δανεισμό που σπαταλήθηκε στην ικανοποίηση ξενόφερτων καταναλωτικών συνηθειών και τρόπων διαβίωσης που προέβαλε το διεθνές εμπόριο και η πολιτιστική προπαγάνδα. Συγχρόνως, ξεκίνησε ένα σύστημα επιδοτήσεων χωρίς τον απαιτούμενο έλεγχο για την επένδυση τους σε παραγωγικά συστήματα. Τα κομματικά ρουσφέτια αύξησαν υπέρμετρα τις προσλήψεις στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, ενώ επινοήθηκαν και επιβλήθηκαν δημοσιονομικές ανάγκες που επιβαρυμένες από το τη διαπλοκή και την κατάχρηση, αύξησαν τις δαπάνες σε βαθμό μεγαλύτερο από αυτόν που δικαιολογούσε η παραγωγικότητα της χώρας και τα εξ αυτής έσοδα του κράτους. Τουναντίον, η πραγματική οικονομία συρρικνώθηκε, ενώ πολλές παραγωγικές βιομηχανικές μονάδες κοινωνικοποιήθηκαν με αποτέλεσμα να καταστούν ζημιογόνες υπό το βάρος της κομματικής τους διαχείρισης και τη λοιμική των συνδικαλιστικών αρπακτικών, που υποστήριζαν τις κομματικές ή και υστερόβουλες επιλογές σε βάρος των ίδιων των επιχειρήσεων. Σε όλα αυτά να προσθέσουμε τις διάφορες συντεχνιακές ομάδες που συντηρήθηκαν με ευνοϊκές για αυτές συνθήκες αδειοδότησης, λειτουργίας και φορολογικών ελαφρύνσεων εις βάρος των μισθωτών και συνταξιούχων.
Όλα αυτά έγιναν δυνατά με πολιτικές αποφάσεις και νομοθετικές ρυθμίσεις που διέλυσαν το κράτος και ενίσχυσαν τον κομματικό μηχανισμό. Εξαλείφθηκε κάθε έννοια αξιοκρατίας, ενώ η εξάρτηση, το ρουσφέτι και η συνδιαλλαγή έγιναν ο τρόπος επιβίωσης και κοινωνικής καταξίωσης. Η αρχοντιά του ελεύθερου παραγωγικού πολίτη, που δημιουργεί επ' ωφελεία του κοινωνικού συνόλου και καταξιώνεται μέσα από αυτό, αντικαταστάθηκε από τη μιζέρια του διαπλεκόμενου, που όντας ανάξιος να παράγει, επιβιώνει εκμυζώντας από το δημόσιο τομέα και το κοινωνικό σύνολο. Ο αυθεντικός ζήλος για δημιουργία μετατράπηκε σε δουλικά αιτήματα δικαιωμάτων, πολλές φορές για πράγματα που δεν ανταποκρίνονται σε αντίστοιχα προσόντα.
Δυστυχώς το υπάρχον πολιτικό σύστημα με τις επιπρόσθετες απαξιωτικές ρυθμίσεις του Συντάγματος, που επέβαλε ο κομματικός μηχανισμός, επέτρεπε στην εκάστοτε εξουσία να επηρεάζει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ακόμη και αυτόν του Προέδρου της Δημοκρατίας, μετατρέποντας το πολίτευμα από προεδρευομένη σε πρωθυπουργική δημοκρατία. Η κομματική αντιπαράθεση δεν επέτρεψε τη λήψη μέτρων για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης και υγείας, της παραγωγικότητας του δημόσιου τομέα και της εξασφάλισης ενός λειτουργικού νομοθετικού πλαισίου. Έπρεπε να έλθουν οι δανειστές μας για να μας τα επιβάλλουν και μόνο τότε αρχίσαμε να τα διαφημίζουμε σαν αναγκαία. Τι ντροπή! Για κάθε υπόθεση υπάρχουν αντικρουόμενοι νόμοι και νομοθετικές διατάξεις που έχουν μετατρέψει το νόμο σε ιστό αράχνης, που συγκρατεί μεν τα μικρά έντομα αλλά διαπερνάται από τα μεγάλα, με αποτέλεσμα την διατάραξη του κοινού περί δικαιοσύνης αισθήματος.
Λόγω της τραυματικής εμπειρίας της χούντας ήταν εύκολο να υποβαθμισθεί η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και να γίνει έρμαιο στις εκάστοτε επιλογές της κομματικής εξουσίας. Το φιάσκο στα Ίμια, το Μακεδονικό, οι απαιτήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, το Κυπριακό , τα τεκταινόμενα στη Θράκη αλλά και το μεταναστευτικό δείχνουν ότι ο ρόλος του στρατού στις εθνικές υποθέσεις και την κατάρτιση στρατηγικών σχεδίων πέραν των καθαρά επιχειρησιακών έχει έλθει σε δεύτερη μοίρα. Το θυσιαστικό παράδειγμα των Ελλήνων αξιωματικών αλλοιώθηκε στα μάτια του έθνους από τον πλουτισμό των πολιτικών που τους έχουν υποσκελίσει. Η έννοια της πατρίδας ως νοηματική προϋπόθεση υπαρξιακής ολοκλήρωσης έχει μετατραπεί σε έννοια συνόλου ανθρώπων με κοινά συμφέροντα που μπορεί κανείς να την επιλέγει κατά το δοκούν. Η ηγεσία μας , πιστή στο νεοφιλελεύθερο δόγμα του εθνομηδενισμού, της αυτοκατάργησής της και της δημιουργίας μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, οδηγεί το έθνος κράτος προς εξαφάνιση.
Η χειρότερη όμως μορφή κατοχής, που απειλεί την υπαρξιακή μας συνείδηση , θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα μας και αμφισβητεί τη διατήρηση των χαρακτηριστικών και των ιδιαιτεροτήτων του έθνους και της φυλής μας, είναι η πολιτιστική κατοχή. Επιβάλλεται με την κατάργηση του γλωσσικού μας πλούτου, την παραποίηση της ιστορίας, την αλλοίωση της κοσμοθεωρίας και της θρησκευτικής μας παράδοσης με την ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών και την προπαγάνδα, αλλά κυρίως με την απαξίωση των αρετών. Αυτά δηλαδή που μέχρι τώρα συνέβαλαν και συμβάλουν στην διατήρηση της εθνικής μας συνείδησης, για δύο χιλιάδες χρόνια υπό τον ζυγό πρώτα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που την μετατρέψαμε σε Ελληνική, και μετά της Οθωμανικής, από την οποία απελευθερωθήκαμε με την Εθνική Επανάσταση του 1821. Σήμερα οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους και η υποκρισία, η υστεροβουλία, το ψέμα, η αυθάδεια και η αδιαντροπιά χαρακτηρίζουν όχι μόνο τις σχέσεις των πολιτών αλλά δυστυχώς και το δημόσιο λόγο των 'αρχόντων' που θυσιάζεται στο βωμό της αρχομανίας και συγκαλύπτεται από τα επιστημονικά οργανωμένα μέσα μαζικής επιρροής. Η πασιφανής υποβάθμιση της παιδείας και ο εκμαυλισμός των νέων σε αυτό αποσκοπεί, στον αποπροσανατολισμό τους και τη μείωση των αντιστάσεων του έθνους μπροστά στον μεθοδευόμενο μηδενισμό του. Το είναι μας έχει αντικατασταθεί από το έχει μας και η έννοια της ελευθερίας έχει χάσει το συστατικό της υποχρέωσης και αναγνωρίζει μόνο δικαιώματα. Η υφιστάμενη αλλοίωση στην κρίση των πολιτών και της νεολαίας φαίνεται στα αστόχαστα αιτήματά τους που κλείνουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια για μακρές περιόδους, ακόμη και στην ανακόλουθη ένταση των κινητοποιήσεων τους. Για ένα ατυχές και θλιβερό γεγονός, το οποίο προφανώς δεν ήταν προκατασκευασμένο από τον κρατικό μηχανισμό κάηκε η μισή Αθήνα το Δεκέμβριο του 2008, ενώ η εν ψυχρώ δολοφονία ενός δημοσιογράφου και μάλιστα της ερευνητικής δημοσιογραφίας πέρασε στα ψιλά γράμματα.
Συμπατριώτες, το πράγμα έχει ωριμάσει από καιρό και οι συνέπειες του είναι ήδη ορατές. Κάτι πρέπει να γίνει εδώ και τώρα με ελεγχόμενο τρόπο, πριν η ροή των εξελίξεων μας φέρει σε νέες ανεξέλεγκτες εθνικές περιπέτειες μπροστά στις οποίες η υφιστάμενη δυσκολία των οικονομικών μέτρων φαίνεται ασήμαντη. Το μέγα πρόβλημα είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα που αναπαράγει τους ίδιους ανθρώπους και την ίδια νοοτροπία της εξουσιαστικής συναλλαγής. Τα αιτήματα στις κινητοποιήσεις δεν πρέπει να είναι μόνο κατά των εν μέρει αναγκαίων- εδώ που φτάσαμε- και κοινωνικά άδικων οικονομικών μέτρων, αλλά κατά του σχεδιαζόμενου εθνομηδενισμού. Μας οδηγούν χρεοκοπημένους σε ένα σχεδιαζόμενο τραπέζι διαπραγματεύσεων όπου θα παιχθούν πολλά και σημαντικά εθνικά θέματα.
Η πρόταση μας είναι η κατάργηση της υφιστάμενης κομματικής δικτατορίας. Να γίνει ανασχεδιασμός του πολιτικού συστήματος έτσι ώστε να εξασφαλίζεται αμεσότερη δημοκρατία και να υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί που να μην εξαρτώνται από την εκάστοτε εξουσία αλλά να εκλέγονται κατευθείαν από το λαό.
Σαν παράδειγμα θα μπορούσε κανείς να αναφέρει
. Την άμεση μείωση του αριθμού των Βουλευτών,
. Την ανάδειξη τους στις εκλογικές- κατά περιφέρεια- λίστες όχι από τους αρχηγούς των κομμάτων, αλλά από θεσμοθετημένα όργανα αξιολόγησης τους.
. Τη δημιουργία Γερουσίας και Προεδρίας της Δημοκρατίας που να εκλέγονται από τον λαό, με αυξημένες αρμοδιότητες κυρίως σε εθνικά θέματα και στον έλεγχο του στρατού.
. Τη δημιουργία ελεγκτικών μηχανισμών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που να αποδίδει ευθύνες για την κακοδιαχείριση των εθνικών και δημοσίων θεμάτων.
. Τη σύσταση Συνταγματικής Εθνοσυνέλευσης που να καθορίσει το νέο σύνταγμα.
Πιστεύουμε ότι στο έθνος μας υπάρχουν άνθρωποι με τις απαραίτητες γνώσεις, την εμπειρία, τις δημιουργικές ικανότητες και κυρίως το απαραίτητο ήθος και τον ανάλογο οραματισμό, ακόμη και μέσα στα σημερινά κόμματα, για να θεσμοθετήσουν ένα νέο καταστατικό χάρτη. Αυτούς καλούμε να βοηθήσουν στην αναγέννηση του έθνους και τη σωτηρία του όχι τόσο από την οικονομική κατοχή αλλά από την μεθοδευμένα επερχόμενη αλλοίωση και συρρίκνωση του.
Hellenic Professors & PhDs
α/α Ονομα Επάγγελμα
1 Albrecht Πιλιούνη Ευφροσύνη International Programs Auburn University
2 Kakouli-Duarte Thomaé Lecturer Institute of Technology Carlow, Ireland
3 Konstantatos Demosthenes Ph.D., M.Sc., M.B.A. Greenwich CT USA
4 Αβραάμ Γ. Δημήτριος Ph.D Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ημαθίας, ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας
5 Αλατόπουλος Κωνσταντίνος Καθηγητής Παιδαγωγικών, Βούλα
6 Αναγνωστόπουλος Σταύρος Καθηγητής Πανεπιστήμιο Πατρών
7 Αρκάς Ευάγγελος PhD. London, UK.
8 Βαλανίδης Νικόλαος Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστήμιο Κύπρου
9 Βαρδουλάκης Αντώνης Καθηγητής Τμήμα Μαθηματικών ΑΠΘ
10 Γεωργίου Α. Δημήτριος Αναπληρωτής Καθηγητής Δημοκρίτειο πανεπιστήμιο της Θράκης
11 Γιαννόπουλος Παναγιώτης Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστήμιο Πατρών
12 Γιόκαρης Νίκος Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστήμιο Αθηνών
13 Γκατζούλη Νίνα President of the Committee of World Pan-Macedonian, USA
14 Γλαρός Δημήτριος Επ. Καθηγητής Παθολογίας Δ.Π.Θ.
15 Δασκαλοπούλου Στέλλα Επίκουρος Καθηγήτρια McGill University, Montreal
16 Δημητρακόπουλος Ιωάννης M.S. Columbia Univ.,N.Y.N.Y.
17 Δημόπουλος Π. Γεώργιος Καθηγητής McGill University
18 Ελευθεριάδης Γεώργιος Σάββας Athenaeum Communiversity of Colleges, Sydney
19 Επίσκοπος Αθανάσιος Αναπληρωτής Καθηγητής Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
20 Ευαγγελίου Χρήστος Καθηγητής Towson University, USA
21 Ζαβός Παναγιώτης Professor Emeritus Director, Andrology Institute of America
22 Ζερβός Νικόλαος Ph.D. Τηλεπiκ. Δίκτυα Πολυμέσων
23 Θραμπουλίδης Κλεάνθης Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
24 Ιατρού Χρήστος Αναπληρωτής Καθηγητής Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
25 Κάκαρη Σοφία Emeritus ass. Professor N.Y University
26 Κεκρίδης Ν. Στάθης τ. Αναπλ. Καθηγητής Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
27 Κερεμίδης Κυριάκος Καθηγητής Πανεπιστήμιο Αιγαίου
28 Κλαουδάτος Σπύρος Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
29 Κουτρούμπας Κωνσταντίνος Ερευνητής Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών.
30 Κυριακού Γεώργιος Καθηγητής Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
31 Κωμοδρομος Πέτρος Λέκτορας Πανεπιστήμιο Κύπρου
32 Λαζαρίδης Α. Prof. Emeritus USA
33 Λόλος Γεώργιος Καθηγητής University of Regina, SK , Canada
34 Λυριτζής Ιωάννης Καθηγητής Πανεπιστήμιο Αιγαίου
35 Μπακάλης Ναούμ Ph.D Ερευνητής Εθνικό ίδρυμα Ερευνών.
36 Μπέλμπας Α. Σταύρος Καθηγητής University of Alabama
37 Μπέσκος Δημήτριος Καθηγητής Πανεπιστήμιο Πατρών
38 Μπήτρος Κ. Γεώργιος Ομότιμος Καθηγητής Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
39 Μπίλλης Ευριπίδης Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ
40 Παπαδόπουλος Αθανάσιος Dr., Senior Research Scientist, Adjunct Professor,Canada
41 Παπαδόπουλος Θ. Νικόλαος Καθηγητής Ιατρικής ΑΠΘ
42 Παπακωνσταντίνου Γεώργιος Ομότιμος Καθηγητής Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
43 Παπαμαρινόπουλος Π. Σταύρος Καθηγητής Πανεπιστήμιο Πατρών
44 Παταργιάς Αλ. Παναγιώτης Αναπλ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
45 Πατίστας Α. Αθανάσιος Professor Emeritus Laurentian University, Sudbury, Canada
46 Πετανίδου Θεοδώρα Καθηγήτρια Πανεπιστήμιο Αιγαίου
47 Πιντέλας Παναγιώτης Καθηγητής Πανεπιστήμιο Πατρών
48 Πολυχρονιάδης Ευστάθιος Καθηγητής Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
49 Σταμπολιάδης Ηλίας Καθηγητής Πολυτεχνείο Κρήτης
50 Σταυρουλάκης Πέτρος Καθηγητής Πολυτεχνείο Κρήτης
51 Τζάνος Κωνσταντίνος Ph.D Nuclear Engineering
52 Τουζόπουλος Δ. τ. Λέκτορας ΕΜΠ
53 Τριανταφυλλόπουλος Δ. Δημήτριος Τ. Καθηγητής Πανεπιστήμιο Κύπρου
54 Τσατσάνιφος Χρήστος Δρ. Σύμβουλος Μηχανικός
55 Τσιαντής Κώστας, Ph.D University of Maryland, H-M ΕΜΠ, Καθηγητής ΤΕΙ Αθηνών
56 Υψηλάντη Μαρία Επίκουρος Καθηγήτρια Πανεπιστήμιο Κύπρου
57 Φλέσσας Π. Γεώργιος Καθηγητής Πανεπιστήμιο Αιγαίου
58 Φούφα Ελένη Καθηγήτρια SUNY-ERIE, US
59 Φώσκολος Αντώνιος Ομότιμος Καθηγητής Πολυτεχνείο Κρήτης
60 Χρήστου Γιάννης Ph.D Ioannis T. Christou
61 Ψαράς Γεώργιος Καθηγητής Πανεπιστήμιο Πατρών
Ιδιώτες, Επαγγελματίες
α/α Ονομα Επάγγελμα
1 Spiliakos D. Panos President, Alexander the Great Foundation; USA
2 Αντωνιάδης Γεώργιος Επιχειρηματίας, Χανιά
3 Αρβανίτης Ιωάννης Πρωτοπρεσβύτερος, Ελληνικό
4 Δημητριάδη Αναστασία Υπάλληλος Υ.Π.Α., Βούλα
5 Ζυγούρης Κωνσταντίνος Electrical Engineering Toronto, Ontario, Canada
6 Κόλια-Ρούση Στέλα Συν/χος Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, Βούλα
7 Κόλιας Κωνσταντίνος Συν/χος ΕΟΤ, Βούλα
8 Κυρατζόπουλος Βασίλειος Αναλυτής Συστημάτων Βούλα Αττικής
9 Μαυρόπουλος Νικόλαος Επιχειρηματίας, Βούλα
10 Μαυροπούλου Ιουλία Οικιακά Βούλα
11 Μιμηκόπουλος Κωνσταντίνος Εκπαιδευτικός Τορόντο Καναδά
12 Μουστακούνης Κ. Γεώργιος Χημικός Μηχανικός Χαλάνδρι
13 Νινιός Παναγιώτης Συν/χος Πλοίαρχος Ε.Ν. Βούλα
16 Νομικός Π. Εμμανουήλ Χημικός Μηχανικός Αθήνα
17 Παγώνης Άγγελος Συν/χος Τραπεζικός, Βάρη
18 Παλιάκη Ελπίδα Εκπαιδευτικός, Βούλα
19 Πριοβόλου Ανθή Καθηγήτρια Αγγλικών, Βούλα
20 Ρουμπέσης Γεώργιος Χρηματοοικονομικός Σύμβουλος, π.Αντιδήμαρχος Βούλας
21 Σταύρου Γιαννίκος Συν/χος Διευθυντής Ο.Γ.Α. , Άνω Γλυφάδα
22 Σφακιανού Μαρία Καθηγήτρια Αγγλικών, Βάρη
23 Χαραλαμπίδης Παύλος Μεταλλειολόγος, Μεταλλουργός Μηχανικός Αθήνα
24 Χρυσοστόμου Σούλα Επιχειρηματίας Κομοτηνή
21. 08. 2010
Την υπογράφουν 61 καθηγητές πανεπιστημίων Ελλάδας, Κύπρου, Καναδά και ΗΠΑ, ενώ η κίνηση υποστηρίζεται από ιδιώτες, επιχειρηματίες και απλούς πολίτες. Η επιστολή έχει ως εξής:
Αγαπητοί συμπολίτες, η Πατρίδα μας η Ελλάδα ευρίσκεται υπό κατοχή. Με αύξουσα επικινδυνότητα η κατοχή είναι οικονομική, πολιτική, εθνική και πνευματική.
Οικονομική κατοχή από τα ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τις ντόπιες συντεχνίες, τον διεφθαρμένο συνδικαλισμό, τις ΔΕΚΟ και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Πολιτική κατοχή από το κατ' επίφαση δημοκρατικό σύστημα που στην πράξη υποθάλπει μία ανεξέλεγκτη κομματική δικτατορία με στρατιώτες της γραβάτας και του λευκού πουκάμισου, υποστηριζόμενη από τα επιστημονικώς καθοδηγούμενα μέσα μαζικής επιρροής ΜΜΕ.
Εθνική κατοχή από νεοταξικούς εθνομηδενιστές, υπηρέτες της παγκοσμιοποίησης, που οδηγούν το έθνος κράτος σε αλλοτρίωση και σε συρρίκνωση.
Πνευματική κατοχή από αμοραλιστές, διαφθορείς της πνευματικής και ψυχικής υγείας των πολιτών, υποβαθμιστές της παιδείας, εκμαυλιστές της νεολαίας και αρνητές κάθε φιλόπονης έννοιας αρετής.
Τα αίτια που μας οδήγησαν έως εδώ είναι πολλά και- κατά περίπτωση- αν και έχουν αναλυθεί σε λεπτομέρεια, εντούτοις συγκαλύπτονται από σύγχυση που δημιουργούν ο καταιγισμός με άσχετες πληροφορίες, οι ποικίλες υστερόβουλες αναλύσεις και τα αντικρουόμενα συμπεράσματα εξεταστικών δήθεν επιτροπών που η κάθε μία παρουσιάζει διαφορετική άποψη για το ίδιο θέμα.
Τα γεγονότα ξεκίνησαν με τη μεταπολίτευση όταν πολλά αιτήματα για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, ελευθερίας, μόρφωσης και υπαρξιακής ολοκλήρωσης έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης, διαστρέβλωσης των εννοιών και μετατροπής τους σε μηχανισμούς υποτέλειας και εξάρτησης.
Στην οικονομία τα αιτήματα βελτίωσης του επιπέδου ζωής δεν ικανοποιήθηκαν από την οικονομική ανάπτυξη σαν αποτέλεσμα βελτίωσης της παραγωγικότητας, αλλά καλύφθηκαν από δανεισμό που σπαταλήθηκε στην ικανοποίηση ξενόφερτων καταναλωτικών συνηθειών και τρόπων διαβίωσης που προέβαλε το διεθνές εμπόριο και η πολιτιστική προπαγάνδα. Συγχρόνως, ξεκίνησε ένα σύστημα επιδοτήσεων χωρίς τον απαιτούμενο έλεγχο για την επένδυση τους σε παραγωγικά συστήματα. Τα κομματικά ρουσφέτια αύξησαν υπέρμετρα τις προσλήψεις στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, ενώ επινοήθηκαν και επιβλήθηκαν δημοσιονομικές ανάγκες που επιβαρυμένες από το τη διαπλοκή και την κατάχρηση, αύξησαν τις δαπάνες σε βαθμό μεγαλύτερο από αυτόν που δικαιολογούσε η παραγωγικότητα της χώρας και τα εξ αυτής έσοδα του κράτους. Τουναντίον, η πραγματική οικονομία συρρικνώθηκε, ενώ πολλές παραγωγικές βιομηχανικές μονάδες κοινωνικοποιήθηκαν με αποτέλεσμα να καταστούν ζημιογόνες υπό το βάρος της κομματικής τους διαχείρισης και τη λοιμική των συνδικαλιστικών αρπακτικών, που υποστήριζαν τις κομματικές ή και υστερόβουλες επιλογές σε βάρος των ίδιων των επιχειρήσεων. Σε όλα αυτά να προσθέσουμε τις διάφορες συντεχνιακές ομάδες που συντηρήθηκαν με ευνοϊκές για αυτές συνθήκες αδειοδότησης, λειτουργίας και φορολογικών ελαφρύνσεων εις βάρος των μισθωτών και συνταξιούχων.
Όλα αυτά έγιναν δυνατά με πολιτικές αποφάσεις και νομοθετικές ρυθμίσεις που διέλυσαν το κράτος και ενίσχυσαν τον κομματικό μηχανισμό. Εξαλείφθηκε κάθε έννοια αξιοκρατίας, ενώ η εξάρτηση, το ρουσφέτι και η συνδιαλλαγή έγιναν ο τρόπος επιβίωσης και κοινωνικής καταξίωσης. Η αρχοντιά του ελεύθερου παραγωγικού πολίτη, που δημιουργεί επ' ωφελεία του κοινωνικού συνόλου και καταξιώνεται μέσα από αυτό, αντικαταστάθηκε από τη μιζέρια του διαπλεκόμενου, που όντας ανάξιος να παράγει, επιβιώνει εκμυζώντας από το δημόσιο τομέα και το κοινωνικό σύνολο. Ο αυθεντικός ζήλος για δημιουργία μετατράπηκε σε δουλικά αιτήματα δικαιωμάτων, πολλές φορές για πράγματα που δεν ανταποκρίνονται σε αντίστοιχα προσόντα.
Δυστυχώς το υπάρχον πολιτικό σύστημα με τις επιπρόσθετες απαξιωτικές ρυθμίσεις του Συντάγματος, που επέβαλε ο κομματικός μηχανισμός, επέτρεπε στην εκάστοτε εξουσία να επηρεάζει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ακόμη και αυτόν του Προέδρου της Δημοκρατίας, μετατρέποντας το πολίτευμα από προεδρευομένη σε πρωθυπουργική δημοκρατία. Η κομματική αντιπαράθεση δεν επέτρεψε τη λήψη μέτρων για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης και υγείας, της παραγωγικότητας του δημόσιου τομέα και της εξασφάλισης ενός λειτουργικού νομοθετικού πλαισίου. Έπρεπε να έλθουν οι δανειστές μας για να μας τα επιβάλλουν και μόνο τότε αρχίσαμε να τα διαφημίζουμε σαν αναγκαία. Τι ντροπή! Για κάθε υπόθεση υπάρχουν αντικρουόμενοι νόμοι και νομοθετικές διατάξεις που έχουν μετατρέψει το νόμο σε ιστό αράχνης, που συγκρατεί μεν τα μικρά έντομα αλλά διαπερνάται από τα μεγάλα, με αποτέλεσμα την διατάραξη του κοινού περί δικαιοσύνης αισθήματος.
Λόγω της τραυματικής εμπειρίας της χούντας ήταν εύκολο να υποβαθμισθεί η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και να γίνει έρμαιο στις εκάστοτε επιλογές της κομματικής εξουσίας. Το φιάσκο στα Ίμια, το Μακεδονικό, οι απαιτήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, το Κυπριακό , τα τεκταινόμενα στη Θράκη αλλά και το μεταναστευτικό δείχνουν ότι ο ρόλος του στρατού στις εθνικές υποθέσεις και την κατάρτιση στρατηγικών σχεδίων πέραν των καθαρά επιχειρησιακών έχει έλθει σε δεύτερη μοίρα. Το θυσιαστικό παράδειγμα των Ελλήνων αξιωματικών αλλοιώθηκε στα μάτια του έθνους από τον πλουτισμό των πολιτικών που τους έχουν υποσκελίσει. Η έννοια της πατρίδας ως νοηματική προϋπόθεση υπαρξιακής ολοκλήρωσης έχει μετατραπεί σε έννοια συνόλου ανθρώπων με κοινά συμφέροντα που μπορεί κανείς να την επιλέγει κατά το δοκούν. Η ηγεσία μας , πιστή στο νεοφιλελεύθερο δόγμα του εθνομηδενισμού, της αυτοκατάργησής της και της δημιουργίας μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, οδηγεί το έθνος κράτος προς εξαφάνιση.
Η χειρότερη όμως μορφή κατοχής, που απειλεί την υπαρξιακή μας συνείδηση , θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα μας και αμφισβητεί τη διατήρηση των χαρακτηριστικών και των ιδιαιτεροτήτων του έθνους και της φυλής μας, είναι η πολιτιστική κατοχή. Επιβάλλεται με την κατάργηση του γλωσσικού μας πλούτου, την παραποίηση της ιστορίας, την αλλοίωση της κοσμοθεωρίας και της θρησκευτικής μας παράδοσης με την ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών και την προπαγάνδα, αλλά κυρίως με την απαξίωση των αρετών. Αυτά δηλαδή που μέχρι τώρα συνέβαλαν και συμβάλουν στην διατήρηση της εθνικής μας συνείδησης, για δύο χιλιάδες χρόνια υπό τον ζυγό πρώτα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που την μετατρέψαμε σε Ελληνική, και μετά της Οθωμανικής, από την οποία απελευθερωθήκαμε με την Εθνική Επανάσταση του 1821. Σήμερα οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους και η υποκρισία, η υστεροβουλία, το ψέμα, η αυθάδεια και η αδιαντροπιά χαρακτηρίζουν όχι μόνο τις σχέσεις των πολιτών αλλά δυστυχώς και το δημόσιο λόγο των 'αρχόντων' που θυσιάζεται στο βωμό της αρχομανίας και συγκαλύπτεται από τα επιστημονικά οργανωμένα μέσα μαζικής επιρροής. Η πασιφανής υποβάθμιση της παιδείας και ο εκμαυλισμός των νέων σε αυτό αποσκοπεί, στον αποπροσανατολισμό τους και τη μείωση των αντιστάσεων του έθνους μπροστά στον μεθοδευόμενο μηδενισμό του. Το είναι μας έχει αντικατασταθεί από το έχει μας και η έννοια της ελευθερίας έχει χάσει το συστατικό της υποχρέωσης και αναγνωρίζει μόνο δικαιώματα. Η υφιστάμενη αλλοίωση στην κρίση των πολιτών και της νεολαίας φαίνεται στα αστόχαστα αιτήματά τους που κλείνουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια για μακρές περιόδους, ακόμη και στην ανακόλουθη ένταση των κινητοποιήσεων τους. Για ένα ατυχές και θλιβερό γεγονός, το οποίο προφανώς δεν ήταν προκατασκευασμένο από τον κρατικό μηχανισμό κάηκε η μισή Αθήνα το Δεκέμβριο του 2008, ενώ η εν ψυχρώ δολοφονία ενός δημοσιογράφου και μάλιστα της ερευνητικής δημοσιογραφίας πέρασε στα ψιλά γράμματα.
Συμπατριώτες, το πράγμα έχει ωριμάσει από καιρό και οι συνέπειες του είναι ήδη ορατές. Κάτι πρέπει να γίνει εδώ και τώρα με ελεγχόμενο τρόπο, πριν η ροή των εξελίξεων μας φέρει σε νέες ανεξέλεγκτες εθνικές περιπέτειες μπροστά στις οποίες η υφιστάμενη δυσκολία των οικονομικών μέτρων φαίνεται ασήμαντη. Το μέγα πρόβλημα είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα που αναπαράγει τους ίδιους ανθρώπους και την ίδια νοοτροπία της εξουσιαστικής συναλλαγής. Τα αιτήματα στις κινητοποιήσεις δεν πρέπει να είναι μόνο κατά των εν μέρει αναγκαίων- εδώ που φτάσαμε- και κοινωνικά άδικων οικονομικών μέτρων, αλλά κατά του σχεδιαζόμενου εθνομηδενισμού. Μας οδηγούν χρεοκοπημένους σε ένα σχεδιαζόμενο τραπέζι διαπραγματεύσεων όπου θα παιχθούν πολλά και σημαντικά εθνικά θέματα.
Η πρόταση μας είναι η κατάργηση της υφιστάμενης κομματικής δικτατορίας. Να γίνει ανασχεδιασμός του πολιτικού συστήματος έτσι ώστε να εξασφαλίζεται αμεσότερη δημοκρατία και να υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί που να μην εξαρτώνται από την εκάστοτε εξουσία αλλά να εκλέγονται κατευθείαν από το λαό.
Σαν παράδειγμα θα μπορούσε κανείς να αναφέρει
. Την άμεση μείωση του αριθμού των Βουλευτών,
. Την ανάδειξη τους στις εκλογικές- κατά περιφέρεια- λίστες όχι από τους αρχηγούς των κομμάτων, αλλά από θεσμοθετημένα όργανα αξιολόγησης τους.
. Τη δημιουργία Γερουσίας και Προεδρίας της Δημοκρατίας που να εκλέγονται από τον λαό, με αυξημένες αρμοδιότητες κυρίως σε εθνικά θέματα και στον έλεγχο του στρατού.
. Τη δημιουργία ελεγκτικών μηχανισμών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που να αποδίδει ευθύνες για την κακοδιαχείριση των εθνικών και δημοσίων θεμάτων.
. Τη σύσταση Συνταγματικής Εθνοσυνέλευσης που να καθορίσει το νέο σύνταγμα.
Πιστεύουμε ότι στο έθνος μας υπάρχουν άνθρωποι με τις απαραίτητες γνώσεις, την εμπειρία, τις δημιουργικές ικανότητες και κυρίως το απαραίτητο ήθος και τον ανάλογο οραματισμό, ακόμη και μέσα στα σημερινά κόμματα, για να θεσμοθετήσουν ένα νέο καταστατικό χάρτη. Αυτούς καλούμε να βοηθήσουν στην αναγέννηση του έθνους και τη σωτηρία του όχι τόσο από την οικονομική κατοχή αλλά από την μεθοδευμένα επερχόμενη αλλοίωση και συρρίκνωση του.
Hellenic Professors & PhDs
α/α Ονομα Επάγγελμα
1 Albrecht Πιλιούνη Ευφροσύνη International Programs Auburn University
2 Kakouli-Duarte Thomaé Lecturer Institute of Technology Carlow, Ireland
3 Konstantatos Demosthenes Ph.D., M.Sc., M.B.A. Greenwich CT USA
4 Αβραάμ Γ. Δημήτριος Ph.D Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ημαθίας, ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας
5 Αλατόπουλος Κωνσταντίνος Καθηγητής Παιδαγωγικών, Βούλα
6 Αναγνωστόπουλος Σταύρος Καθηγητής Πανεπιστήμιο Πατρών
7 Αρκάς Ευάγγελος PhD. London, UK.
8 Βαλανίδης Νικόλαος Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστήμιο Κύπρου
9 Βαρδουλάκης Αντώνης Καθηγητής Τμήμα Μαθηματικών ΑΠΘ
10 Γεωργίου Α. Δημήτριος Αναπληρωτής Καθηγητής Δημοκρίτειο πανεπιστήμιο της Θράκης
11 Γιαννόπουλος Παναγιώτης Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστήμιο Πατρών
12 Γιόκαρης Νίκος Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστήμιο Αθηνών
13 Γκατζούλη Νίνα President of the Committee of World Pan-Macedonian, USA
14 Γλαρός Δημήτριος Επ. Καθηγητής Παθολογίας Δ.Π.Θ.
15 Δασκαλοπούλου Στέλλα Επίκουρος Καθηγήτρια McGill University, Montreal
16 Δημητρακόπουλος Ιωάννης M.S. Columbia Univ.,N.Y.N.Y.
17 Δημόπουλος Π. Γεώργιος Καθηγητής McGill University
18 Ελευθεριάδης Γεώργιος Σάββας Athenaeum Communiversity of Colleges, Sydney
19 Επίσκοπος Αθανάσιος Αναπληρωτής Καθηγητής Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
20 Ευαγγελίου Χρήστος Καθηγητής Towson University, USA
21 Ζαβός Παναγιώτης Professor Emeritus Director, Andrology Institute of America
22 Ζερβός Νικόλαος Ph.D. Τηλεπiκ. Δίκτυα Πολυμέσων
23 Θραμπουλίδης Κλεάνθης Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
24 Ιατρού Χρήστος Αναπληρωτής Καθηγητής Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
25 Κάκαρη Σοφία Emeritus ass. Professor N.Y University
26 Κεκρίδης Ν. Στάθης τ. Αναπλ. Καθηγητής Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
27 Κερεμίδης Κυριάκος Καθηγητής Πανεπιστήμιο Αιγαίου
28 Κλαουδάτος Σπύρος Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
29 Κουτρούμπας Κωνσταντίνος Ερευνητής Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών.
30 Κυριακού Γεώργιος Καθηγητής Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
31 Κωμοδρομος Πέτρος Λέκτορας Πανεπιστήμιο Κύπρου
32 Λαζαρίδης Α. Prof. Emeritus USA
33 Λόλος Γεώργιος Καθηγητής University of Regina, SK , Canada
34 Λυριτζής Ιωάννης Καθηγητής Πανεπιστήμιο Αιγαίου
35 Μπακάλης Ναούμ Ph.D Ερευνητής Εθνικό ίδρυμα Ερευνών.
36 Μπέλμπας Α. Σταύρος Καθηγητής University of Alabama
37 Μπέσκος Δημήτριος Καθηγητής Πανεπιστήμιο Πατρών
38 Μπήτρος Κ. Γεώργιος Ομότιμος Καθηγητής Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
39 Μπίλλης Ευριπίδης Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ
40 Παπαδόπουλος Αθανάσιος Dr., Senior Research Scientist, Adjunct Professor,Canada
41 Παπαδόπουλος Θ. Νικόλαος Καθηγητής Ιατρικής ΑΠΘ
42 Παπακωνσταντίνου Γεώργιος Ομότιμος Καθηγητής Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
43 Παπαμαρινόπουλος Π. Σταύρος Καθηγητής Πανεπιστήμιο Πατρών
44 Παταργιάς Αλ. Παναγιώτης Αναπλ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
45 Πατίστας Α. Αθανάσιος Professor Emeritus Laurentian University, Sudbury, Canada
46 Πετανίδου Θεοδώρα Καθηγήτρια Πανεπιστήμιο Αιγαίου
47 Πιντέλας Παναγιώτης Καθηγητής Πανεπιστήμιο Πατρών
48 Πολυχρονιάδης Ευστάθιος Καθηγητής Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
49 Σταμπολιάδης Ηλίας Καθηγητής Πολυτεχνείο Κρήτης
50 Σταυρουλάκης Πέτρος Καθηγητής Πολυτεχνείο Κρήτης
51 Τζάνος Κωνσταντίνος Ph.D Nuclear Engineering
52 Τουζόπουλος Δ. τ. Λέκτορας ΕΜΠ
53 Τριανταφυλλόπουλος Δ. Δημήτριος Τ. Καθηγητής Πανεπιστήμιο Κύπρου
54 Τσατσάνιφος Χρήστος Δρ. Σύμβουλος Μηχανικός
55 Τσιαντής Κώστας, Ph.D University of Maryland, H-M ΕΜΠ, Καθηγητής ΤΕΙ Αθηνών
56 Υψηλάντη Μαρία Επίκουρος Καθηγήτρια Πανεπιστήμιο Κύπρου
57 Φλέσσας Π. Γεώργιος Καθηγητής Πανεπιστήμιο Αιγαίου
58 Φούφα Ελένη Καθηγήτρια SUNY-ERIE, US
59 Φώσκολος Αντώνιος Ομότιμος Καθηγητής Πολυτεχνείο Κρήτης
60 Χρήστου Γιάννης Ph.D Ioannis T. Christou
61 Ψαράς Γεώργιος Καθηγητής Πανεπιστήμιο Πατρών
Ιδιώτες, Επαγγελματίες
α/α Ονομα Επάγγελμα
1 Spiliakos D. Panos President, Alexander the Great Foundation; USA
2 Αντωνιάδης Γεώργιος Επιχειρηματίας, Χανιά
3 Αρβανίτης Ιωάννης Πρωτοπρεσβύτερος, Ελληνικό
4 Δημητριάδη Αναστασία Υπάλληλος Υ.Π.Α., Βούλα
5 Ζυγούρης Κωνσταντίνος Electrical Engineering Toronto, Ontario, Canada
6 Κόλια-Ρούση Στέλα Συν/χος Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, Βούλα
7 Κόλιας Κωνσταντίνος Συν/χος ΕΟΤ, Βούλα
8 Κυρατζόπουλος Βασίλειος Αναλυτής Συστημάτων Βούλα Αττικής
9 Μαυρόπουλος Νικόλαος Επιχειρηματίας, Βούλα
10 Μαυροπούλου Ιουλία Οικιακά Βούλα
11 Μιμηκόπουλος Κωνσταντίνος Εκπαιδευτικός Τορόντο Καναδά
12 Μουστακούνης Κ. Γεώργιος Χημικός Μηχανικός Χαλάνδρι
13 Νινιός Παναγιώτης Συν/χος Πλοίαρχος Ε.Ν. Βούλα
16 Νομικός Π. Εμμανουήλ Χημικός Μηχανικός Αθήνα
17 Παγώνης Άγγελος Συν/χος Τραπεζικός, Βάρη
18 Παλιάκη Ελπίδα Εκπαιδευτικός, Βούλα
19 Πριοβόλου Ανθή Καθηγήτρια Αγγλικών, Βούλα
20 Ρουμπέσης Γεώργιος Χρηματοοικονομικός Σύμβουλος, π.Αντιδήμαρχος Βούλας
21 Σταύρου Γιαννίκος Συν/χος Διευθυντής Ο.Γ.Α. , Άνω Γλυφάδα
22 Σφακιανού Μαρία Καθηγήτρια Αγγλικών, Βάρη
23 Χαραλαμπίδης Παύλος Μεταλλειολόγος, Μεταλλουργός Μηχανικός Αθήνα
24 Χρυσοστόμου Σούλα Επιχειρηματίας Κομοτηνή
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)