Του Γιώργου Κράλογλου
Όταν στον ΣΕΒ σαλιάριζαν με τον ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση και μαζί με επιμελητηριακούς μεγαλοσχήμονες σεργιάνιζαν τον Τσίπρα από Μεγάρου εις Μέγαρο χαρακτηρίστηκαν εμμονικές οι δημοσιογραφικές επισημάνσεις μας για εσφαλμένη στρατηγική διείσδυσης των παραγωγικών τάξεων στην αξιωματική αντιπολίτευση. Τώρα είναι αργά για να μαζέψουν ακόμη και τα συντρίμμια τους στην οικονομία. 
Γελάστηκαν εκείνοι της επιχειρηματικής κοινότητας που νόμιζαν ότι ο Τσίπρας είναι κάτι σαν τον Ανδρέα Παπανδρέου επειδή έμαθε να κουνάει με τον ίδιο τρόπο τα χέρια του και να λέει τα ίδια ακαταλαβίστικα λόγια. 
Ο Ανδρέας ήξερε που βάδιζε, δεν είχε ανάγκη να τον στηρίζει κανείς και είχε την πείρα να αλλάζει βηματισμό πείθοντας μάλιστα τον λαό ότι αυτός του υπέδειξε την αλλαγή...
Ο Τσίπρας είχε, έχει και θα έχει δεκανίκια όσο διατηρηθεί στην πολιτική. 
Χωρίς δεκανίκια δεν μπορεί να κάνει βήμα. Τα δε σημερινά του δεκανίκια είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να προσφέρει πολιτικά ο τόπος.