Επίκαιρο και φιλοσοφημένο

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ

 Συγκρατημένη ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Τρίτη, 27 Μάιος 2014 00:00 Αλέκος Βαρβέρης

πηγή stasi

Μια ακόμη πολύτιμη συνεισφορά του Αλέκου Βαρβέρη,μας εστάλη χθές. Διαβάστε την.

Τα αποτελέσματα των εκλογών στο Χαλάνδρι αποτυπώνουν αξιοσημείωτες αλλαγές στη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος. Ιδίως να υπογραμμίσουμε το τελικό αποτέλεσμα που ανέδειξε την «Αντίσταση με τους Πολίτες» στη Διοίκηση του Δήμου και τον Σίμο Ρούσσο ως νέο Δήμαρχο Χαλανδρίου.

Αποτελούν επίσης μια αναγνώριση των πολύτιμων και διαχρονικών χαρακτηριστικών αυτής της προσπάθειας- πορείας ταυτόχρονα με ένα αίτημα δοκιμασίας τους σε τόπους ευθύνης και δημιουργίας.

Ως οργανικό στοιχείο αυτής της πορείας και όχι με τυπολογικούς όρους (μέλος παράταξης ή κόμματος κ.λπ.) καταθέτω κάποιους πρώτους προβληματισμούς για τα ανοιχτά ζητήματα από εδώ και πέρα, γνωρίζοντας ότι συνήθως τα ψαξίματα είναι σε καραντίνα και οι επινίκιες προτιμήσεις πλειοψηφούν.

Η εμπειρία των στελεχών της παράταξης (κοινό χαρακτηριστικό των αντιστασιακών στο χώρο της αριστεράς) δομείται κυρίως (και όχι αποκλειστικά) σε ένα φάσμα αντιλήψεων που καλύπτουν από την καταγγελία έως την αντίσταση. Με λίγα λόγια στο χρειαζούμενο «Παλαμικό» δίπολο «Γκρεμίζω – Χτίζω» η πλάστιγγα γέρνει σαφώς στο «γκρεμίζω» με όρους μάλιστα που υπονοούν ότι αυτό αρκεί για να «ξεπηδήσει» και το «Χτίζω». Ιστορικά πάντως δεν επαληθεύεται ότι αρκεί η «φόρα» στο σκάμμα του μήκους για να καλύψει την μεγαλύτερη απόσταση –πρόβλεψη.

Επίσης στην πολιτική ορολογία συχνά το «τώρα πρέπει να σοβαρευτούμε» παραπέμπει σε συντηρητικές αποκλίσεις οι οποίες έρχονται συνήθως να καλύψουν το προηγούμενο ξεσάλωμα στο επίπεδο της καταγγελίας. Δηλαδή ουσιαστικά απαντούν στον ίδιο τους τον εαυτό.

Το χτίσιμο, πάντα πιο δύσκολο και μετρημένο από το γκρέμισα (που επίσης πάντα είναι πιο ριζοσπαστικό και εκρηκτικό) αναφέρεται σε δουλειά σε βάθος και στρατηγικούς σχεδιασμούς αλλά κυρίως το ΧΤΙΣΙΜΟ χρειάζεται ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ και χειραφέτηση.

Το ξεπέρασμα των στερεότυπων και κυρίως των υποκειμενισμών (που σαρώνουν στα αριστερά εγχειρήματα) για να αποκτήσει έναν ουσιώδη ριζοσπαστισμό χτισίματος (δηλαδή να διασώσει τον ριζοσπαστισμό του γκρεμίσματος) χρειάζεται να σκεφτεί- σχεδιάσεικοινωνικοκεντρικά (δηλαδή σε μετάφραση: σοσιαλιστικά). Εδώ «η εμπειρία είναι καλός δάσκαλος αλλά κακός οδηγός». Διότι η καταγγελία σχετικά εύκολα γίνεται πλειοψηφία, ωστόσο παραμένει με τα εφόδια της. Το επαναστατικό ζητούμενο αφορά στην αναζήτηση ΝΕΩΝ εφοδίων ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ. Έτσι η συμπαθής και ζεστή γωνιά της σφεντόνας καλείται να φωτιστεί και μετασχηματιστεί (ως σφεντόνα) υπό το βάρος των νέων ζητημάτων.

Κρίσιμο λοιπόν για εμένα είναι, πριν σκύψουμε πάνω στα συγκεκριμένα, να σταθούμε στις πολιτικές αντιλήψεις οι οποίες κυρίως συνιστούν εμπειρία καταγγελίας και όχι εμπειρία βημάτων για αλλαγή (κυρίως αυτών που μας ψήφισαν)

Σ’ αυτή την προσπάθεια καλός σύντροφος, κατά τη γνώμη μου, είναι η σκέψη ότι το πείραμα συνεχίζεται (στου κασίδη το κεφάλι πάντα) και η προσοχή μας χρειάζεται να είναι στραμμένη στη μόνιμη σκιά που το ακολουθεί, που είναι το αίσθημα επιβεβαίωσης(εκτός κι αν είμαστε βέβαιοι ότι ο κόσμος ψήφισε «την ανατροπή της κυβέρνησης», την «αλλαγή νομίσματος» ή την προετοιμασία της «κυβέρνησης των εργατών»).

Ωστόσο η σημερινή επιτυχία, αναμφισβήτητα ιστορική σε τοπικό επίπεδο, δεν πρέπει να «κομπλάρει» μπροστά στις νέες ευθύνες αλλά να τραφεί απ’ αυτές και να δώσει ένα νέο βάθος στις απαντήσεις.

Καλή επιτυχία και δύναμη σε ΟΛΟΥΣ.

«Είμαστε αυτό που κάνουμε, για να Αλλάξουμε αυτό που είμαστε».

26 Μαΐου 2014