15' με τον Νίκο Πανταζή

Ο υποψήφιος δήμαρχος Χαλανδρίου μιλάει για ποδηλατόδρομους και όχι μόνο

Η Αθήνα έχει μείνει πολύ πίσω στο θέμα των ποδηλατοδρόμων σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Η πρωτεύουσα αδυνατεί να εξυπηρετήσει την καθημερινή μετακίνηση των πολιτών οι οποίοι χρησιμοποιούν ως μέσο μετακίνησης το ποδήλατο καθώς οι ποδηλατόδρομοι είναι λίγοι και ανεπαρκείς, ενώ δεν υπάρχει η απαραίτητη εκπαίδευση των πολιτών προκειμένου να σεβαστούν το συγκεκριμένο μέσο μετακίνησης.

Ζητήσαμε τη γνώμη του Νίκου Πανταζή, δημοτικού σύμβουλου του Δήμου Χαλανδρίου και υποψήφιου Δημάρχου Χαλανδρίου, για το θέμα των ποδηλατόδρομων στην Αθήνα. Ο κύριος Πανταζής βρίσκει εξαιρετικά δύσκολη τη δημιουργία ενιαίου δικτύου ποδηλατόδρομων στην πρωτεύουσα και αναλύει τις απόψεις του για το συγκεκριμένο θέμα. Επίσης, μας μίλησε για τη δημιουργία Μητροπολιτικού Δήμου στην Αθήνα και φυσικά για τη δική του περιοχή, το Χαλάνδρι και τα προβλήματά του.

Ερ: Ποια είναι τα προβλήματα που έχετε εντοπίσει μέχρι τώρα στη δημιουργία ποδηλατόδρομων;

Νίκος Πανταζής: Το επάγγελμά μου είναι γυμναστής, άρα όπως είναι λογικό θα ήμουν ο τελευταίος ο οποίος θα ήμουν εναντίον κάποιας αθλητικής δραστηριότητας, πέρα από το θέμα μετακίνησης. Νομίζω όμως ότι στην Ελλάδα ένα πρόβλημα καταρχήν κλιματικό. Δεν έχουμε πρόβλημα τόσο με το κρύο, όσο με τη ζέστη. Δηλαδή, αν χρησιμοποιήσεις το ποδήλατο για να πας στη δουλειά σου και ντυθείς ανάλογα σίγουρα θα ιδρώσεις και δεν θα αισθάνεσαι άνετα. Αν τώρα χρησιμοποιήσεις το ποδήλατο για μικρές αποστάσεις, ας πούμε για τα ψώνια σου, τότε ναι είναι εφικτό.

ΝΠ: Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει καμία παιδία στο σεβασμό του ποδηλάτου και κατ’ επέκταση του πολίτη. Άρα θα δημιουργηθεί μεγάλο πρόβλημα εκεί που θα υπάρχουν διασταυρώσεις. Εκεί δηλαδή που θα συναντηθείς με αυτοκίνητα δεν πρόκειται να σε σεβαστούν. Δεν θα σεβαστούν ακόμα και τους ίδιους τους ποδηλατόδρομους, στους οποίους πιθανότατα θα παρκάρουν πάνω σε αυτούς.

Το τρίτο πρόβλημα είναι τα παρκινγκ στην εξωτερική μεριά του ποδηλατόδρομου. Κάθε τρία μέτρα υπάρχει ένα άνοιγμα μεγάλο ώστε να μπαίνουν τα αυτοκίνητα στις εισόδους των σπιτιών τους. Και εκεί θα αντιμετωπίσει πρόβλημα ο ποδηλάτης τη στιγμή που θα βγαίνουν ή θα μπαίνουν αυτοκίνητα στα παρκινγκ. Στο εξωτερικό αυτό δεν συμβαίνει, στην Κοπεγχάγη για παράδειγμα που επισκέφτηκα πρόσφατα δεν υπάρχει κάτι ανάλογο παρότι εκεί είναι βασικό μέσο μετακίνησης το ποδήλατο.

Ερ: Είναι εφικτό να δημιουργηθεί ένα ενιαίο δίκτυο ποδηλατόδρομων στην πρωτεύουσα;
ΝΠ: Οι ποδηλατόδρομοι που κατασκευάζονται εδώ στην Ελλάδα, επειδή ακριβώς δεν υπάρχει η ανάλογη παιδία, όχι μόνο του κόσμου αλλά και των υπεύθυνων που θα τις κατασκευάσουν, δεν καταλήγουν πουθενά. Δεν είναι ένα ολοκληρωμένο δίκτυο το οποίο θα σε οδηγήσει κάπου, γίνεται μεμονωμένα. Χαρακτηριστικά στο Χαλάνδρι φτιάχτηκε ένας ποδηλατόδρομος για περίπου 1000 μέτρα και ξαφνικά τελείωνε στον ίδιο δρόμο στην ίδια ευθεία. Πολύ περισσότερο δεν υπάρχει δίκτυο το οποίο να ενώνει δήμους μεταξύ τους. Υπάρχουν φυσικά τέτοιες σκέψεις, όμως είναι αδύνατον να περάσεις τους μεγάλους συγκοινωνιακούς άξονες. Ας πούμε το Χαλάνδρι το οποίο είναι περιτριγυρισμένο από μεγάλους οδικούς άξονες, την Κηφισίας, την Μεσογείων, την Πεντέλης είναι αδύνατο να περάσεις αυτούς τους οδικούς άξονες και να ενωθείς για παράδειγμα με τη Φιλοθέη ή με το Ολυμπιακό Στάδιο στο οποίο θα μπορούσε να πάει κάποιος για να προπονηθεί.

Οι ποδηλατόδρομοι στην Ελλάδα γίνονται ξεκάθαρα για εισπρακτικούς λόγους. Όποιος πει ότι φτιάχνει ποδηλατόδρομους επειδή έχει σκεφτεί ότι είναι ένας εναλλακτικός τρόπος μετακίνησης είναι υποκριτής 100%. Δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός.

Έπειτα δεν μπορούμε να συζητάμε για ποδηλατόδρομους όταν δεν έχουμε πεζοδρόμια. Τα πεζοδρόμια είτε θα είναι σκαμμένα, είτε σπασμένα, είτε θα έχει αυτοκίνητα, εμπόδια κλπ. Άρα πώς να σεβαστούν τον ποδηλάτη όταν σε πρώτη φάση δεν σέβονται τον πολίτη. Έτσι ένα ολοκληρωμένο δίκτυο με τις παρούσες συνθήκες είναι μάλλον ανέφικτο. Μεμονωμένες όμως διαδρομές είναι δυνατό να γίνουν, πάντα όμως με σωστή μελέτη και σχεδιασμό.

Δεν υπάρχει κυκλοφοριακή αγωγή γενικότερα. Και όπου έγιναν πάρκα κυκλοφοριακής αγωγής έχουν μείνει ανεκμετάλλευτα. Στο Χαλάνδρι για παράδειγμα υπάρχει ένα εξαιρετικό τέτοιο πάρκο. Αλλά επιτρέπεται να μην το επισκέπτονται τα σχολεία υποχρεωτικά, όχι μόνο του Χαλανδρίου αλλά και των τριγύρω περιοχών; Συνεπώς πώς να μιλάμε για κυκλοφοριακή αγωγή όταν ο νέος θα εκπαιδευτεί για πρώτη φορά στα 18 του. Γι’ αυτό έχουμε τόσα ατυχήματα, γι’ αυτό δεν σταματάνε τα αυτοκίνητα να περάσουν οι πεζοί και όλα αυτά.

Ερ: Θα λύσει προβλήματα η δημιουργία Μητροπολιτικού Δήμου στην Αθήνα;

Ο Μητροπολιτικός Δήμος μπορεί να λύσει προβλήματα γενικότερου ενδιαφέροντος. Για παράδειγμα ένας Δήμος όπως το Νέο Ψυχικό μπορεί να κλείσει ένα δρόμο ο οποίος είναι βασικός για τους κατοίκους του Χαλανδρίου, να πάρει αποφάσεις δηλαδή οι οποίες θα δυσκολέψουν αυτό που λέμε διαμπερή κυκλοφορία. Δεν μπορείς να κάνεις τη δική σου περιοχή γκέτο, δηλαδή εσύ να μπορείς να περνάς από παντού, αλλά στη δική σου περιοχή να μην μένει κανείς. Αυτό λοιπόν μπορεί να το λύσει ο Μητροπολιτικός Δήμος. Επίσης στα όρια του κάθε δήμου μπορεί να παρέμβει θετικά. Για παράδειγμα ένας δήμος αποφασίζει να κάνει ένα δρόμο να επιτρέπει τη διέλευση προς μια κατεύθυνση και άλλος δήμος να έρθει και να τον κάνει να κινείται αντίθετα. Σε ένα τέτοιο θέμα θα δώσει λύση ο Μητροπολιτικό Δήμος.

Άλλα θέματα τα οποία θα μπορούσε να βοηθήσει είναι τα μεγάλα πάρκα. Αξιοποίηση μεγάλων χώρων οι οποίοι θα είναι κοινόχρηστοι, όχι μόνο προς όφελος ενός δήμου αλλά να είναι γενικότερου ενδιαφέροντος. Η ρεματιά για παράδειγμα που είναι ένας πνεύμονας ο οποίος ενώνει αρκετούς δήμους, θα μπορούσε να είναι ένα έργο το οποίο θα μπορούσε να αναλάβει ο Μητροπολιτικός Δήμος.

Στο κυκλοφοριακό ο Μητροπολιτικός Δήμος μάλλον δεν θα μπορούσε να παρέμβει ριζικά. Θα μπορούσε μόνο να ασχοληθεί με τους μεγάλους συγκοινωνιακούς άξονες, όπως η Αττική Οδός. Το να γίνει κλειστός δρόμος η Κηφισίας για παράδειγμα θα μπορούσε να είναι έργο του Μητροπολιτικού Δήμου. Πέρα από αυτά θα μπορούσε να ασχοληθεί με θέματα περιβάλλοντος, καθαριότητας και απορριμμάτων. Τον Ιανουάριο θα πάμε στο συνέδριο της ΚΕΔΚΕ και εκεί θα δοθούν οι οδηγίες για τις αρμοδιότητες του Μητροπολιτικού Δήμου.

Ερ: Θα θέλατε ο σταθμός μετρό Χαλανδρίου να βρίσκεται πιο κοντά στο κέντρο;
ΝΠ: Είχαμε την τύχη και την ατυχία να διαθέτουμε 4 σταθμούς στο Δήμο Χαλανδρίου οι οποίοι συμπτωματικά βρίσκονται στα όρια. Υπήρχε σχεδιασμός να περάσει μια γραμμή κοντά από το κέντρο του Χαλανδρίου. Είναι η νέα γραμμή η οποία θα ξεκινάει από την Πανόρμου και θα ανεβαίνει βόρεια και θα μπορούσε να περάσει πολύ κοντά από το κέντρο. Με αυτό τον τρόπο θα λυθεί μεγάλο μέρος του προβλήματος. Φυσικά πιο σημαντικό θα ήταν να μπορούσε να περάσει από το εμπορικό κέντρο του Χαλανδρίου.


Η συγκοινωνία έχει πρόβλημα στο μετρό του Χαλανδρίου. Μία συγκοινωνία έχει πραγματική αξία όταν είναι αξιόπιστη. Αν δεν υπάρχει αξιοπιστία τότε τι κάνεις, θα αναγκαστείς να πάρεις το αυτοκίνητό σου.

Ερ: Υπάρχει λύση στο πρόβλημα στάθμευσης του Χαλανδρίου;

Στο Χαλάνδρι υπάρχει τρομερή έλλειψη παρκινγκ και υπάρχει σχεδιασμός ο οποίος δεν εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν έτοιμες μελέτες για παρκινγκ 800 θέσεων και 600 θέσεων οι οποίες δεν εφαρμόστηκαν ποτέ. Το πρόγραμμα είχε και επιχορήγηση και η δική μας άποψη είναι πως όχι μόνο πρέπει να πραγματοποιηθεί, αλλά να είναι οι πρώτες τρεις ώρες δωρεάν. Όμως πρέπει να γίνει με πρωτοβουλία του Δήμου, διότι αν ανατεθεί σε κάποιο ιδιώτη, τότε η τιμή του θα εκτοξευτεί στα 7 και 8 ευρώ. Με τα υπόγεια παρκινγκ θα μπορείς να μεγαλώσεις τα πεζοδρόμια, να πεζοδρομήσεις δρόμους και να κάνεις το Χαλάνδρι ένα κέντρο το οποίο να μπορεί ο οποιοσδήποτε να περπατήσει και να ψωνίσει με την ησυχία του. Υπάρχει και ένα ακόμα μεγαλύτερο σχέδιο το οποίο είναι να ενώσουμε την πλατεία με τη ρεματιά εν μέσω πεζόδρομου.

Τα αυτοκίνητα είναι μέρος της καθημερινότητάς μας, κακά τα ψέματα. Όταν υπάρχει συγκοινωνία σωστή τότε δεν υπάρχει λόγος να μην τη χρησιμοποιήσεις. Όταν όμως δεν μου την παρέχει το κράτος τότε αναγκαστικά θα πάρω το αυτοκίνητό μου.