Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Όποιος και να έβαλε την φωτιά,όποια και αν ήταν τα κίνητρα κατάφερε να μας ενώσει όλους.


Ποιος ήθελε να κάψει το θέατρο της Ρεματιάς;


  • Photo: Κ. Γιαννακίδης



«Πρέπει να καίγεται το θέατρο» είπα και έκλεισα το παράθυρο για να μη μπει ο μαύρος καπνός, που έβγαινε σαν τζίνι, από τη ρεματιά. Την ώρα που έβαζα παπούτσια, άρπαξε το πεύκο. Αισθάνθηκα και άκουσα τον πόνο του, αυτές τις μικρές τσιρίδες που λες και βγάζει κάθε πευκοβελόνα. Μία γυναίκα έκλαψε, κάτω στο δρόμο. Ένας άνδρας έβρισε τα θεία. Κάποιος άλλος μιλούσε ξέπνοος με την Πυροσβεστική. Έβρεξα μια πετσέτα και κατέβηκα.
Πριν από λίγες μέρες είδα μία αλεπού στη ρεματιά του Χαλανδρίου. Δεν είναι δύσκολο να κατέβει το ζώο από την Πεντέλη μέχρι το Χαλάνδρι. Η ρεματιά είναι ο παλαιός ποταμός Καλαμάς που πηγάζει από τη Νέα Πεντέλη και χάνεται κάπου στη Φιλοθέη. Η ρεματιά είναι και ο λόγος που κατοικήθηκε το Χαλάνδρι ως ένας οικισμός γύρω από το μικρό ποτάμι. Εντελώς μεταξύ μας, είναι και το ομορφότερο σημείο του Χαλανδρίου. Ειδικά στο κομμάτι της κάτω από την Προφήτη Ηλία, σου δίνει την εντύπωση ορεινής εξοχής. Το θέατρο της Ρεματιάς λειτουργεί από τον Μάιο μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου. Ξεκινάει με σχολικές εκδηλώσεις και τελειώνει, συνήθως, με τη φιλαρμονική του Δήμου να αποχαιρετά το καλοκαίρι και το τοπικό φεστιβάλ. Δεν ήταν όμορφο θέατρο, ας μην κοροϊδευόμαστε. Ήταν πλαστικές καρέκλες πάνω σε παλιά σιδεριά, όπως είναι τα περισσότερα υπαίθρια θέατρα στη χώρα. Όμως είχε φυτευτεί τόσο όμορφα μέσα στη ρεματιά που έγινε ένα με τα δέντρα της. Ήταν η φωνή του καλοκαιριού για το Πολύδροσο. Διαφορετική, μέρα παρά μέρα. Το ένα βράδυ άκουγες κλαρίνα, το άλλο μπλουζ. Κάτω από τις θέσεις του βρέθηκαν γκαζάκια. Ένας γείτονας έλεγε ότι είδε δύο νεαρούς. Ο δήμαρχος είπε ότι το θέατρο ενοχλούσε κάποιους. Μα, πώς είναι δυνατόν να ενοχλείται κάποιος από το θέατρο; Συμφέροντα δεν υπάρχουν, εκτός και αν δεν μπορώ να τα διακρίνω. Είναι δείγμα διαστροφής αυτό που έγινε. Παράνοια.
Στις πυρκαγιές οι γυναίκες πιάνουν το κεφάλι τους και οι άνδρες τα κινητά. Τρεις-τέσσερις πήραν τις μάνικες και άλλοι τριάντα ήμασταν με τα κινητά στα χέρια. Θα μου πείτε, τι άλλο να κάνουμε; Να πάρεις κλαδιά και να σβήνεις πλαστικό που καίγεται; Δεν γίνεται. Γύρω από τη ρεματιά υπάρχουν μάνικες πυρόσβεσης. Ωστόσο, όπως μου είπαν κάποιοι γείτονες, η πλησιέστερη προς το θέατρο μάνικα, δεν λειτούργησε. Τέλος πάντων, θα μπορούσε να είχε καεί ένα μεγάλο κομμάτι της ρεματιάς. Η Πυροσβεστική ήρθε γρήγορα και η φωτιά ετέθη υπό έλεγχο. Δεδομένης της απειλής, οι απώλειες σε πράσινο ήταν μικρές.
Η δημοτική αρχή δεσμεύεται να ξαναφτιάξει το θέατρο. Λογικά θα το κάνει, δεν έχει λόγο να καθυστερήσει. Ας δεχθεί ιδέες από τους πολίτες και, εν ανάγκη, ας καθυστερήσει και λίγο αν είναι να παραδώσει ένα καλόγουστο, σύγχρονο και λειτουργικό θέατρο. Να προλάβουν να πρασινίσουν και τα καμμένα. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.