Το χρονικό της κρίσης
Βενεζουέλα: Πώς χρεοκόπησαν βήμα-βήμα οι σοσιαλιστές
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Από την προσωρινή εθνικοποίηση εργοστασίων, στις βίαιες κοινωνικές αναταραχές και στα άδεια ράφια στα καταστήματα
Ήταν Σεπτέμβριος του 2013 όταν για πρώτη φορά μετά την εποχή των διθυράμβων για την επιτυχή διαδοχή του ιστορικού ηγέτη της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες από ένα δικό του παιδί, τον πρώην οδηγό λεωφορείου και συνδικαλιστή Νικολάς Μαδούρο, η κυβέρνηση της Βενεζουέλας κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια σημαντική κρίση.Πιο σωστά, μια πρωτοφανή κοινωνική κρίση, διαρκώς κλιμακούμενη, με αφορμή τη δραματική έλλειψη χαρτιών υγείας στη χώρα και την αλματώδη αύξηση της τιμής των όποιων ελάχιστων ποσοτήτων χαρτιού είχαν απομείνει!
Ακούγεται τουλάχιστον παράδοξο, αλλά αυτή ήταν απλώς μια πράξη στο δράμα που τότε ξεκινούσε και έκτοτε εξακολουθεί να κλιμακώνεται στη χώρα αυτή της Λατινικής Αμερικής, μια χώρα που μέχρι πρότινος -και πάντως όσο ζούσε ακόμα ο φυσικός της ηγέτης Ούγκο Τσάβες- αποτελούσε πρότυπο οικονομικής και πολιτικής διάρθρωσης για τους ανά τον κόσμο αριστερούς στην ιδεολογία. Μια χώρα εξαιρετικά πλούσια σε πρώτες ύλες και δη σε πετρέλαιο, από το οποίο αντλούσε και αντλεί (;) δύναμη για να αντιπαρατεθεί ενίοτε και κόντρα στα κελεύσματα των δυτικών αγορών. Από τις οποίες πάντως δεν απείχε, έχοντας καταφέρει να συνδυάσει την αριστερή ιδεολογία και ρητορική με τον δυτικό, αστικό τρόπο διακυβέρνησης και έχοντας καταλήξει σε ένα μοναδικό στο είδος του καθεστώς, το οποίο ισορροπούσε περίτεχνα ανάμεσα στον κομμουνισμό και τον καπιταλισμό. Ενα καθεστώς που αίφνης μοιάζει να κατέρρευσε με το που πέθανε ο εμπνευστής του και, όπως όλα δείχνουν, ο μοναδικός που μπορούσε να το εφαρμόσει. Ο θρύλος Τσάβες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.