Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Με την ανάληψη των καθηκόντων ο Δήμαρχος Χαλανδρίου Σίμος Ρούσος βρέθηκε στην ανάγκη να υπερασπισθεί τους εργαζόμενους στον Δήμο με μια απόφαση κόντρα στον Νόμο που τον υποχρέωνε να προχωρήσεις στην αξιολόγηση των υπαλλήλων. Εκείνο το περίφημο «εντελεσθε» στηρίχθηκε ομόφωνα από το Δημοτικό Συμβούλιο αλλά δεν γλύτωσε τον Δήμαρχο από την ποινική και πειθαρχική δίωξη.

Τότε υποστήριξα στο Δημοτικό Συμβούλιο ότι ο Δήμαρχος παίρνει επάνω του όλη την ευθύνη αφού η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου τον κάλυπτε μόνο πολιτικά..

Με εκείνη την απόφαση του ο δήμαρχος μπορεί να διώχτηκε αλλά κέρδισε σε δυναμικότητα, αξιοπιστία και επιπλέον έβαλε και πολιτικά το θέμα της αλλαγής του νόμου που δεν ενδιαφερόταν για την αξιολόγηση που ορθά πρέπει να γίνεται αλλά για να γεμίσει την δεξαμενή των απολύσεων που ζητούσε η τρόικα.

Οι εργαζόμενοι όπως ήταν φυσικό τον θεοποίησαν.

Πρόσφατα εργαζόμενοι στον Δήμο κέρδισαν ασφαλιστικά μέτρα πρωτόδικα και επέστρεψαν στην θέση εργασίας στα ΚΕΠ. Ο δήμαρχος από τον Νόμο είχε την υποχρέωση να εφεσιβάλλει την απόφαση και απολύτως ορθά το έκανε, διαφορετικά θα έπεφτε και σε νέο παράπτωμα παραβίασης νόμου. Όλοι γνωρίζουμε ότι η Έφεση έγινε τυπικά ¨Όλοι εκτός από το Δ.Σ των εργαζομένων που στην πρώτη περίπτωση της άρνησης της αξιολόγησης εκθείαζε τον δήμαρχο ,τώρα τον εγκάλεσε. Έβγαλε μια απόφαση που τον καλό δήμαρχο προμηνός τον βάπτισε κακό .Ένα μέλος του Δ.Σ ο Θοδωρής ο Πισιμίσης παραιτήθηκε γι'αυτο τον λόγο και τον συνεχάρην μέσα από το blog ,όπως κάποιοι άλλοι του άσκησαν κριτική.

Το περίεργο στην υπόθεση είναι ότι ενώ οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα να αντιδρούν ,να ασκούν κριτική με τα όργανα τους εμείς όταν τολμήσουμε να εκφράσουμε κάποιο παράπονο ,για  μια δική τους αστοχία γινόμαστε αυτόματα αφεντικά, αντεργατικοί.