Ιταλία: Ημέρα εθνικού πένθους Παρασκευή, 04 Οκτωβρίου 2013 11:45 Ημέρα εθνικού πένθους για την Ιταλία, μετά το ναυάγιο σκάφους, που μετέφερε Αφρικανούς λαθρομετανάστες, στην Λαμπεντούσα της Σικελίας. Μέχρι στιγμής η ακτοφυλακή έχει ανασύρει από την θάλασσα τις σωρούς εκατόν τριών λαθρομεταναστών. Οι έρευνες συνεχίστηκαν καθ΄ όλη την διάρκεια της νύχτας καθώς 200 ακόμη άνθρωποι αγνοούνται. Στο σκάφος, που απέπλευσε από την πόλη Μιστράτα της Λιβύης, επέβαιναν συνολικά 500 λαθρομετανάστες από την Ερυθραία και την Σομαλία. Ένα μόλις χιλιόμετρο από την ακτή της Λαμπεντούσα, εκδηλώθηκε βλάβη στην μηχανή του πλοίου. Ο καπετάνιος επιχείρησε να ανάψει φωτιά, προκειμένου να δεχθεί βοήθεια από τα παραπλέοντα σκάφη, όμως η φωτιά επεκτάθηκε σε ολόκληρο το σκάφος. Ο 35χρονος καπετάνιος από την Τυνησία, που είχε απελαθεί από την Ιταλία τον περασμένο Απρίλιο, συνελήφθη και κρατείται από τις αρχές. Πρόκειται για το πλέον πολύνεκρο δυστύχημα με λαθρομετανάστες, που καταγράφεται στην Ιταλία τα τελευταία χρόνια.

309 ψυχές

Έπρεπε να χαθούν, σε λίγες μόνο ώρες, 309 ψυχές για να συνειδητοποιήσουν όλοι πως το μεταναστευτικό ζήτημα χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Οι πνιγμένοι πρόσφυγες στα νερά του Αιγαίου, ως μεμονωμένα περιστατικά και με «μικρό» αριθμό νεκρών, δεν συγκινούσαν όσο έπρεπε τους κάτοικους της Ευρώπης. Δεν συγκινούσαν ιδιαίτερα ούτε τα αρμόδια όργανα της Ε.Ε.Τριακόσιοι εννέα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους με τον πιο φρικτό τρόπο. Οι μαρτυρίες των συνεργείων διάσωσης και των κάτοικων της Lambedusa είναι συγκλονιστικές. Το ίδιο συγκλονισμένοι θα ήμασταν και εμείς, αν βλέπαμε με τα ίδια μας τα μάτια τα πτώματά τους να γεμίζουν τις προβλήτες από το λιμάνι μας.Αν όλοι είχαμε αυτή τη μακάβρια εμπειρία, θα νιώθαμε τον ίδιο πόνο και την ίδια φρίκη. Την ίδια απόγνωση και το ίδιο παράπονο. Όλοι θα είχαμε τα ίδια ερωτήματα καρφωμένα στο μυαλό μας: γιατί μια τέτοια μαύρη μοίρα; σε τι έφταιγαν; πώς θα μπορέσουμε στο μέλλον να αποτρέψουμε τέτοια περιστατικά; Τριακόσιοι εννέα άνθρωποι. Το μόνο που ήθελαν ήταν να ζήσουν ήταν μια καλύτερη ζωή. Αναζητούσαν μόνο μια στέγη και δυο γεύματα, στην καλύτερη περίπτωση, την ημέρα. Δεν αναζητούσαν, ούτε τολμούσαν να ονειρευτούν τη ζωή μας. Τα ωραία διαμερίσματα, τα καλά αυτοκίνητα και τα 4G smartphone/tablets. Δεν αναζητούσαν τα επώνυμα και trendy ρούχα. Δεν αναζητούσαν σε καμία περίπτωση το δικό μας κυρίαρχο καταναλωτικό μοντέλο. Γνώριζαν καλά υπό ποίες συνθήκες θα εργάζονταν και πόσο θα πληρώνονταν. Κυρίως, γνώριζαν πώς θα τους αντιμετώπιζε η πλειοψηφία των ντόπιων. Σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης και αν κατέληγαν. Ως «λαθραίοι» οι περισσότεροι και κάποιοι από αυτούς, οι περισσότερο τυχεροί, με χαρτιά στα χέρια τους.Όπως συμβαίνει πάντα με το πέρασμα του χρόνου θα ξεχάσουμε τους νεκρούς της Lambedusa.