Η Ιστορία είναι για όλους ανελέητη. Δεν νοιώθει
πόνο. Δεν καταλαβαίνει από αισθήματα. Ποτέ, δεν χαρίζεται.
Οι αλησμόνητες Πατρίδες που ποτέ δεν θα ξεχαστούν.
Το τέλος, της Μεγάλης Ελλάδας (!!!)
«Το μέλλον που ανοίγεται μπροστά μας είναι το παρελθόν μας» (Όσκαρ Ουάιλντ)
Έχει
καταγράψει για εμάς –και θυμίζει- δύο εθνικές καταστροφές που προκλήθηκαν από
ΑΝΑΠΟΔΕΣ αποφάσεις του ελληνικού λαού.
Δυστρόπησε δύο φορές ο Έλληνας.Διέπραξε, διπλό
λάθος. Καταψήφισε εαυτό και Πατρίδα!..
Καταψήφισε το 1895 τον Χαρίλαο Τρικούπη.
Την εθνική προσωπικότητα που έφτιαξε –στη χώρα
αλάνα- κράτος. Οργανωμένο δημόσιο. Ελλάδα χωρίς φουστανέλα…
Υπερψήφισε, τον λαογλείφτη Δηλιγιάννη. Ίσως, τον
πρώτο διαδηλωτή δημαγωγίας…
Τον
ταπείνωσε ο λαός. Έχασε με 4 ψήφους διαφορά και την έδρα του στη Βουλή από
κάποιον παντελώς άγνωστο Γουλιμή…
Τότε, είπε
τη διάσημη φράση του: «Ανθ’ ημών
Γουλιμής»…
Και έφυγε
στη Γαλλία. Μακριά από την πατρίδα που είχε παραφρονήσει.
Ακολούθησε,
μεγάλος ελληνικός χειμώνας αστάθειας, παρακμής, φτώχειας.
Καταψήφισε
το 1920 τον Εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο.
Τον Ηγέτη
της Μεγάλης Ελλάδας. Που χαρτογραφήθηκε επίσημα με την ιστορική Συνθήκη των
Σεβρών.
Ταπεινώθηκε
και αυτός. Έφυγε νύχτα από τη χώρα.
Ακολούθησε,
η μητέρα όλων των ελληνικών καταστροφών. Η ατιμωτική Μικρασιατική ήττα.
Ο ελληνικός θρήνος που ποτέ δεν θα σιγήσει.Οι αλησμόνητες Πατρίδες που ποτέ δεν θα ξεχαστούν.
Το τέλος, της Μεγάλης Ελλάδας (!!!)
«Το μέλλον που ανοίγεται μπροστά μας είναι το παρελθόν μας» (Όσκαρ Ουάιλντ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.