Δικό της εισπρακτικό μηχανισμό πρέπει να δημιουργήσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση.

ΤΑ ΝΕΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ,
ΚΑΙΡΟΣ ΟΛΟΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΒΗΜΑΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ

Είναι εύλογο, η οικονομική κρίση η οποία επηρέασε έντονα τόσο την ιδιωτική οικονομία όσο και τις οικονομικές πολιτικές του κεντρικού κράτους, να έχει επιδράσεις και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση .

 Τα τελευταία δύο χρόνια με την εφαρμογή του «Καλλικράτη» η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει σημαντική συμβολή στη προσπάθεια της χώρας για δημοσιονομική προσαρμογή. Χαρακτηριστικά οι δήμοι και οι δήμαρχοι μειώθηκαν από 1.034 σε 325 (-69%), οι αντιδήμαρχοι από 2.298 σε 1.498 (-35%), και οι δημοτικοί σύμβουλοι, από 16.390 σε 9.375 (-43%). Τα νομικά πρόσωπα και οι επιχειρήσεις των δήμων από 5.880 συγχωνεύθηκαν σε 1.138 (-81%),

 Θυμίζω ότι στον προϋπολογισμό του 2012 έπρεπε να είχαν εγγραφεί 2,7 δις ΕΥΡΩ ΚΑΠ (σε σχέση με τα 3,8 δις ΕΥΡΩ του 2009), που θεωρούνταν για την ΚΕΔΚΕ κόκκινη γραμμή, που σημαίνει ουσιαστικά 225 εκ. ΕΥΡΩ δωδεκατημόριο. Τώρα μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές φτάσαμε από τα 225 εκ. ΕΥΡΩ, στα 168 αρχικά, 135 στη συνέχεια για να καταλήξουμε στα 96 στο δωδεκατημόριο του Ιουλίου που αποδόθηκε τον Αύγουστο και με προοπτική να φτάσουμε στα 72 εκ. ΕΥΡΩ δωδεκατημόριο μετά το Σεπτέμβριου.

Οι περικοπές  ανέρχονται στο 70% των ΚΑΠ και στο 55% της ΣΑΤΑ, από την οποία δεν εισπράξαμε ούτε ένα ΕΥΡΩ μέχρι στιγμής.

Άμεση συνέπεια όλων αυτών είναι η αδυναμία πολλών δήμων να ανταποκριθούν ακόμη και στις ανελαστικές τους υποχρεώσεις όπως είναι η μισθοδοσία των υπαλλήλων τους, κινδυνεύοντας να συρθούν στα δικαστήρια, καθώς ήδη για κάποιους δημάρχους έχουν κατατεθεί εξώδικα από απλήρωτους υπαλλήλους.

Βέβαια γι’ αυτή την κατάσταση ευθυνόμαστε και εμείς οι αιρετοί της αυτοδιοίκησης, τα μέγιστα, διότι ανεχθήκαμε μέχρι τώρα τις όποιες αδικαιολόγητες περικοπές και ευτελισμούς χωρίς δυναμική αντίδραση μ’ αποτέλεσμα ουσιαστικά να μετατραπούμε σε ανεκτικούς έως παθητικούς και απαθείς δέκτες όλων αυτών των δραματικών έως εξευτελιστικών περικοπών που καθιστούν το έργο μας αδύνατο.

Αντίδραση για όλες αυτές τις υπέρογκες περικοπές; Ουσιαστικά καμία.

 

Η απάντηση στα παραπάνω δε μπορεί να είναι μονοδιάστατη και δογματική, ωστόσο σε αυτό το νέο οικονομικό θεσμικό και  κοινωνικό πλαίσιο οφείλουν όλοι να κάνουν βήματα μπροστά.

1)    Το Κεντρικό Κράτος πρέπει να σταματήσει να αντιμετωπίζει τους δήμους ως ad hoc αυτοδιοίκητους, ανάλογα με την πολιτική του βούληση.

2)    Να επανεξετασθεί αμέσως μετά την οικονομική σταθεροποίηση ο Καλλικράτης που αποδεικνύεται καταστροφικός.

3)    Στις συνταγματικές αλλαγές να συμπεριληφθούν και όσες υποχρεώνουν το κράτος στην λειτουργία της Αποκεντρωμένης διοίκησης και με την κατάργηση της να περάσουν οι αρμοδιότητες της στην Περιφέρεια.

Ταυτόχρονα, πρέπει επιτέλους να υπάρχει απευθείας είσπραξη φορολογικών εσόδων από τους δήμους και όχι αυτό να γίνεται μέσω του Κεντρικού Κράτους. Αυτοδιοίκητο χωρίς οικονομική αυτοτέλεια είναι ουτοπία. Ακόμα και σήμερα ζητείται από τους δήμους να είναι πιστοί σε ότι αφορά τη τήρηση των προϋπολογισμών στο σκέλος των δαπανών όταν δεν μπορούν να έχουν καθόλου εικόνα των εσόδων που θα έχουν από το κεντρικό κράτος.