Ο Νόμπελης τα λέει έξω απο τα δόντια.Δεν συμφωνούμε με την παραίτηση απο το Δημοτικό Συμβούλιο.Αρη μένεις και παλεύουμε για το δικό μας Χαλάνδρι

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΟΔΟΣ : ΠΑΛΑΙΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ !!!

Απόσπασμα απο δημοσίευση του Προφίλ

«Ο ΦΟΒΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟ.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ» !!!

Το παραπάνω απόφθεγμα είναι το βασικό μότο στην αφίσα της πιο αγαπημένης μου ταινίας με τον τίτλο «Τελευταία Έξοδος Ρίτα Χέιγουορθ» (στα αγγλικά «The Shawshank Redemption»).

Δεν πίστευα ποτέ στις συμπτώσεις, αλλά ο αριθμός «19» σηματοδοτεί και σφραγίζει και τη δική μου πορεία στα κοινά. Σχεδόν μια εικοσαετία πραγματικής και ουσιαστικής προσφοράς – θέλω να πιστεύω – που ξεκίνησε με το δυσεπίλυτο πρόβλημα να κατορθώσω να κάνω τη ΔΕΠΑΧ, μια χρεοκοπημένη δημοτική επιχείρηση, κερδοφόρα. Η θέση ήταν άμισθη αλλά η καθημερινή μου ενασχόληση με το συγκεκριμένο αντικείμενο ξεπερνούσε τις 10 ώρες. Και αργότερα όμως, ως αντιδήμαρχος Παιδείας και πρόεδρος της Φιλαρμονικής νομίζω ότι συνεργάστηκα άψογα με τους υπαλλήλους του δήμου μας και προσέφερα χρόνο, χρήματα και, κυρίως, πολύ μεράκι, κάτι που θεωρώ ότι αναγνωρίστηκε από όλους.

Όλο αυτό το διάστημα, έχοντας ως όπλο μια ζωηρή φαντασία και μια αστείρευτη δημιουργικότητα δεν σταμάτησα να προτείνω ιδέες και λύσεις που θα βελτίωναν την ποιότητα ζωής των συμπολιτών μας. Απογοητευόμουν διαρκώς όταν διαπίστωνα ότι κανένας σχεδόν δεν ενδιαφερόταν να τις ακούσει και να τις υλοποιήσει. Η απογοήτευσή μου μετατράπηκε σύντομα σε απελπισία όταν παρατήρησα, καθισμένος στη θέση του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου, συναδέλφους μου να δυσανασχετούν με την εύλογη διάθεσή μου να δίνω τον λόγο σε αγωνιούντες συνδημότες μας και στους συμβούλους της αντιπολίτευσης. «Δίνει τον λόγο στην αντιπολίτευση» είπε οργισμένος ένας δημοτικός σύμβουλος. «Αφήνει τους πολίτες να μιλάνε» ξέσπασε ένας άλλος. Όπως αντιλαμβάνεστε το πρόβλημα έγινε πλέον συνειδησιακό. Όταν μάλιστα επισκέφθηκαν το σώμα για να εκθέσουν τις απόψεις τους οι εκπρόσωποι των αθλητικών σωματείων, κόντεψα να … λιποθυμήσω ακούγοντας κάποιους να υποστηρίζουν «εδώ σας παραχωρούμε τα γήπεδα για να παίζετε, τι άλλο θέλετε πια;». Όταν οι υπό απόλυση εργαζόμενοι του δήμου μας ήρθαν με την απόγνωση ζωγραφισμένη στα μάτια τους να ζητήσουν συμπαράσταση, υπήρξαν φωνές που θεωρούσαν ότι ξεπέρασαν το χρόνο που προβλέπει ο κανονισμός (!!!). Όταν έφερα το ψήφισμα για τον αδικοχαμένο Παύλο Φύσσα, ορισμένοι στις μεταξύ τους συζητήσεις αποφάνθηκαν ότι έχω προσχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ!!! Ενώ ακούστηκε πρόσφατα από χείλη αντιδημάρχου ότι «είμαι φίλος του Βάσιου», επειδή επέλεξα για τις διακοπές μου τη Λευκάδα, μαζί με άλλους 200.000 Έλληνες και ξένους! Γιατί, απ’ ό,τι φαίνεται, ο Βάσιος έχει χτίσει έναν ουρανοξύστη με 500 πατώματα στο νησί και φιλοξενεί 200.000 άτομα!!!

Το να είσαι «φίλος του Βάσιου» θεωρείται μέγιστο ατόπημα, όπως τα προηγούμενα χρόνια θεωρείτο απαράδεκτο να μιλάς με τον Ζαφειρόπουλο. Τελικά, σε αυτή τη διοίκηση, για να είσαι αρεστός, δεν πρέπει να συνομιλείς με κανέναν. Οι «κακοί» αλλάζουν συνεχώς πρόσωπο και είναι οι προηγούμενοι «καλοί». Ο Ηλίας Γιάτσιος από έμπιστος συνεργάτης του δημάρχου μετατράπηκε σε ανεπιθύμητο πρόσωπο και το ίδιο συμβαίνει με οποιονδήποτε δεν ακολουθεί τη «γραμμή». Προς αποκατάσταση λοιπόν της αλήθειας, νιώθω τον Βαγγέλη Λέκκα αδελφικό φίλο που του χρωστάω πολύ μεγάλη χάρη και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να του την ξεπληρώσω. Με τον Παναγιώτη Βάσιο ανταλλάσσω απλώς απόψεις και συνήθως όχι για τα δημοτικά.

Επειδή στο Χαλάνδρι όλοι μιλάνε (συνήθως πίσω από την πλάτη σου), ενημερώθηκα ότι σε συζητήσεις που γίνονται στον 5^ο όροφο με αποκαλούν «τρελό», ενώ ένας αντιδήμαρχος είπε χαρακτηριστικά: «Αυτό το παιδί είναι παλαβό»!!! Στο λεξικό της διοίκησης οι λέξεις «τρελός» και «παλαβός» συνήθως σημαίνουν ότι δεν είσαι «υπάκουος» και έχεις άποψη που τολμάς να τη διατυπώνεις με παρρησία.

Για το μείζον ζήτημα του καταλογισμού και των ποινικών διώξεων, οι λανθασμένοι χειρισμοί των νομικών συμβούλων οδήγησαν αθώους αιρετούς και ανυποψίαστους υπαλλήλους στον διασυρμό του ονόματός τους και στις «δαγκάνες» της δικαιοσύνης, χωρίς να έχουν καμιά απολύτως ευθύνη. Αντί για ένα ήπιο εξώδικο, έπρεπε άμεσα να γίνουν ασφαλιστικά μέτρα προς την τεχνική εταιρεία που είχε αναλάβει το επίμαχο έργο για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα του δήμου και να προστατευθούν οι υπάλληλοί του.

Σταματάω σ’ αυτό το σημείο. Εδώ και έναν χρόνο αποφάσισα να διώξω από δίπλα μου ό,τι με στενοχωρεί (Κούλη, από το Τοξικούλη, ο Αρης δεν ξεχνάει…) και να ζήσω τη ζωή όπως θέλω εγώ και όχι όπως μου επιβάλλουν οι άλλοι. Το όραμά μου και το σχέδιό μου για έναν δήμο εντελώς διαφορετικό θα το αναπτύξω αναλυτικά σε επόμενες αναρτήσεις. Τις κοινωνικές δράσεις που δεν κάνει η αδρανής διοίκηση θα τις αναλάβω εθελοντικά και θα τις δείτε να ξεδιπλώνονται στο άμεσο μέλλον. Επειδή ο χώρος είναι περιορισμένος και δεν θέλω να σας κουράσω άλλο, το τι ακριβώς σκέφτομαι για να ανακουφίσω τους συμπολίτες μου από τις δυσάρεστες συνέπειες της δυσβάστακτης οικονομικής κρίσης, μπορείτε να το βρείτε συμπυκνωμένο στα προγράμματα δύο ανθρώπων που έφυγαν απ’ αυτή τη ζωή δίχως να προλάβουν να καθίσουν στον δημαρχιακό θώκο: αναφέρομαι στον Σπύρο Πέτσα και στον Γρηγόρη Γυφτόπουλο, για τους οποίους πιστεύω ότι το κενό που άφησαν είναι δυσαναπλήρωτο.

Τελευταία έξοδος από το κείμενο: Τα προβλήματα της πόλης δεν επιλύονται με «μπαλώματα» και «μερεμέτια». Το Χαλάνδρι χρειάζεται μια «Επανάσταση»!

Αρης Νόμπελης, δημότης Χαλανδρίου