Απαντήσεις στην πλατεία.Περί δογματισμού

Ο Άγγελος Νταβίας δια της Πλατείας πήρε θέση στη πρόσφατη δημοσίευση μου σχετική με τα οικόπεδα που διεκδικεί ο Δήμος από το ΤΑΙΠΕΔ στο Χαλάνδρι και έθιξε θέματα αντιπολίτευσης που απαντήσαμε και δογματισμού που απαντάμε σήμερα.

Υποστηρίζει ο Άγγελος ότι τον κατηγορήσαμε για δογματισμό. Η αλήθεια είναι ότι στην δημοσίευση μου η αναφορά του δογματισμού αφορά τους εκπροσώπους του ΚΚΕ και τους γνωστούς διαφωνούντες δημοτικούς συμβούλους της διοίκησης που αρέσκονται στην επίδειξη θεωρητικών πολιτικών γνώσεων. Σήμερα που ξανασκέφτηκα την όλη πολιτική διαδρομή του Άγγελου καταλήγω ότι ο Χαρακτηρισμός δογματικός ταιριάζει απόλυτα και στον ίδιο ,όχι βέβαια για τους ίδιους λόγους. Άλλωστε το εύρος των δικών του πολιτικών αναζητήσεων είναι τόσο μεγάλο που θα τον αδικούσα .

Αν δεχθούμε ότι δόγμα είναι κάθε τι που πιστεύουμε χωρίς να έχει αποδειχθεί, ή καλύτερα τρόπος σκέψης βασισμένος για την απόλυτη αλήθεια μιας ιδέας, τότε δογματικός μπορεί να χαρακτηρισθεί, ο αδιάλλακτος, ο φανατικός, ο επιθετικός, ο μισαλλόδοξος, εκείνος που έχει μονολιθική και άκαμπτη θέση και κατά συνέπεια αρνείται τον διάλογο που θα μπορούσε να θέσει σε αμφισβήτηση τις ιδέες του.

Κάνε  μια αναδρομή στην πορεία σου και θα διαπιστώσεις ότι πάντα παραχωρούσες στην άποψη σου περισσότερα προνόμια από την άποψη των άλλων, στολισμένη με κινηματικές διατυπώσεις, διαβουλεύσεις, καταλήψεις, με εντυπωσιακές φράσεις, και  παραλληλισμούς του τύπου Γκόρτσος,Λεβέντης,Μπακασέτας που δεν μπόρεσες ούτε τώρα να αποφύγεις.

Το να είσαι δογματικός με την έννοια του πιστεύω την απόλυτη αλήθεια που μου σερβίρουν οι άλλοι είναι κακό  και το αντιλαμβάνονται ακόμη και αυτοί που το κάνουν.

Υπάρχει όμως και ο κριτικός δογματισμός, όταν προσπαθείς να βεβαιωθείς για την αλήθεια των απόψεων μόνος σου ζυγίζοντας και ελέγχοντας και την άποψη των άλλων και όχι υποστηρίζοντας όσα κάποιοι άλλοι σου μεταφέρουν γιατί τότε γίνεσαι θύμα της δικής των βεβαιότητας.