Η ΚΗΔΕΙΑ ΕΝΟΣ ΗΡΩΑ

Γράφει η Αμαλία Σαραντοπούλου Δικηγόρος

Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος

Χαλάνδρι -Αναγέννηση Νίκος Πανταζής

«… Κατά την νύκτα της 30ης προς την 31ην Μαΐου, υπεξηρέθη η επί της Ακροπόλεως κυματίζουσα Γερμανική πολεμική σημαία, παρ’αγνώστων δραστών. Διενεργούνται αυστηραί ανακρίσεις. Οι ένοχοι και συνεργοί αυτών θα τιμωρηθώσι δια της ποινής του θανάτου…» (Από το επίσημο ανακοινωθέν του Γερμανού Φρουράρχου της 31.5.1941).

«Το κατέβασμα της χιτλερικής σημαίας από την Ακρόπολη δεν είναι η πρώτη αντιστασιακή πράξη, ήταν όμως η πρώτη που πέρασε τα σύνορα και βρήκε αντίχτυπο στις καρδιές όλων των αντιπάλων του άξονα. Η αρχαία ελληνική αίγλη έρχεται να διασταυρωθεί με την δόξα των αλβανικών βουνών και των μακεδονικών οχυρών, με το ζωντανό πνεύμα της αντίστασης του ελληνικού λαού. Όποιες και να’ναι οι διαστάσεις αυτής της ενέργειας αποτελούσε ένα μεγάλο μήνυμα, ένα ελληνικό συμβολικό μήνυμα, μια λαϊκή πρόσκληση σε όλο τον κόσμο. Η χιτλερική σκηνοθεσία επιζητούσε να συμβολίσει επιδεικτικά τον πολεμικό της θρίαμβο μπήγοντας την σημαία της στον ιερό βράχο όλης της πολιτισμένης ανθρωπότητας και οι δύο νεαροί λαϊκοί αγωνιστές αυτήν την πράξη ανατρέψανε. Οι «αήττητοι» δέχτηκαν ένα ράπισμα, ένα συμβολικό, μα ηχηρό ράπισμα.»

Έτσι ξεκινά η γλαφυρή περιγραφή μιας ένδοξης και ηρωικής πράξης από δύο νεαρά παιδιά, δύο φοιτητές, τον Μανόλη Γλέζο και τον Απόστολο Σάντα, στην Εγκυκλοπαίδεια της «Ιστορίας της Αντίστασης, 1940-1945». Ο δεύτερος εκ των δύο λαϊκών ηρώων, Λάκης Σάντας, κηδεύτηκε χθες, 5 Μαΐου 2011. Η σορός του εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα, στο παρεκκλήσι του Αγ. Ελευθερίου, της Μητρόπολης Αθηνών, ενώ η Ελληνική Σημαία στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης κυμάτιζε μεσίστια… Στον ίδιο Βράχο, τον οποίο κάποτε αυτός ο αληθινός Έλληνας «ξέπλυνε» από το μίασμα της σβάστικας, που προκλητικά και με υπεροψία ανυψώθηκε από τους βάρβαρους γερμανούς κατακτητές. Πλήθος βαθιά συγκινημένων ανθρώπων, που αναγνωρίζουν το μεγαλείο του ήρωα που κείτονταν εμπρός τους νεκρός, συνέρευσε να αποτίσει τον ύστατο φόρο τιμής, να φιλήσει το μέτωπό του, να ακουμπήσει το κορμί που κάποτε φιλοξένησε μία γενναία, επαναστατική ψυχή. Αλλά και μία ψυχή ταπεινή, καθώς όπως έχει γράψει ο ίδιος στην αφήγησή του για το κατέβασμα της χιτλερικής σημαίας, αλλά και για ολόκληρη την συμβολή του στην Αντίσταση: «Αλλά τι είναι αυτά τα λίγα που έκανα εγώ μπροστά στις υπέροχες σελίδες που έχει γράψει ο Ελληνικός Λαός, στα τέσσαρα εκείνα χρόνια της πιο σκληρής και ανελέητης σκλαβιάς, που είδαμε ποτέ στην ιστορία μας; Κάθε πέτρα, και κάθε αγκωνάρι, κάθε δρόμος και κάθε πεζοδρόμιο, έχει γραμμένη απάνω του μιαν ολόκληρη ιστορία ηρωισμού και θυσίας για την λευτεριά, από γνωστούς και άγνωστους μάρτυρες και ήρωες, ατσάλινες ψυχές, που ξεψυχάγανε προφέροντας το όνομα της Ελλάδας μας και φωνάζοντας «θάνατος στον φασισμό!!!».
Την εποχή εκείνη ο φασισμός μας είχε επιβληθεί από ξένους κατακτητές. Όμως, και στις μέρες που ζούμε σήμερα, το καθεστώς που βιώνουμε δεν απέχει πολύ από το φασιστικό. Το οποίο είναι, δυστυχώς, εγχώριο… Ένα άριστα ενορχηστρωμένο σχέδιο περί «κρίσης» και μία κυβέρνηση δωσίλογη, που παρέδωσε άνευ όρων την χώρα στα χέρια των ξένων και, συνακόλουθα, τοπικές αυτοδιοικήσεις που εξακολουθούν την ίδια πολιτική παραίτησης από τα εθνικά μας συμφέροντα και τις λαϊκές ανάγκες, όπως και η κεντρική εξουσία, συνθέτουν το τοπίο της βαλτώδους κατάστασης, στην οποία έχουμε περιέλθει. Παρά τις εξαιρέσεις των ενεργών και σκεπτόμενων πολιτών, η πλειοψηφία παραμένει απαθής θεατής στο εθνικό μας ξεπούλημα. Ας γίνει η λαϊκή δυσαρέσκεια ένα γιγαντωμένο κύμα που θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά του.

Ακόμα και στην κηδεία του Λάκη Σάντα, τα δίκαια αισθήματα αποστροφής προς την Κυβέρνηση και την πολιτική της δεν έλειψαν. Αποδέκτης της αποδοκιμασίας ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, ο οποίος μετά τις κραυγές αγανάκτησης πολιτών που βρίσκονταν εκεί για το τελευταίο «αντίο» στον θανόντα ήρωα, φρόντισε γρήγορα να εξαφανιστεί!
Ανάλογη αγανάκτηση εκφράζεται με ποικίλους τρόπους και κατά της πολιτικής των διοικήσεων των δήμων, οι οποίοι, είτε πρόσκεινται στην μία ή την άλλη πλευρά, εξακολουθούν την πολιτική διασπάθισης των χρημάτων των δημοτών, χωρίς ουσία και έργο, με τον Δήμο Χαλανδρίου να μην αποτελεί εξαίρεση. Ας παραμείνει άσβεστη η ελπίδα ότι ολοένα και περισσότεροι από εμάς θα πάψουν να «ιδιωτεύουν» και θα αντιδράσουν με την ψήφο τους-και όχι μόνο- σε κάθε είδους φασισμό της όποιας εξουσίας, ακόμα και ενός Δήμου «κατακτητή» και «δυνάστη» που διατηρεί την ιταμότητα να μην μαζεύει καν τα σκουπίδια που βρίσκονται κάτω από την μύτη του, να μην κλαδεύει πεύκα που κοντεύουν να φθάσουν ως τα σαλόνια των αντικρινών σπιτιών, με δικαιολογίες φθηνές και παιδαριώδεις. Ποιούς κοροϊδεύετε αλήθεια; Θα έρθει η ώρα Κύριοι (και του Δήμου Χαλανδρίου) που «αλαφιασμένοι δεν θα ξέρετε από πού να φυλαχτείτε, νομίζοντας ότι κάθε πεύκο (από αυτά που δεν φροντίζετε!) και κάθε έλατο ζωντανεύει κι είναι αντάρτης, εκδικητής!».