Την μόνη παρατήρηση που κανω στον συγγραφέα του άρθρου είναι , ότι ξέχασε να αναφερθεί στην παρουσία της Αριστεράς με το Πασοκ,μάλιστα στην πρώτη τετραετία του Παττακού στον συνδυασμό μετείχε και το ΚΚΕ

Τι δουλειά έχει η αριστερά στο Χαλάνδρι;

·         Κυριακή, 01 Ιουνίου 2014 17:14

·         Γράφτηκε από τον/την Σπύρος Νιάκας

·         Κατηγορία: Πολιτική

·        

·        

Η νίκη της δημοτικής παράταξης “Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου” στις δημοτικές εκλογές μπορεί στον εξωτερικό παρατηρητή να φανεί σαν παράδοξο: Τι δουλειά έχει η αριστερά να κερδίζει δήμους των βορείων προαστίων όπου παραδοσιακά κατοικούν κοινωνικά στρώματα που δύσκολα προσανατολίζονται στα αριστερά; Ειδικά όταν η αριστερά αυτή εδώ και χρόνια δεν μασάει καθόλου τα λόγια – και κυρίως τις πράξεις – της...
Αν όμως δούμε πιο μοριακά το τι ακριβώς συμβαίνει στον δήμο αυτό, τα πράγματα μπαίνουν κάπως σε μια σειρά.
Ο επισκέπτης που θα έρθει για να πιεί τον καφέ του στην πλατεία δύσκολα θα καταλάβει ότι υπάρχει κρίση. Αν κάνει μια βόλτα στους γύρω δρόμους του κέντρου, οι πολλές βιτρίνες των καταστημάτων που έβαλαν λουκέτο κάπως θα τον υποψιάσει. Και πάλι όμως, το κλειδί βρίσκεται λίγο παραπέρα. Το Χαλάνδρι είναι ένας δήμος με ζωντανές ταξικές αντιθέσεις. Αντίθετα με αναλύσεις/εκτιμήσεις του συρμού, ο πληθυσμός του δήμου δεν είναι κατά πλειοψηφία μικροεπιχειρηματίες αλλά κυρίως υπάλληλοι με εισοδήματα άνω του μέσου όρου, τον καιρό πριν από την κρίση. Τα στρώματα αυτά είναι από τα πιο άμεσα πληγέντα από την κρίση, και άρα ευάλωτα σε αποστοιχίσεις από τα παραδοσιακά κόμματά τους. Επιπλέον, η κρίση αλλά και η ανεξέλεγκτη “ανάπτυξη” έχει μεταμορφώσει ολόκληρες γειτονιές του δήμου τα τελευταία είκοσι χρόνια, υποβιβάζοντας το επίπεδο διαβίωσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο οι δύο κεντρικές (από τις εφτά στο σύνολο) γειτονιές του Χαλανδρίου ψήφισαν τον δεξιό πρώην δήμαρχο στον δεύτερο γύρο, όντας οι λιγότερο επηρεασμένες από την κρίση και την υποβάθμιση των γειτονιών, εκεί που η πλειοψηφία των κατοίκων διαβιεί.

Παραδοσιακή αριστερή παρουσία

Η αριστερά και τα κινήματα δεν είναι άγνωστα στην πόλη. Το Χαλάνδρι είναι δήμος με αριστερή παράδοση, που με κάποιους τρόπους έχει επιβιώσει ως τις μέρες μας. Στον καιρό της Κατοχής, το ΕΑΜ είχε μια από τις μεγαλύτερες οργανώσεις του στην Αττική με πάνω από 1800 μέλη σε πληθυσμό μερικών χιλιάδων. Σε γειτονιά του Χαλανδρίου υπάρχει το σπίτι-μουσείο του Φλωράκη. Στο Πολύδροσο υπάρχει εδώ και χρόνια η κατάληψη του κτήματος Πραπόπουλου, μια από τις πιο ζωντανές καταλήψεις της Αττικής. Το στέκι της Αντίστασης δυο βήματα από την κεντρική πλατεία εδώ και χρόνια λειτουργεί σαν χώρος πολιτισμού. Στις δημοτικές εκλογές του 2010, η αριστερά αθροιστικά ξεπέρασε το 25%.
Παράλληλα μια σειρά από κινήματα για την διεκδίκηση του δημόσιου χώρου έχουν βάλει την σφραγίδα τους στην πόλη. Αγώνες για το Νομισματοκοπείο, το κτήμα Δουζένη, τον σύλλογο προστασίας της Ρεματιάς, την υπόθεση του οικισμού των Ρομά, ανοιχτά ζητήματα πώλησης δημοσίων κτιρίων μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και άλλα.
Αυτός είναι σε γενικές γραμμές οι αντικειμενικές συνθήκες πάνω στις οποίες κλήθηκε να ξεδιπλώσει το επιτυχημένο σχέδιο και την δράση της η Αντίσταση. Το πρώτο που οφείλει να πει κανείς για την Αντίσταση είναι πως είναι η μοναδική ίσως δημοτική παράταξη στην Ελλάδα που είναι ζωντανό παράδειγμα ενότητας της αριστεράς. Το πολιτικό εύρος που συσπειρώνει εκτείνεται από τους Οικολόγους έως τις παρυφές των ελευθεριακών – στην πράξη μόνο η Λαϊκή Συσπείρωση του ΚΚΕ λείπει, στην οποία παρόλα αυτά τα καλέσματα είναι διαρκή.

Σύγχρονη αριστερή δράση
  
Η ενότητα όμως από μόνη της δεν φτάνει. Το ανθρώπινο δυναμικό της παράταξης εδώ και δεκαετίες ζει, αναπνέει και προσπαθεί να φέρει άνω-κάτω το Χαλάνδρι. Είναι ασφαλές να πει κανείς ότι σχεδόν σε οτιδήποτε σημαντικό γεγονός συνέβη στην πόλη τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, είτε πρόκειται για κίνημα αντίστασης είναι για δημιουργικές πρωτοβουλίες, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο ο κόσμος που σήμερα συσπειρώνεται στην Αντίσταση είχε/έχει βάλει το χέρι του. Από την θεατρική ομάδα των Άστεγων στα 80s, την Ακροβασία, το ΕΚΜΕΚ, έως την σημερινή πρωτοβουλία αλληλεγγύης “Μαζί να τα φάμε”, το συνεταιριστικό φροντιστήριο, την αλληλέγγυα ενισχυτική διδασκαλία, αλλά και λογής-λογής συλλόγους, τα μέλη της Αντίστασης παρεμβαίνουν, οργανώνουν, δίνουν το στίγμα τους. Το πιο σημαντικό ίσως χαρακτηριστικό λοιπόν, είναι το βαθύ ρίζωμα της παράταξης και των ανθρώπων της στην τοπική κοινωνία.
Η ζωντάνια αυτή σήμερα τροφοδοτείται και από την νεολαία της παράταξης. Δεκάδες πιτσιρικάδες του Χαλανδρίου που βγήκαν στους δρόμους τον Δεκέμβρη, που ήταν φοιτητές την περίοδο του 2006-07, που κατέκλυσαν τις πλατείες το 2011, αισθάνθηκαν ότι η Αντίσταση είναι ένας χώρος στον οποίο μπορούν να δουλέψουν, να εμπνευστούν και να εμπνεύσουν. Οι αντιφασιστικές πρωτοβουλίες και πορείες του τελευταίου χρόνου έβαλαν φραγμό στην διείσδυση των φασιστών στην νεολαία της πόλης, συσπείρωσαν ακόμα περισσότερους/ες νεολαίους/ες, μαθητές, φοιτητές, άνεργους (και κάποιους πιο τυχερούς εργαζόμενους). Η αντιφασιστική πρωτοβουλία “Σβήστε τους” στην οποία ο νεολαιόκοσμος της παράταξης πρωτοστάτησε μπήκε μπροστά στον αγώνα για το ξερίζωμα της φασιστικής δράσης και της φασιστικής ιδέας από την νεολαία της πόλης.  Κανείς δεν έχει αυταπάτες πως το έργο της παράταξης είναι εύκολο, όμως οι γερές ρίζες στην κοινωνία, το υψηλό επίπεδο των ανθρώπων της και η υποδειγματική δημοκρατική της λειτουργία όλα αυτά τα χρόνια είναι τα μεγαλύτερα όπλα για να μετατραπεί η Αντίσταση από επιτυχημένο παράδειγμα ενότητας της αριστεράς, σε παράδειγμα παράταξης του λαού του Χαλανδρίου.

Σπύρος Νιάκας
μέλος Γραμματείας Νομαρχιακής Β. Προαστίων