«Μικρά Αγγλία», του Παντελή Βούλγαρη
Ο κάθε εγχώριος κινηματογράφος διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση μιας πολιτιστικής ταυτότητας. Η τέλεια απουσία μυθοπλασίας απ' την δική μας κρατική τηλεόραση έχει δημιουργήσει ένα κενό στην πολιτιστική μας ταυτότητα που αργά ή γρήγορα θα φέρει τα δεινά του. Δεν θέλω να πιστέψω πως οι ισπανικές και οι τουρκικές σαπουνόπερες της ιδιωτικής TV θα γεμίσουν αυτό το κενό. Θα είναι η καταστροφή.Στη «Μικρά Αγγλία» ένιωσα αυτό το σπάνιο συναίσθημα. Το μικρό χάδι στη ψυχή. Κι ούτε με ενδιαφέρει αν η ταινία είναι μεγάλης διάρκειας. Ίσα-ίσα. Ούτε αν είναι μοντέρνα ή παλιομοδίτικη. Ο σκηνοθέτης σε ένα μεγάλο βαθμό ωριμότητας αφήνει το κουβάρι της ιστορίας να ξετυλιχτεί αβίαστα με τον ρυθμό που πρέπει. Μιλάει πολύ απλά. Και όλοι γνωρίζουμε πόση πολλή δουλειά χρειάζεται αυτό. Η λησμονιά, η μοναξιά, οι τύψεις, η υποταγή, το παράνομο πάθος, οι συμπεριφορές, πλαισιώνουν την ιστορία χωρίς να γίνονται αυτές πρωταγωνιστές. Κουβαλούν αισθητικά τα νοήματα και τη συγκίνηση ενώ ακομπανιάρουν το στόρυ χαρίζοντάς του ένα πανέμορφο λεπτό άρωμα. Δεν κάνουν την εικόνα ειδυλλιακή, ψεύτικη. Είναι άδικο να σταθεί κάνεις σε λεπτομέρειες ή σε ψεγάδια. Το σενάριο της Ι. Καρυστιάνη έδωσε το πρώτο και το πιο πολύτιμο υλικό για το αποτέλεσμα.
Η «Μικρά Αγγλία» είναι μια ταινία για όσους νιώθουν βαθιά την έλλειψη μιας «δικιάς» μας ταινίας. Θα την ευχαριστηθούν. Μέχρι τους τίτλους τέλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.