Τι το ήθελα; Κόντεψα να πάθω αποπληξία.
Ο λόγος ήταν η πραγματικά κωμικοτραγική εμφάνιση του Χάρη «δια τούτο λέγω» Καστανίδη, που για πολλοστή φορά από τότε που τον θυμάμαι, και προφανώς επειδή έμεινε εκτός της νέας «εθνικής» κυβέρνησης, αποφάσισε να δηλώσει «επαναστάτης», και «αντιεξουσιαστής της εξουσίας».
Και τι είπε ο σημαντικός αυτός στοχαστής της μεταπολιτευτικής Ελλάδας; Ή τουλάχιστον τι κατάλαβα εγώ από τον (ως συνήθως) παραληρηματικό λόγο του;
Ότι εξ αρχής ήταν (κρυφίως) αντιμνημονιακός, αλλά αναγκάστηκε να παίξει τον ρόλο του φιλομνημονιακού, επειδή έτσι επέβαλλε η θεσμική του θέση.
Τώρα όμως που απελευθερώθηκε από τις υποχρεώσεις του υπουργικού αξιώματος, είδε το φως το αληθινό, και όπως μας υποσχέθηκε (κοιτώντας λάγνα την κάμερα), θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να καταγγείλει τα κακώς κείμενα, να πολεμήσει τους τραπεζίτες που μας πατάνε, και να συμβάλλει και αυτός στην επανόρθωση της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα.
Και για να αποτελειώσει την παράσταση, τι γύρισε και είπε ο άνθρωπος; Και μάλιστα έμπλεος υπερηφάνειας;
Ότι, ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτός ήταν ο πρωτεργάτης της ιδέας του δημοψηφίσματος, και άφησε να εννοηθεί, πως θα έπρεπε η χώρα να τον ευγνωμονεί αιωνίως!
Ναι. Το δημοψήφισμα που μας έκανε ρεντίκολο έως και στα βάθη της υποσαχάριας Αφρικής, που έριξε τους δείκτες των χρηματιστηρίων (ακόμη και στη Ζανζιβάρη) στα τάρταρα, που έκανε την Ελλάδα πρωτοσέλιδη γελοιογραφία σε άπασες τις εφημερίδες του κόσμου, που έδιωξε τον Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, που κόντεψε να στείλει την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης και ΕΕ με συνοπτικές διαδικασίες, που κόντεψε να ακυρώσει την λειτουργία του κράτους θέτοντας σε κίνδυνο την 6η δόση, που, που….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.