"Προφίλ"Ενα "βελούδινο"-καθαρά επαγγελματικό-διαζύγιο (του Δημήτρη Μ. Χανιωτάκη)

Εμείς δεν παίρνουμε θέση αλλά το Blog  με την παρουσία Χανιωτάκη ήταν σχεδόν επαγγελματικό.
Τα διαζύγια είναι πάντα επώδυνα αν όχι για τους δύο οπωσδήποτε για τον ένα

Επιστολή Χανιωτάκη
Αγαπητέ φίλε Αρη,

Θα ήθελα να σ' ευχαριστήσω για την ευκαιρία και τη δυνατότητα που μου έδωσες να αποτελέσω για ένα χρονικό διάστημα μέλος και-συγχρόνως-διαχειριστής του blog σου "Προφίλ".

Η από 28/4/2012, ξαφνική και χωρίς προηγούμενη ενημέρωση, αφαίρεση αυτών των "διαχειριστικών" μου δικαιωμάτων ασφαλώς και με εξέπληξε.

Παρ' όλα αυτά, θεωρώ ότι το δίκαιο και η απόλυτη ελευθερία κινήσεων και αποφάσεων ανήκει στον ίδιον τον ιδιοκτήτη του blog, δηλαδή σε εσένα.

Η εκτίμησή μου σχετικά με τον ρόλο μου στο blog-πέρα από αυτόν του διαχειριστή-αποδείχθηκε εσφαλμένη.

Τελικά ΔΕΝ επιτρεπόταν, προφανώς, από κάποιους να αναφέρομαι σε γεγονότα και ειδήσεις που "ενοχλούσαν".

Και ΔΕΝ επιτρεπόταν, προφανώς, από κάποιους να "θίγονται" ζητήματα πολιτικής "πασοκονεοδημοκρατικής" επικαιρότητας αλλά και τοπικής καθημερινής (με την έννοια της "καθημερινότητας") ανευθυνότητας.

Ισως παρασύρθηκα από το πολύ επιτυχημένο "σύνθημα" στην κορυφή του blog: "Μην ντρέπεσαι να γράφεις αυτά που οι άλλοι δεν ντρέπονται να κάνουν". Ή είχα (κακώς, όπως αποδείχθηκε) στο μυαλό μου το παλιό "συνθηματάκι" της -ΚΛΕΙΣΤΗΣ ΛΟΓΩ... Δ.Ν.Τ.!!!- εφημερίδας "Ελευθεροτυπίας: "Στηρίζουμε την αλλαγή (ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ...), ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ"...

Η "αλλαγή κλειδαριάς" στην πόρτα αυτού που θεωρούσα δεύτερο "διαδικτυακό" μου σπίτι (μετά από το δημιούργημά μας-δικό μου και τριών συναδέλφων και φίλων-της πρΟΤΑσης εργαζομένων Δήμου Χαλανδρίου"), από αυτόν που εξακολουθώ ΦΥΣΙΚΑ να θεωρώ φίλο μου-άλλωστε, οι συνεργασίες αρκετές φορές "στραβώνουν" και χαλάνε, οι φιλίες όμως όχι-σαφέστατα και ΔΕΝ θα αποτελέσει αφορμή για αναθεώρηση της άποψής μου για εσένα και για την προσφορά σου στην πόλη μας.

Θεωρώ, όμως, ότι ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ να συνεχίσω τον αγώνα μου για μια καλύτερη πόλη, χωρίς μεσάζοντες και εργολάβους.

Θεωρώ ότι ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ να καταγράφω, καθημερινά ή όποτε συμβαίνουν, τα "ΚΑΚΩΣ ΚΕΙΜΕΝΑ" στην πόλη μου και να "δείχνω" με τις απόψεις μου-έτσι όπως αυτές εκφράζονται με τα κείμενά μου-όλους τους ΕΦΙΑΛΤΕΣ της ελληνικής πολιτικής σκηνής.

Το ευτύχημα είναι ότι υπάρχουν πολλά blogs, τοπικά και πανελλαδικά, μέσα από τα οποία μπορούν να αναδειχθούν ευτράπελα, σκηνοθετημένα και κάκιστα οργανωμένα "δρώμενα" παντός είδους.

Ευτύχημα είναι (για εμένα κυρίως) και το γεγονός ότι ΔΕΝ θα σε φέρνω σε δυσάρεστη θέση απέναντι σε φίλους και γνωστούς. Αλλωστε, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ήταν αυτός ο σκοπός μου.

Με την ευκαιρία, θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη από εσένα και από όποιον δικό σου άνθρωπο πιθανόν (και χωρίς να υπάρχει "δόλος") έθιξα αλλά, συγχρόνως, να τονίσω ότι δεν πρόκειται να "απολογηθώ" απέναντι σε κανενός είδους ΠΟΛΙΤΙΚΟ, Χαλανδραίο ή μη, ο οποίος ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ και με στοιχεία πρέπει να γίνει "πρώτο θέμα". Αντιθέτως, θα συνεχίσω να γράφω και να υποστηρίζω την άποψή μου, χωρίς φόβο και πάθος.

Σ' ευχαριστώ και πάλι και σου εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία σε οτιδήποτε επαγγελματικό σχεδιάζεις.
Να είσαι καλά.
Δημήτρης Μ. Χανιωτάκης, 15-5-2012

Η απάντηση Νόμπελη
Μια οφειλόμενη εξήγηση από τον Αρη Νόμπελη, ιδιοκτήτη του blog:

Αγαπητέ φίλε Δημήτρη,

Γνωρίζοντας τον αείμνηστο πατέρα σου και την ευπρεπή σου μητέρα, δεν θα μπορούσα να περιμένω τίποτε λιγότερο από μια ευγενική και ανθρώπινη χειρονομία όπως η παραπάνω επιστολή σου.

Θα επιθυμούσα, μονάχα, προς αποκατάσταση της αλήθειας, να σου επισημάνω δυο στοιχεία στα οποία "διαφωνώ" μαζί σου:

α) Το ξαφνικό της διακοπής δεν ήταν τόσο... ξαφνικό. Επιχείρησα να επικοινωνήσω μαζί σου, όπως κι εσύ με μένα, αλλά δεν κατέστη δυνατό να σε βρω. Αν είχαμε μιλήσει θα σου εξηγούσα τους λόγους του... διαζυγίου.

β) Δεν δέχθηκα και δεν δέχομαι πιέσεις από κανέναν, εντός ή εκτός Χαλανδρίου. Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη από το γεγονός ότι είμαι μακράν ο πιο αδικημένος δημοτικός σύμβουλος, αφού μέχρι σήμερα κανένας επικεφαλής παράταξης, θεωρώντας ότι δεν είμαι "πιστός", δεν μου προσέφερε αυτά που δικαιούμουν. Την ώρα, Δημήτρη, που άλλοι απολαμβάνουν αξιώματα και οφίτσια ο φίλος σου ο Αρης παραμένει πάντοτε εκτός, πληρώνοντας ακριβώς γι' αυτό το οποίο κατηγορείς το blog: Οτι δεν κάνω το χατήρι κανενός. Ασφαλώς, επειδή ακόμα και τα "καλά παιδιά" κάποτε αγριεύουν, αποκλείεται να παίζω συνεχώς τον ρόλο του μ...α (συγνώμη, δεν βρήκα πιο ήπια έκφραση) και θα υπάρξει μια τελευταία ευκαιρία σε όποιον δηλώνει πως με εκτιμάει να το αποδείξει εμπράκτως σε λίγους μήνες, ειδάλλως κακό του κεφαλιού του... Κι αυτά όσον αφορά τον δήμο, γιατί αν πάμε στο κόμμα της ΝΔ, αυτοί όχι απλώς δεν αναγνώρισαν ποτέ τίποτα αλλά αντιθέτως με έφεραν με την εφημερίδα μου στα όρια της απόγνωσης. Εγώ δεν τους τιμώρησα-το έκανε για μένα ο λαός...

Το "βελούδινο" διαζύγιο προέκυψε μονάχα από διαφορά φιλοσοφίας: Εγώ πίστευα πως το blog πρέπει να συνάδει με τον μετριοπαθή χαρακτήρα του ιδιοκτήτη του και δικαιώθηκα από την κατακόρυφη αύξηση των επισκέψεων μόλις ανέλαβα τα ηνία. Επειδή το blog είναι επιχείρηση, επιβάλλεται να σκέφτομαι επιχειρηματικά και λειτουργώ μόνο με βάση το πώς θα απευθυνθώ σε περισσότερο κόσμο. Κάποια στιγμή θεώρησα πως ορισμένα κείμενα και φωτογραφίες προκαλούσαν την οξεία αντίδραση των αναγνωστών, κάτι που έπρεπε να σταματήσει πριν μας εγκαταλείψει ένα ήπιο και χαμηλών τόνων κοινό οριστικά.

Εννοείται πως κι εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα μαζί σου και να είσαι βέβαιος πως θα αποθάρρυνα οποιονδήποτε επιδίωκε να εμποδίσει τη δημοσίευση κειμένων. Αντιπαθώ τη λογοκρισία όσο κι εσύ.

Ο φίλος σου Αρης Νόμπελης