Υπό μόνιμο καθεστώς ομηρείας Tσιγγάνοι,Κατοικοι,Ιδιοκτήτες.Δεν επιθυμώ την βίαιαη απομάκρυνση αλλα δεν υπαρχει άλλος τρόπος ,τώρα μάλιστα που υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες στα Μέγαρα.

Ο Δήμαρχος ζητά εύλογο χρόνο για να λυθεί το πρόβλημα,αλλα γνωρίζει πολύ καλά ότι ζητά να παραμείνουν οι τσιγγάνοι στον Καταυλισμό.

Ώρες αγωνίας περνούν οι Τσιγγάνοι του Νομισματοκοπείου στο Χαλάνδρι. Η επικείμενη κατεδάφιση του καταυλισμού τους, που έχει αποφασιστεί , πετά στον δρόμο δεκάδες οικογένειες, 

Οι Τσιγγάνοι δεν είναι αρνητικοί στη μετακίνησή τους, απαιτούν όμως να υπάρξουν διαδικασίες για την επιλογή του κατάλληλου χώρου εντός του Χαλανδρίου και να γίνει η τελική επιλογή από τους ίδιους, "όπως ορίζεται από τον νόμο".

Ψάχνουν τη λύση από το... '99

Το 1996, μετά από μελέτη της ΔΕΠΟΣ (Δημόσια Επιχείρηση Πολεοδομίας και Στέγασης), διαπιστώθηκε ότι ο καταυλισμός βρίσκεται σε οικόπεδα εκτός σχεδίου, που ανήκουν σε ιδιώτες με τη πολεοδομία να κρίνει αυθαίρετα και κατεδαφιστέα τα οικήματα των 42 -τότε- οικογενειών Τσιγγάνων. Μετά από παρέμβαση της δημοτικής αρχής με επικεφαλής τότε τον Κώστα Παττακό, η απόφαση ανεστάλη το 1999 επ' αόριστον, καθώς τότε δεν είχε βρεθεί χώρος που να μπορεί να φιλοξενήσει τους τσιγγάνους.
Παρότι συστάθηκε το 2001 επιτροπή με τη συμμετοχή των υπουργείων Εσωτερικών, ΠΕΧΩΔΕ, Υγείας, Εργασίας και Δημόσιας Τάξης, του Πολιτικού Γραφείου του πρωθυπουργού, της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αθηνών και του Δήμου Χαλανδρίου, δεν κατάφερε να πετύχει τίποτα περισσότερο από την καταδίκη του Ελληνικού Δημόσιου σε αποζημίωση των ιδιοκτητών με βάση τις διατάξεις για την αστική ευθύνη του κράτους. "Τα όργανα των εναγομένων αδράνησαν επί μακρόν να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα για τον καθορισμό των κατάλληλων χώρων στέγασης των πληθυσμών Τσιγγάνων και περαιτέρω επέδειξαν με τη συμπεριφορά τους καθυστέρηση που υπερβαίνει τον εύλογο χρόνο για την αποδέσμευση των ακινήτων των εναγόντων και τη μετεγκατάσταση των πληθυσμών Τσιγγάνων σε νομίμως οριοθετημένες περιοχές και να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα έργα υποδομής για την υγιεινή διαβίωση με βάση την ΚΥΑ Γ/Π/23641/2003 (ΦΕΚ 973Β)".
Προϊόντος του χρόνου και κατόπιν νέων πιέσεων, η αποκεντρωμένη διοίκηση επανέφερε το θέμα και αποφάσισε να εκτελέσει τις εργασίες κατεδάφισης τον Σεπτέμβρη, γεγονός που συνδέεται από τους τσιγγάνους με την ύπαρξη του μετρό, που δίνει στην περιοχή χαρακτήρα "φιλέτου".
Με προσωρινή διαταγή του προέδρου του Α' τμήματος του Διοικητικού Εφετείου Αθήνας, στις 17 Σεπτεμβρίου 2012 η απόφαση δεν έγινε εκ νέου πράξη εν όψει της συζήτησης αίτησης καταστολής εκτέλεσης. Λίγους μήνες αργότερα ο Δημήτρης Καλογερόπουλος ανακοίνωσε πως η κατεδάφιση θα γίνει οριστικά στις 14 Μαΐου και ο καταυλισμός θα μεταφερθεί στη Λυκόβρυση. Απόφαση που στηρίχθηκε όμως και πάλι στο κενό...

Αρχικά η επιτροπή είχε καταλήξει σε χώρο που βρίσκεται στο Χαλάνδρι, κοντά στην περιοχή του Νομισματοκοπείου κι έβρισκε σύμφωνους του τσιγγάνους. Ωστόσο, η έκταση πέρασε πριν λίγες εβδομάδες στα χέρια του ΤΑΙΠΕΔ για την "αξιοποίησή" της. Ακόμα όμως κι αν βρισκόταν η χρυσή τομή, θα υπήρχαν σοβαρές αντιδράσεις από τους κατοίκους που είχαν δώσει στο παρελθόν μεγάλο αγώνα ενάντια στην ανέγερση τεράστιου υπουργείου Οικονομικών κι επιμένουν πως ο χώρος πρέπει να γίνει πάρκο.

"Δικαιούνται να παραμείνουν μέχρι να βρεθεί χώρος"

Σύμφωνα με την ισχύουσα υπουργική απόφαση «οι χώροι οργανωμένης εγκατάστασης πρέπει να διαθέτουν τα απαραίτητα έργα υποδομής για την υγιεινή διαβίωση, όπως πόσιμο νερό, αποχέτευση, δοχεία συλλογής και μέσα αποκομιδής των απορριμμάτων και δυνατότητες ατομικής καθαριότητας σε κοινόχρηστα λουτρά και πλύσεως ιματισμού ως και παροχή ηλεκτρικού ρεύματος». Σε διαφορετική περίπτωση «οι υπάρχουσες, κατά τη δημοσίευση της απόφασης αυτής, πρόχειρες εγκαταστάσεις πλανόδιων σε διάφορα σημεία, εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις που ορίζονται στο άρθρο 3 της παρούσας, παραμένουν μέχρι να καθορισθούν και δημιουργηθούν οι οργανωμένοι χώροι  εγκαταστάσεώς τους».

Σε έγγραφο του 2001 ο Συνήγορος του Πολίτη αναφέρεται επίσης στην αναγκαιότητα και την υποχρέωση του κράτους να μην προχωρήσει σε κατεδαφίσεις χωρίς να έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα για την ομαλή μετάβαση του καταυλισμού σε νέα τοποθεσία. "Σε συμφωνία και με πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις, η βίαιη αποβολή των προσώπων αυτών επιτρέπεται μόνον εφ' όσον έχει προηγηθεί η λήψη εκ μέρους της Διοίκησης μέτρων για την κατάλληλη μετακίνησή τους σε άλλο χώρο, στον οποίο αυτοί θα μπορούν να διαμένουν νομίμως και υπό συνθήκες, οι οποίες θα ανταποκρίνονται σε στοιχειώδη πρότυπα υγιεινής και αξιοπρέπειας».

"Δεν τους βρήκαμε, μας βρήκαν"

Ο καταυλισμός των Τσιγγάνων δημιουργήθηκε το 1971, όταν ομάδες Ρομά από τη Χαλκίδα έστησαν τις πρώτες τους παράγκες ανάμεσα σε δύο μικρά ποτάμια που υπήρχαν τότε. Παρότι βρίσκονται πολλά χρόνια στην περιοχή, οι σχέσεις τους με τους περιοίκους δεν είναι οι καλύτερες δυνατές. Οι τελευταίοι πιέζουν εδώ και χρόνια την εκάστοτε δημοτική αρχή για τη μεταφορά του καταυλισμού, κατηγορώντας τους τσιγγάνους για δυνατή μουσική τις βραδινές ώρες, περιστατικά παραβατικότητας και πτώση της αξίας των ακινήτων εξαιτίας της παρουσίας τους.
"Δεν τους βρήκαμε, μας βρήκαν", απαντά ο Στέλιος Καλαμιώτης. "Όταν ήρθαμε, δεν υπήρχε ψυχή. Ήμασταν μόνοι μας!" Πιέσεις για την απομάκρυνσή τους ασκούν ακόμα οι ιδιοκτήτες των οικοπέδων, οι οποίοι έχουν κινήσει νομικές διαδικασίες. Η έκταση είναι χωρισμένη σε οικόπεδα, που διανεμήθηκαν σε 17 υπαλλήλους του υπουργείου Εμπορίου το 1967, που απέκτησαν τα συμβόλαια σε κοπή πίτας! "Είναι απορίας άξιο πώς άνθρωποι που δεν έχουν ενδιαφερθεί χρόνια γι' αυτά και δεν ξέρουν καν που βρίσκονται, τώρα έρχονται και τα ζητούν", λέει στην "Αυγή" ο κ. Καλαμιώτης, που υπενθυμίζει ότι οι Τσιγγάνοι δεν ζητούν να παραμείνουν σ' ένα χώρο που δεν τους ανήκει. "Έχουμε ζήσει 42 χρόνια εδώ. Τις δυο μεγάλες λεύκες που βλέπεις στην αυλή τις φύτεψα με τα ίδια μου τα χέρια. Δεχόμαστε να μετακινηθούμε. Ας πάμε στο Πάτημα, όπου υπάρχουν κι άλλοι Τσιγγάνοι, όχι όμως και να φύγουμε από τον τόπο μας".

Tα λάθη που έγιναν

"Μετά από καταγραφή των Τσιγγάνων, η Ελλάδα εξασφάλισε κονδύλια από την Ε.Ε για τη βελτίωση των υποδομών στους καταυλισμούς. Οι εργασίες αυτές δεν έγιναν ποτέ...". Ο Δήμος Χαλανδρίου όχι μόνο δεν διέθεσε τα 3 εκατομμύρια ευρώ που είχε εξαγγείλει αρχικά, αλλά, όπως καταγγέλλουν οι Τσιγγάνοι, στελέχη του δήμου προχώρησαν σε παράτυπες συμφωνίες με εταιρείες μίσθωσης οχημάτων. Γεγονός που επιβεβαιώνεται από το πόρισμα του Σώματος Επιθεώρησης Διοίκησης. Σύμφωνα με αυτό, οι κάτοχοι των οχημάτων δεν γνώριζαν τίποτα για την ανάθεση και την υπηρεσία που προσέφεραν! "Έχουμε και τα τιμολόγια. Αν είχαν γίνει όλες αυτές οι χωματουργικές εργασίες που έλεγαν, θα είχε γκρεμιστεί και ανακατασκευαστεί ολόκληρος ο καταυλισμός. Μόνο που δεν πέρασε από 'δω ούτε ένα φορτηγό".

Λεφτά που χάνονταν στη... διαδρομή

Στο παρελθόν η κυβέρνηση, εφαρμόζοντας πρόγραμμα για την ενίσχυση των παλιννοστούντων, έδινε άτοκα δάνεια για να φτιάξουν σπίτια. Και σε αυτή την περίπτωση οι Τσιγγάνοι έφαγαν ψίχουλα από την πίτα. "Είχαμε κάνει πάνω από 100 αιτήσεις. Δόθηκαν οι 50 με πολλές πιέσεις και διαμαρτυρίες, από τις οποίες το ποσό πήραν τελικά οι 12 και από τις 60.000 ευρώ που δικαιούνταν εισέπραξαν το 1/10". Στην τελευταία περίπτωση το χεράκι τους έβαλαν οι διαμεσολαβητές. "Δεν έχουμε χρήματα. Για ν' αποταμιεύσουμε αυτά που μας δίνονται πρέπει να δαπανήσουμε ένα ποσό που δεν υπάρχει. Βάζαμε λοιπόν πληρεξούσιο κάποιον δικηγόρο, που θα έπαιρνε ένα μερίδιο, αλλά όπως αποδείχτηκε αρκετοί πήραν περισσότερα...", αναφέρει ο κ. Καλαμιώτης.

Η αντίρρηση των δήμων φαίνεται πως βάζει στοπ στη μετεγκατάσταση, ωστόσο το πρόβλημα παραμένει. Η απόφαση για κατεδάφιση εξακολουθεί να ισχύει και η αδυναμία να δοθούν ουσιαστικές λύσεις προκαλεί ανησυχίες στους τσιγγάνους για το μέλλον τους, ενώ διατηρεί την ένταση στην περιοχή. Οι Τσιγγάνοι είναι έρμαιο αποφάσεων, ζώντας καθημερινά υπό καθεστώς ομηρίας, χωρίς κανένας να ρωτά για το πώς θέλουν οι ίδιοι να ζήσουν, ακόμα κι αν οι αποφάσεις αφορούν το ίδιο τους το σπίτι. Πρόσφυγες στην ίδια τους την πόλη.

Ταυτόχρονα όμως όμηροι είναι οι περίοικοι που ζουν γύρω από τον καταυλισμό που μόνο Καταυλισμός δεν είναι, αφού στερείται και των στοιχειωδών κανόνων Υγιεινής και επίσης οι ιδιοκτήτες οικοπέδων δεύτερης και τρίτης γενιάς δεν μπορούν να μπουν στην ιδιοκτησία τους.

Ζητάνε όλοι εύλογο χρόνο για να βρεθεί λύση.

Μα σαράντα χρόνια εύλογος χρόνος δεν έφτασε;;;;;