Ηεπιλογή των καθηγητών της Μέσης Εκπαίδευσης να προχωρήσουν σε απεργία μέσα στις Πανελλαδικές Εξετάσεις δεν είναι απλώς ένας πολιτικός και συνδικαλιστικός παραλογισμός. Είναι μια ανήθικη πράξη.
Αν δούμε την πολιτική και συνδικαλιστική δράση σαν ανάπτυξη ισχύος, η επιλογή του αντιπάλου –δηλαδή των μαθητών– εκ μέρους των καθηγητών αποτελεί ένα παράδειγμα στάσης που βρίσκεται στον αντίποδα κάθε κοινωνικού και ηθικού κανόνα της δημοκρατικής συνύπαρξης.
Σε μια θεμελιώδη αξιολόγηση θέσεων και ρόλων, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές βρίσκονται, στα δικά μου μάτια, στην πρώτη γραμμή. Για αυτό και όλοι μας, υπό το πρίσμα αυτό, πρέπει να είμαστε δίπλα στους δασκάλους και τους καθηγητές.
Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές πρέπει να ξαναβρούν τη θέση που τους αξίζει. Και πρέπει στις ιεραρχήσεις μας να κατέχουν την πρώτη θέση. Με αντίστοιχη συμβολική και υλική ανταμοιβή. Την ώρα που η μάχη πρέπει να δοθεί με όλα τα μέσα για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου, η επιλογή των καθηγητών να απεργήσουν μέσα στις εξετάσεις αποτελεί ένα αρνητικό παράδειγμα. Έχουν και οι ίδιοι, προφανώς, αφομοιωθεί από τον τρόπο που τους αντιμετώπισε μέχρι τώρα το λεγόμενο «σύστημα» και έχουν προσχωρήσει σε μια ανήθικη αντίληψη για την πολιτική και συνδικαλιστική δράση. Έχουν οι καθηγητές όλο το χρόνο μπροστά τους να δώσουν τις μάχες, ώστε και το δημόσιο σχολείο να γίνει χώρος πραγματικής γνώσης και τη δική τους θέση, όπως δικαιούνται, να βελτιώσουν.
Γι’ αυτό, όχι απεργία στις εξετάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.