Οι Ρομά δείχνουν ότι η φαβέλα του× Χαλανδρίου είναι μια μικρή πόλη, μια παραγκούπολη, γεμάτη με ανθρώπους που αισθάνονται όπως λένε και οι ίδιοι ότι είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού. Οι ίδιοι έστησαν τα παραπήγματα τους σε οικόπεδα ιδιωτών, οι οποίοι έχουν κάνει προσφυγή στην δικαιοσύνη και φυσικά η ανομία δεν μπορεί να συνεχιστεί, αλλά και οι× Ρομά πρέπει να έχουν ένα χώρο για να ζήσουν. 
Χρειάστηκαν 40 ολόκληρα χρόνια για να γίνει αυτή η παραγκούπολη δίπλα στο νομισματοκοπείο. Μια παραγκούπολη που πολλοί αγνοούσαν ακόμη και την ύπαρξή της, καθώς από τον κεντρικό δρόμο της λεωφόρου Μεσογείων δεν είναι ορατή. Μια χάρτινη  πόλη που έχει ακόμη και τα δικά της υποτυπώδη καταστήματα.
Τα παιδιά κάνουν μπάνιο ημίγυμνα στις αυλές των χάρτινων σπιτιών, παίζουν ανάμεσα στα σκουπίδια και στα ποντίκια. Εικόνες που θυμίζουν τριτοκοσμικές χώρες. Κι όμως είναι λίγα μέτρα απόσταση από πολυτελή σπίτια ή και μεγάλα εμπορικά κέντρα.
Δυστυχώς η κάμερα μπορεί να αποτυπώσει μόνο την εικόνα και όχι την μυρωδιά που δεν αντέχεται, όταν περνάς δίπλα ανάμεσα στις πρόχειρα στημένες τουαλέτες ή από τον σωρό των σκουπιδιών που είναι δίπλα στα παραπήγματα των Ρομά.
Αυτές οι εικόνες υπήρχαν και πριν λίγο καιρό και στον× Βοτανικό. Οι ρομά φεύγουν, ξαναγυρίζουν ή στήνουν τις φαβέλες τους, όπου μπορούν, αρκετά κοντά και σε άλλες κατοικημένες περιοχές.
Όλοι αποφεύγουμε αυτή την πραγματικότητα, την κλειστή κοινωνία της παραγκούπολης που εγκλωβίζει μέσα της αθώα παιδιά που μένουν χωρίς μάθηση και παίζουν μέσα στα σκουπίδια.